ตามมหัวข้อเลยค่ะ เราอยากเป็นคนที่ดีขึ้น แต่มันมีอะไรหลายๆอย่างที่ฝังอยู่ในใจตลอด ตอนเด็กแม่ชอบเปรียบเทียบเรากับคนอื่นว่าเกิดมาหน้าตาไม่สวย เหมือนไม่ใช่ลูก และชอบพูดติดตลกว่าเราไม่ใช่ลูกเค้าเราแอบร้องไห้หลายครั้ง และนิสัยเราเป็นคนที่ไม่ค่อยสู้คน อะไรนิดหน่อยก็ร้องไห้ เราชอบเเอบขโมยตังแม่ครั้งละ20 30  40ไม่เคยขโมยเกินร้อยเเต่พอแม่ถามเราไม่กล้าพูด แล้วมีครั้งนึงตังยายหาย 1000ตอนนั้นเราอายุ10กว่าขวบ แม่บอกว่าเราเอาไปเราก็ยืนยันไม่ได้เอาไปเราก็เถียงจนร้องไห้แม่บอกว่าโง่ขนาดก็ไปตายสรุปยายเราเอาไปคืนคนอื่นที่ยืมมาแล้วแล้วยายลืมม  พอตอนเข้ามหาลัย  เราก็เรียนและรู้สึกว่าไม่รอดก็ไปบอกแม่ แม่ว่าจะออกก็ออกและจะชอบอิจฉาคนที่เรียนอยู่ว่าชีวิตเค้าดีจังเค้าใส่ชุด นศศ ดูดีจังและเเม่ชอบตำหนิว่าเราอ้วนสิวเยอะ แต่แม่ก็บอกให้ซื้อยารักษาสิวมารักษา(แม่ออกค่าใช้จ่ายให้) จนเราหางานทำที่เเรกทำ3เดือนออก ที่2ทำเดือนเดียวออกทำโรงงาน (งานหนักมากเราเกิดมาไม่เคยทำงานหนัก) ที่3ทำบัญชี ซึ่งเราเรียนตกเลขมาตลอด จนตัดสินใจมาอยู่บ้านตอนนี้อยู่บ้านมาเปือบจะ1ปีละ และกำลังหางานใหม่ เราอยากจะปรับตัวเป็นคนที่ดีขึ้นเราควรจะวางตัวเองยังไงในที่ทำงานใหม่หรอคะ และเราคิดว่าการเลี้ยงของพ่อแม่มันส่งผลให้เราเป็นคนแบบนี้ด้วย แต่เมื่อไหร่ที่เราต้องการความช่วยเหลือขอแค่ให้บอก