ในมุมมองของ ชาวพุทธ ไม่ค่อยเห็นว่ามีการถกในด้าน การปฏิบัติ ภาวนา ชักเท่าไหร่ ประเด็นส่วนมากที่ยกมา ถก หรือ เถียงกัน ก็หาอ่านได้ตามหนังสือ หรือ เเหล่งข้อมูลทางอินเตอร์เน็ต มันเป็นความรู้ที่เกิดจากการจำ

เป็นที่ถกเถียงกันไม่จบไม่สิ้นระหว่างฝ่ายปริยัติที่ขาดการปฏิบัติ กับครูบาอาจารย์ที่เชี่ยวชาญทั้งปริยัติ ปฏิบัติและปฏิเวธ เช่น สมเด็จญาณ ประธานสังคายนาครั้งที่ 11 และองค์หลวงตามหาบัว ปริยัติที่ขาดการปฏ

สมัยนี้เอาคัมภีร์บังพระธรรม คนตื่นธรรม การแสดงธรรมเรื่องตรรกะ พื้นๆ ใช้ความสมเหตุสมผล คนมีการศึกษาใช้วิทยาศาสตร์และเหตุผลใครก็แสดงได้ แต่การแสดงธรรมเรื่องจิตวิญญาณ ต้องแสดงจากการปฏิบัติจริง รู้เห็นด

     เมื่อกล่าวถึงความเชื่อ มันสามารถตีความไปได้อีกหลากหลายนะครับ เช่น เชื่อในเรื่องอะไร มีทั้งเชื่อในสิ่งที่เป็นไปได้ และเชื่อในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ หรือแม้กระทั่งความเชื่อในสิ่งที่มองเ