คือเรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นคนที่เงียบมากๆกับครอบครัวแต่จะคุยกับเพื่อนทุกเรื่อง จนมาวันนึงตังยายหาย1 พัน แล้วพ่อกับแม่คิดว่าเราเป็นคนเอาไปแม่ก็ไล่ไห้ไปตายสรุปสุดท้ายยายเอาตังไปคืนป้าเเล้วลืม เราไม่เคยมีประวัติลักขโมยอะไรเลยแต่ด้วยความที่ยายไว้ใจเราเวลาเราขอตังก็จะไห้ไปเอาเองพอตังหายก็เลยโทดเรา เเต่เรื่องนี้ผ่านมา3-4ปีแล้ว ล่าสุดก็เดือนที่แล้วแม่ไห้ตังไปจ่ายค่าเทอมแต่เราดันทำหายอย่างที่บอกเราจะคุยกับเพื่อนมากกว่าครอบครัวเราก็ไม่ได้บอกครอบครัวและยังไม่จ่ายค่าเทอมครูเลยโทรไปบอกแม่ว่าเรายังไม่จ่ายค่าเทอม2500 แล้วแม่ก็เอาเรื่องนี้ไปพูดไห้ชาวบ้านฟังจนชาวบ้านก็พูดกันมั่วไปหมด เช่นเอาเงินแม่ไปใช้เล่นไม่ไปจ่ายค่าเทอม อะไรงี้เราไม่กล้าออกจากบ้านมาเป็นเดือนแล้ว  และสิ่งที่เราโดนตั้งแต่เด็กจนโตคือแม่ชอบพูดว่าเราโง่แต่เราก็ยอมรับว่าโง่จริงค่ะ และก็ชอบบอกว่าเราไม่สวยเราก็บอกแม่ไปว่าแม่หนูรู้ว่าหนูโง่รู้ว่าบ่สวยหนูรู้ตั้งแต่เกิดหนูแทบไม่อยากส่องกระจกยิ่งช่วงนี้เรียนออนไลน์อยู่บ้านแม่ก็ชอบบอกว่าสิวเยอะไม่สวยพูดทุกวันจนเราไม่อยากส่องกระจกอะ
เรารู้นะคะว่าพ่อแม่อยากไห้เราสวยเรียนเก่งเหมือนลูกคนอื่นๆ แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมชอบเอาเรื่องในบ้านไปพูดนอกบ้าน
เราควรจะแก้ปัญญาอันนี้ยังไงดีค่ะ ไม่ใช่ว่าพ่อแม่ไม่รักนะคะแต่เราคิดว่าพ่อแม่อาจจะคุยกับเราไม่เป็น