.....ซ่า....ซ่า....
เสียงคลื่นซัดเข้าหาฝั่ง
กระทบโขดหินดังเป็นจังหวะ
บ้านเปลือกไม้หลังน้อยริมหน้าผาสูง
เจ้าของบ้านเก็บตัวเงียบอยู่ภายใน
อาจไม่เงียบเสียทีเดียว
เสียงที่แทรกเข้ามาในโสตประสาท
นอกจากเสียงคลื่นลมแล้ว
คือเสียงครูด...ของเลื่อยกับไม้ชิ้นบาง
ที่เปโตช่างนาฬิกาบรรจง จัด ตัดแต่ง ดัด
ให้เป็นรูปดอกไม้ ลวดลายอ่อนช้อย สวยงาม
เขาตั้งใจทำนาฬิกาด้วยความปราณีต
นาฬิกาเรือนนี้ใช้เวลานานนับปี
และยังไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จ...
เปโต สืบทอดอาชีพ ช่างทำนาฬิกามาจากบรรพบุรุษ
แต่ทำไม?
ต้องใช้เวลามากมายกับนาฬิกาเรือนนี้....
..............
เมื่อหลายปีก่อน
"นี่ๆ เขาลือกันว่า นาฬิกาของช่างเปโตสามารถย้อนเวลาได้"
"จริงหรือ?ถ้าย้อนเวลาได้ก็ดีสิ ฉันจะย้อนกลับไปตอนเป็นเด็กและตั้งไจเรียนให้มากกว่านี้"
"ถ้าฉันย้อนเวลาได้ จะกลับไปในวันที่เจ้ามูมู่หมาของฉันถูกรถชน ฉันจะขังมันไว้ในบ้าน มันจะได้ปลอดภัย"
"ถ้าย้อนเวลาได้ฉันจะไม่.......
โน่น นี่ นั่น สารพัดความต้องการ
ที่จะกลับไปแก้ไขอดีต
ทุกคนต่างมีความตั้งใจของตนเอง
ถ้าหากย้อนเวลาได้...
ดังนั้น ถนนทุกสายมุ่งสู่บ้านริมหน้าผาสูง
"ก๊อกก๊อกก๊อก"
เสียงเคาะประตูบ้านเปโตดังขึ้น
ชายหนุ่มเปิดประตูบ้านออกมา
"สวัสดีครับ มีอะไรให้ช่วยหรือครับ?"
"ช่างทำนาฬิกาที่ย้อนเวลาได้ ฉันอยากจะสั่งสักเรือน"
ฉันด้วย...ฉันด้วย....ฉันด้วย...
ผู้คนมากมายต้องการนาฬิกาแสนวิเศษนั้น
"เอ่อ...คงต้องใช้เวลา ลงชื่อจองไว้ก่อนก็แล้วกัน"
เปโตเอ่ยด้วยน้ำเสียงลังเล
แต่ก็ส่งกระดาษและปากกาให้ทุกคนลงชื่อ
รายชื่อมากมายบนกระดาษนั้น...
แผ่นแล้ว...แผ่นเล่า...
วันแล้ว...วันเล่า...
กองกระดาษที่มีรายชื่อผู้คน
ทับถมเป็นกอง
สูงขึ้น...สูงขึ้น...
บนโต๊ะริมหน้าต่าง
กองกระดาษถูกเปลือกหอยขนาดใหญ่วางทับไว้
เพื่อไม่ให้ปลิวหายไปกับสายลมทะเล
ที่พัดโชยเข้ามาเป็นระยะ
แต่...เปโต
ยังคงมุ่งมั่นตั้งใจ อยู่กับนาฬิกาเรือนเดิมของเขา
ที่ประดับลวดลายดอกไม้สวยงาม
เพิ่มปริมาณกลีบดอกและความอ่อนช้อย
มากขึ้นเรื่อยๆ
ตามวัน เวลาที่ล่วงไป...
ยังไม่มีใครได้รับนาฬิกาแสนวิเศษ
ทุกคนต่างรอ....รอ....อย่างใจจดใจจ่อ
ตัวเขาเอง ก็รอเช่นกัน...
รอว่า สักวัน นาฬิกาเรือนที่เขาตั้งใจทำอยู่นี้
จะกลายเป็น นาฬิกาวิเศษที่ย้อนเวลาได้
ดังคำร่ำลือ...
เขาจะใช้มันย้อนเวลาไป
ในวันแรกที่มีเสียงเคาะประตู
แล้วตอบคนเหล่านั้นไปว่า...
"นาฬิกาแบบนั้น มันไม่มีจริงในโลก ผมทำไม่ได้หรอกครับ!!"
