ยังไม่มีชื่อเรื่องยังนึกไม่ออกคับ เรื่องเกิดช่วงต้นปี 1990
เรียงไทม์ไลน์ตามนี้ 
//////////////////ตอนที่ 1 /////////////////////
-เจน วัย 10 ขวบ อยู่กับครอบครัว อย่างมีความสุข
-แม่เจน เป็นแม่บ้านที่สมบูณ์แบบ
-พ่อเจน เป็นช่างซ้อมนาฬิกา ต้องเดินทางไปซ้อมต่างที่ต่างๆ ตามที่ได้รับจ้าง
-01 ธค 1990 ในวันเกิดเจน ครบ 14 ขวบ พ่อเจนไปซ้อมนาฬิกา ให้ ลูกค้าประจำที่ต่างเมือง 
-เจน แต่งตัว และ หยิบเศษเงินไปเก็บในกล่องสีฟ้า ในตู้เสื้อผ้า
-แม่แต่งชุดตัวโปรดสีฟ้า ทำอาหารเช้า และ เตรียมอาหาร สำหรับ วันเกิด เจน อยู่ในครัว
-แม่ เปิด ทีวี ระหว่างทำอาหาร มีรายงานข่าว อดีตทหาร นักโทษโรคจิต ฆ่าเมีย หลบหนี มีอาวุธปืน และ เครื่องกระสุน ที่แย้งมาจากตำรวจ ระหว่างเดินทางไป ศาล
-แม่บอกเจน ขากลับ พ่อ จะแวะรับ อา มาทานอาหารด้วยกัน
-ระหว่างเดินทางกลับ พ่อเจนเกิด รถเสีย จึงต้อง กลับโดยขึ้นรถบัส แทน 
-ระหว่างทาง ถูกโจรปล้มรถบัส ยิงตาย โดยมีเค้กวันเกิดเจน อยู่ในมือ
-แม่เลยต้องทำงาน เป็นคนขายประกัน กับ อา เลยต้องเดินทางบ่อยๆ 
-จึงต้องฝากเจนไว้กับ อา ที่อยู่ระแวงบ้านใกล้ๆ
-เจน อายุ 16 ยังยังอยู่ในความเศร้า ค่อยหลบหน้าแม่เสมอ
-เจน เริ่มเรียน ม.ต้น เป็นเด็กฉลาด ชอบวางแผน แก้ปัญหาเฉพาะหน้าเก่ง
-อยู่มาวันนึง ระหว่างจะนำของเก่าพ่อไปทิ้ง เจอนาฬิกาพก เก่าเรือนนึง จากกระเป๋าทำงานใบเก่าของพ่อ  ด้านหลังมีภาษาอะไร ไม่รู้ อ่านไม่ออก เปิดดูด้านในมีรูปครอบครัวเจน  จำได้ว่า พ่อเคยเล่าว่ามีเศรษฐี
ที่อยู่ อินเดียให้ไปซ้อม พ่อเห็น นาฬิกาพก แล้วตกใจมาก เพราะมันทั้งเก่า ทั้งหนัก ทั้งหนา และ ดู ไม่มีราคาใดๆ แต่พ่อก็สามารถซ้อมมันได้ แต่ที่น่าแปลกคือ เศรษฐี คนนั้น ยกนาฬิกาพก ให้พ่อ บอกว่า "พวกคุณจะได้ใช้มัน เพื่อช่วยอีกหลายชีวิต" เจนจึงแอบเก็บไว้ติดตัว
-วันนึง ที่ รร. ขณะที่เจน เผลอหลับในห้องเรียน ครูเรียกให้ จับคู่กลุ่มที่ทำรายงาน กับเพื่อนนักเรียนชาวอินเดีย ที่เข้ามาใหม่ไม่นาน 
-เพื่อนชาวอินเดีย แนะนำตัวว่าชื่อ ปัทมา เกิดที่ มุมไบ ประเทศอินเดีย ชอบกิน รัสกุลล่า (Rasgulla) ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการ
- ท่าทาง เจนไม่ค่อยสนใจ เท่าไหร่ เพราะยังง่วงอยู่ ระหวางทำรายงาน  ปัทมา เล่าเรื่องพ่อตัวเอง เป็นหมอฟัน ทำให้เจนนึกถึงพ่อ จึง เอานาฬิกาพก ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อ ไปให้ดู เผื่อเพื่อนชาวอินเดียจะอ่านออก เพื่อนชาวอินเดียบอกมันเขียนว่า "เวลาล่วงเลยไปไม่เคยรอคอย เหมือนสายน้ำไหลเชี่ยวไม่หวนคืน  วันวานผ่านไปเร็วจังดั่งสายลม  เหลือเพียงความทรงจำฝังใจเกิน" ทำให้ทั้งสอนคนเปิดใจ และสนิทกันมากขึ้น 
-ตอนเลิกเรียน หลังส่งรายงาน ให้ ครู เจนไปเจอเพื่อนชาวอินเดีย กำลัง รังแก และ ถูกเหนียดเรื่องเชื้อชาติ จึงเข้าไปช่วย ตัวเองต้องโดนแกล้งไปด้วย จนนาฬิกาพกตก และตัวเองได้รับบาทเจ็บเล็กน้อยไปด้วย  
-กลับมาบ้านแม่ ถามเรื่องบาทแผล เจนเลี่ยงไม่ตอบ แล้ว หนีเข้าห้อง บอกวันนี้ไม่อยากทานข้าวเย็นนะคะ
-ก่อนนอน แม่เอายามาทำแผล+ยกอาหารเย็นขึ้นมาให้เจน 
