๑. ยังไหลธารหลั่งย้อน        ทวนทาง
    เซ็นซ่านพินทุ์สินธุ์พาง     ผกน้ำ
    ต่ำสวนสู่สูงสาง-               คลื่นกลับ กลืนเนอ
    คืนแก่งเคยกู่ค้ำ                กู่ขึ้นเกยเผย
 
๒. เพรียงเคยเพียนโข่งพล้ำ  พายหลัง
    นกออกไหลอังค์คืน          ก่อนไม้
    กลีบซ่อนกลิ่นบานยัง        ห่มหุบ
    กลีบแก้วก่อนร่วงไซร้        สู่ก้านฐานผกา

๓. ผากหญ้าคาแห้งย่อม       เยาว์เขียว
     สูงสักหวนเพียงเดียว       หน่อกล้า    
     เขาผง่านพลันเหลียว       เพียงเศษ ดินนอ
    รุ้งเลื่อนเคลื่อนหล่นฟ้า     หลบฟ้าคืนฝน

๔. สูรย์บนบูรพ์ตก-ขึ้น          ทางประจิม
     สวนสิบสามจักราริม         จากย้อน
     โสมสรวงพรากจากสิม     พลีสู่  ไผทรา
     สวนสิบสองเรือนซ้อน      สลับซ้ายกรายขวา

๕.  ดาราหรุบเลื่อนล้ม          กลืนกัน
      จักรวาลแผ่พลัน             หดเข้า
      อาณาเขตเหหัน             หวนสู่
      จุดเริ่มล้วนจบเร้า            จากล้านจึงศูนย์

๖.  พูนธาตุอัดแน่นทั้ง          ถ้วนภพ
      กาลบีบกาฬกุมกลบ       สว่างกล้ำ
      ธรรมะอธรรมกระทบ      จนกระทั่ง
      การแบ่งกาลภาคย้ำ       ภาพย้อนจักรวาล

๗.  ขวาพานผันผ่านซ้าย      ทวาทศ เรือนอา
      ผลุบไผทโผล่รจ             มาศล้น
      สิบสามจักราจรด            จราจักร
      บูรพาภาณุพ้น                จรบพื้นทางประจิม

๘.  วัสสานพิมพ์พาดรุ้ง       เพียงซา
      ดินต่ำก่อภูพา                ผง่านพื้น
      กล้าหน่อหนึ่งสักสา       มารถเสียด นภนอ
      หญ้าขจีวัฏฟื้น               ฝากแห้งแล้งชรา

๙.  แก้วกลีบลากิ่งแล้ว          โรยกานต์
      ซ่อนกลิ่นกลับเบิกบาน     เบ่งบ้าง
      นกออกเผ่นโผสถาน        ไม้ก่อน ไกลเอย   
      เพียนโข่งเพรียงเคยคว้าง  เรื่อยน้ำตามไหล

๑๐. เกริกไกรแก่งกลับก้น      ธารจม
       สูงสู่ต่ำน้ำลม                  คลื่นไล้
       เซ็นซ่านละอองสม         บูรณ์สรรพ
       ไหลหลั่งวารีไร้               สุดสิ้นนิรันดร์กาล ๚ะ๛

---