เรื่องสั้น ช่างทำนาฬิกา
เสียงคลื่นซัดเข้าหาฝั่ง
กระทบโขดหินดังเป็นจังหวะ
บ้านเปลือกไม้หลังน้อยริมหน้าผาสูง
เจ้าของบ้านเก็บตัวเงียบอยู่ภายใน
อาจไม่เงียบเสียทีเดียว
เสียงที่แทรกเข้ามาในโสตประสาท
นอกจากเสียงคลื่นลมแล้ว
คือเสียงครูด...ของเลื่อยกับไม้ชิ้นบาง
ที่เปโตช่างนาฬิกาบรรจง จัด ตัดแต่ง ดัด
ให้เป็นรูปดอกไม้ ลวดลายอ่อนช้อย สวยงาม
เขาตั้งใจทำนาฬิกาด้วยความปราณีต
นาฬิกาเรือนนี้ใช้เวลานานนับปี
และยังไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จ...
เปโต สืบทอดอาชีพ ช่างทำนาฬิกามาจากบรรพบุรุษ
แต่ทำไม?
ต้องใช้เวลามากมายกับนาฬิกาเรือนนี้....
..............
เมื่อหลายปีก่อน
"นี่ๆ เขาลือกันว่า นาฬิกาของช่างเปโตสามารถย้อนเวลาได้"
"จริงหรือ?ถ้าย้อนเวลาได้ก็ดีสิ ฉันจะย้อนกลับไปตอนเป็นเด็กและตั้งไจเรียนให้มากกว่านี้"
"ถ้าฉันย้อนเวลาได้ จะกลับไปในวันที่เจ้ามูมู่หมาของฉันถูกรถชน ฉันจะขังมันไว้ในบ้าน มันจะได้ปลอดภัย"
"ถ้าย้อนเวลาได้ฉันจะไม่.......
โน่น นี่ นั่น สารพัดความต้องการ
ที่จะกลับไปแก้ไขอดีต
ทุกคนต่างมีความตั้งใจของตนเอง
ถ้าหากย้อนเวลาได้...
ดังนั้น ถนนทุกสายมุ่งสู่บ้านริมหน้าผาสูง
"ก๊อกก๊อกก๊อก"
เสียงเคาะประตูบ้านเปโตดังขึ้น
ชายหนุ่มเปิดประตูบ้านออกมา
"สวัสดีครับ มีอะไรให้ช่วยหรือครับ?"
"ช่างทำนาฬิกาที่ย้อนเวลาได้ ฉันอยากจะสั่งสักเรือน"
ฉันด้วย...ฉันด้วย....ฉันด้วย...
ผู้คนมากมายต้องการนาฬิกาแสนวิเศษนั้น
"เอ่อ...คงต้องใช้เวลา ลงชื่อจองไว้ก่อนก็แล้วกัน"
เปโตเอ่ยด้วยน้ำเสียงลังเล
แต่ก็ส่งกระดาษและปากกาให้ทุกคนลงชื่อ
รายชื่อมากมายบนกระดาษนั้น...
แผ่นแล้ว...แผ่นเล่า...
วันแล้ว...วันเล่า...
กองกระดาษที่มีรายชื่อผู้คน
ทับถมเป็นกอง
สูงขึ้น...สูงขึ้น...
บนโต๊ะริมหน้าต่าง
กองกระดาษถูกเปลือกหอยขนาดใหญ่วางทับไว้
เพื่อไม่ให้ปลิวหายไปกับสายลมทะเล
ที่พัดโชยเข้ามาเป็นระยะ
แต่...เปโต
ยังคงมุ่งมั่นตั้งใจ อยู่กับนาฬิกาเรือนเดิมของเขา
ที่ประดับลวดลายดอกไม้สวยงาม
เพิ่มปริมาณกลีบดอกและความอ่อนช้อย
มากขึ้นเรื่อยๆ
ตามวัน เวลาที่ล่วงไป...
ยังไม่มีใครได้รับนาฬิกาแสนวิเศษ
ทุกคนต่างรอ....รอ....อย่างใจจดใจจ่อ
ตัวเขาเอง ก็รอเช่นกัน...
รอว่า สักวัน นาฬิกาเรือนที่เขาตั้งใจทำอยู่นี้
จะกลายเป็น นาฬิกาวิเศษที่ย้อนเวลาได้
ดังคำร่ำลือ...
เขาจะใช้มันย้อนเวลาไป
ในวันแรกที่มีเสียงเคาะประตู
แล้วตอบคนเหล่านั้นไปว่า...
"นาฬิกาแบบนั้น มันไม่มีจริงในโลก ผมทำไม่ได้หรอกครับ!!"