-คืนนั้น เจน นอนคิดบนเตียง ว่า ไม่น่าเข้าไปยุ่ง แล้วคิดว่า ถ้าย้อนกลับไปได้ น่าจะแก้ปัญหา ได้ดีกว่านี้ จะได้ ไม่ทำให้ตัวเองต้องลำบากไปด้วย แบบนี้ จึง หยิบนาฬิกาพก ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อ หลับตา ท่องข้อความด้านหลัง นึกถึงวัน/เวลา/สถานที่ แล้ว หมุนเข็มยาว ทวน 1 รอบ
-ทันใดนั้น เกิดสิ่งอัศจรรย์ เจน ย้อนเวลา กลับไป อยู่ในห้องเรียน ตอนครูเรียก เจนสะดุ้งตกใจตื่น จนเพื่อนทั้งห้องพากันหัวเลาะดังลั้น
-ขณะที่เพื่อนชาวอินเดียกำลังพูดแนะนำตัว เจนก็พูด พร้อมกันเพื่อนว่า ชื่อ ปัทมา เกิดที่ มุมไบ ประเทศอินเดีย ชอบกิน รัสกุลล่า (Rasgulla) ทำให้ ปัทมา ดีใจ เพราะคิดว่าเจนรู้จักตนนานแล้ว แต่ ปัทมาบอกว่า จริงๆฉัน ชอบกินกุหลาบ จามุน (Gulab jamun) มากกว่านะ
-เจนรู้สึกสับสนและงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดซ้ำ แต่ก็พยายามไม่ใส่ใจนัก คิดว่ามันคงเป็นเพียงความฝัน" เจนจึงไม่ได้ใส่ใจ
-จนถึงตอนเลิกเรียน หลังส่งรายงาน ให้ ครู เจนไปเจอเพื่อนชาวอินเดีย กำลัง รังแก และ ถูกเหนียดเรื่องเชื้อชาติอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้เจน แก้ปัญหาต่างออกไป ทำให้เรื่องราวจบด้วยดี ไม่มีใครได้รับบาทเจ็บ
-เมื่อกลับมาบ้านเจอ แม่ เจนหลบหน้า เช่นเคย แล้ว หนีเข้าห้อง บอกวันนี้ไม่อยากทานข้าวเย็นนะคะ
-เจน หยิบ นาฬิกาพก มาดู เจนจึงคิดว่า นาฬิกาพก น่าจะเป็นเครื่องย้อนเวลา ก่อนหน้านี้ใช้งานไม่ได้อาจเป็นเพราะ ไม่มีใครบ้านอ่านออก และ พ่อก็ไม่เคยหยิบมันออกมาจากกระเป๋าใบเก่าเลย
-เจน คิดอยู่หลายเดือนเรื่อง นาฬิกาพก ย้อนเวลาได้ แต่ไม่กล้า ทดลองใช้อีก เพราะยังไม้รู้วิธีใช้งานที่แน่นอน ไม่รู้ว่าย้อนไปไกลแค่ไหน 
-อาทิตย์ถัดมา เจนตื่นสาย เพราะ อ่านหนังสือเรื่องการท่องเวลา อย่างเอาจริงเอาจัง แม่จึง ไปทำงานสายด้วย เพราะต้องแวะ ส่งเจน ที่ โรงเรียน ระหว่างงานไปทำงาน ด้วยความรีบร้อน ส่งผลให้ แม่ลืม นำเอกสาร ประกัน ลูกค้า สำสัญ ของ บ. ไปด้วย ทำให้เจ้านาย ตำหนิ และดุด่า อย่างมาก ถึงขั้น ลด ตำแหน่ง และ ลดเงินเดือนของแม่ แม่เสียใจมาก นอนป่วยอยู่ 2-3 วัน
-คืนนั้น เจนตัดสินใจลองใช้ นาฬิกาพก ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อ อีกครั้ง ทำเหมือนครั้งก่อน หลับตา ท่องข้อความด้านหลัง นึกถึงวัน/เวลา/สถานที่ แล้ว หมุนเข็มยาว ทวน 1 รอบ
-เจน ย้อนกลับมาเช้าวันที่แม่ลืม เอกสารได้จริงๆ เจนดีใจมาก รีบ แต่งตัว แล้ว ลงมารอแม่ แต่ เช้า 
-แม่ เดินเข้ามาในครัว ทำหน้าประหลายใจ ที่ ลูกสาวตื่นเช้ามานั้งคอย
-แม่ แต่งตัว ต่างออกไปจาก ครั้งก่อน เล็กน้อย  เจน ไม่ได้สนใจตรงนั้น
-เจนย้ำแม่ 3-4 รอบ เรื่องเตรียมเอกสารของ ลูกค้า 
-การเจราสำเร็จ แม่ได้รับคำชม บอกว่า นาย จะให้ โบนัสพิเศษ แม่ และ ทีมงานของแม่ 
-คืนนั้น แม่-เจน และ อา ทั้ง 3 คน ดีใจมาก ฉลองกันอย่างมีความสุข 
-เจน จึงมั่นใจเรื่อง นาฬิกาพก ย้อนเวลาได้ แล้ววางแผนทำเรื่องใหญ่ อยู่หลายเดือน
////////////////////////////////จบ ตอนที่ 1///////////////////////////////////////////////