™
๏ เราต่างแรมใต้ร่ม......พิกุล
ละเมียดกลิ่นละมุน....ร่วมใกล้
ตรึงโสตแต่เพียงสุญ....ญากาศ
ตาสบตาสรรพไร้...ศัพท์ร้อยถ้อยเสียง
๏ เคียงกายคงก่ายใกล้....กุมกร
หากสับสนสิ่งซอน....ซ่อนเร้น
ใจจิตฉงนสมร....ใจจิต
ต่างจิตใจเจ้าเต้น...ต่างแจ้งจิตใจ
๏ อย่างไรเธอคิดบ้าง....อย่างไร
เกี่ยวกับสัมพันธ์ใน....จุดนี้
คิดเหมือนอย่างฉันไหม...วานบอก
วานบอกแต่ปากลี้...ไป่กล้าเอ่ยถาม
๏ เกรงความจริงไม่น้อย...มลายนาง
เองอาตม์อาจมลานลาง...เอ่ยรู้
ผิดคาดหวาดมล้างหมาง...กมลหม่น
ไม่อาจเป็นคู่คู้...คู่คู้อาจเป็น
๏ เด็ดกลีบเค้นตอบค้น...ต่อคำ
ใช่รึไม่เด็ดกำ....ดับกลั้น
พิกุลร่วง....มิสมสำนวนสืบ
ด้วยปากหนักอยู่นั้น...หนึ่งกล้าหนึ่งกลัว
๏ กลีบสุดท้ายตอบแท้...ใช่เธอ
ชอบตอบเช่นเราเสมอ...สวาทหมั้น
เช่นนี้จึ่งออเออ...มนัสอาตม์..มโนอา
รวมรวบลารั้งรั้น...หยิบกล้าหยุดกลัว
๏ อ้าปากอันอ่อนเอื้อน...เอ่ยถาม
ลมแม่น้ำแรงตาม...ปลิดขั้ว
พิกุลหล่นล้นหลาม...ลานแหล่ง
เธอเหม่อมองขอบรั้ว...ขอบฟ้าขอบน้ำ
๏ ลมแม่น้ำวูบนั้น...เยือกเย็น
คลื่นคาดสาดกระเซ็น...จิตส้าน
พิกุลร่วง....แลเห็นพื้นห่าง
กรก่อนกุมกลีบก้าน...ก่ายใกล้กว่าเคย
๚ะ๛
™
ขออภัยด้วยครับรูปเบ้อเริ่มเลย แก้ไม่เป็นด้วยสิ 😑
พิกุลร่วง