เราเป็นเด็กที่โตมากับตายายค่ะ พอช่วงใกล้จบมัธยมแม่ตกงานเลยมาอยู่ที่บ้านด้วยกัน แล้วบางครั้งเรารู้สึกว่าไม่โอเคกับบางนิสัยบางคำพูดของแม่ค่ะชอบพูดชอบว่าเราแรงๆ แต่จะเป็นบางอารมณ์ค่ะ บางครั้งอารมณ์ดีก็ดีมากๆ แต่ถ้าอารมณ์เสียก็เสียสุดๆไปเลยเหวี่ยงใส่ทุกคน แล้วก็เรื่องรูปร่างหน้าตาเราค่ะคือช่วงนี้เราสิวเห่อแล้วก็ชอบว่าแรงๆทักเรื่องนี้บ่อยๆว่าเกิดจากแพ้เครื่องสำอางค์ว่าเราสกปรกไรนู่นนี่  ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราเครียดมากๆกับการเตรียมตัวสอบค่ะ ความรู้สึกตอนนันคือเสียมากเลยค่ะไม่อยากได้ยินคำพวกนี้จากคนที่เป็นแม่ และก็เรื่องใช้ตังค์ค่ะบอกว่าเราใช้เปลืองแต่เวลาเราขอทุกครั้งเราก็เอาไปใช้แค่ในสิ่งที่จำเป็นต้องใช้ในชีวิตประจำวันเลยค่ะ แต่แม่ก็สั่งของมาตลอดเลยเป็นของแบบจุกจิก มันเลยทำให้เราไม่กล้าขอหรือไม่ค่อยกล้าที่จะพูดด้วยเลยค่ะ ตอนที่แม่ไปทำงานเราก็โทรคุยกันตลอดซีงตอนนั้นมันดีมากๆเลยค่ะ แต่พอได้มาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมันกลับรู้สึกว่าไม่อยากอยู่กับแม่ซะงั้น