วันนี้อาจจะเหนื่อยเกินไปสำหรับผม
พอมาถึงห้อง สิ่งที่ต้องการคือเพลงที่อบอุ่น ไพเราะและละเมียดละไม
ทำให้ผมนึกถึงวง NewJeans ยอมรับจากใจว่ายังรู้จักพวกเธอน้อยมากๆ
แต่มีเพื่อนคนหนึ่งแนะนำว่า ถ้าอยากพบความอบอุ่นแห่งหัวใจ
ให้ไปตามหา “Ditto” ของ NewJeans

ผมไปตามใน Band LIVE Concert [it's Live]
ก็พบพวกเธอที่นั่น พบความน่ารัก อ่อนโยน ทำให้เกิดความรู้สึกดีมากมาย
ชอบมากกับรายการนี้ของพวกเธอ

เมื่ออารมณ์อบอุ่นนำพาให้เกิดจินตนาการแห่งกวีร่วมสมัย
จึงขอแปลเพลงเป็นกลอนในค่ำคืนนี้
และกลอนทั้งหมด ผมแต่งเองนะครับ
ผิดถูกประการใด ขอน้อมรับ
แต่ทุกตัวอักษรกลั่นมาจากความอบอุ่นที่ได้รับครับผม

อยากให้พูด ออกมา ในคืนนี้
เอ่ยวจี ... ถ้าถึงเช้า รอไม่ไหว
ฤดูร้อน พ้นผ่าน ยังห่างไกล
ความทรงจำ ใดใด ไม่ลืมเลือน

ใบไม้ร่วง ร่วงแล้ว ไม่แคล้วฝัน
ถึงเธอนั้น มั่นใน หทัยเสมือน
ตัวฉันขอ เพียงแต่ อย่าแชเชือน
ติดตรึงเตือน คิดถึง คนึงครวญ

ฉันคิดถึง แต่คุณ อรุณรุ่ง
ใจเคยปรุง เคยฝัน ยังกลับหวล
บ่อยครั้งที่ ในฝัน มันรัญจวน
คิดทบทวน คิดถึงเธอ เสมอมา

เหมือนอารมณ์ อยู่ใน เขาวงกต
แม้รันทด ยังคิดถึง คนึงหา
ยอดดวงใจ ตอบมาสิ พูดกลับมา
จงพูดว่า คิดถึงฉัน ทุกวันคืน

ฉันเฝ้ารอ ไม่ท้อถอย รอคอยได้
ฝันไม่เคย มลาย ไม่ขมขื่น
คาดว่าเธอ คิดถึงฉัน ฝันทุกคืน
พอเราตื่น ขอโปรดจง พูดออกมา

ถึงแม้เธอ อยากเก็บใว้ ไม่อยากเอ่ย
แต่ในฝัน นั้นเฉลย ไม่เหว่ว้า
หัวใจฉัน ไม่อยู่เหนือ กาลเวลา
หัวใจเธอ มีค่า กว่าสิ่งใด

ถึงอบอุ่น หัวใจ อย่างไรหนอ
สองเรา ยังคงรอ ไม่หวั่นไหว
ขอเพียงเอ่ย เผยรัก ประจักษ์ใจ
ยังคอรอ ต่อไป ไม่ท้อเลย

เพราะความจริง ต่างรู้ ดูก็เห็น 
ไม่ลำเค็ญ อาจไม่ต้อง มาเฉลย
เพียงแต่ฝัน ยังเรียกร้อง เหมือนอย่างเคย
ถึงล่วงเลย เวลา มาสายัณห์

ความอบอุ่น จากใจ สัมผัสได้
จะยอมตาย แม้ได้กอด ตลอดฝัน
จินตนาการ แห่งรัก พร่ำรำพัน
ทุกคืนวัน ไม่มีพบ บรรจบเลย ...