นั่งสมาธิ ดูลมหายใจ รับรู้ทุกอย่างที่เกิด
ไม่นาน ลมหายใจก็แทบไม่มี แล้วก็เข้าสู้อีกสภาวะหนึ่ง แต่สติก็รับรู้โลกภายนอกเป็นปกติ ได้ยินเสียงปกติ รับสัมผัสปกติ
ออกมา เวลาฟังเพลง จิตใจเป็นกลาง (ถ้าธรรมดา ใจจะไหว เมื่อฟังเสียง)

ปล. ไม่ได้นั่งเพ่ง นั่งรู้สึกลมหายใจไปเรื่อย ๆ รับรู้ทุกอย่าง รู้แล้วปล่อย ไม่คิด ถ้าคิดแล้วก็ปล่อย ตามรู้ไปเรื่อย