ช่วงที่ผ่านมาเราเอาแต่หมกอยู่กับการเรียน เพราะผลการเรียนที่ผ่านมาเราเรียกตกมากๆ พอเรียนตกคุณยายแกก็คงผิดหวัง เพราะปกติเราเรียนไม่ได้แย่แบบช่วงที่ผ่านมา ด้วยความที่เรื่องของแม่วนๆมาในชีวิตเรา เราก็เครียดอีกไม่มีสมาธิไปอีก

เราตั้งใจเรียนสุดท้ายเกรดก็ออกมาแบบดีกว่าเก่า แต่พอเราเอาไปให้คุณยายก็บอกว่า " แล้วไง " ตอนนั้นเราก็แอบเฟลนิดนึ่ง ทุกครั้งที่เราได้คะแนนดี คุณยายก็ชมเรานะ แต่ที่ผ่านมาตั้งแต่เราโตขึ้นเรื่อยๆอะไรอะไรก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตอนนั้นเราเฟลสุดๆ เลย แอบน้อยใจนิดหน่อยแต่เราก็เข้าใจ ยายแกคงจะไม่ว่างขนาดนั้น 

แต่เราก็แอบรู้สึกแย่ ที่ยายทำดีกับพี่เรา คุยกับพี่เราดีๆ ค่อยให้กำลังใจ ละยายก็จะเอาเราไปเปรียบเทียบกับพี่ของเราอีก เราก็ไม่มีกำลังใจด้วยซ้ำ แต่อย่างน้อย แม่แท้ๆเรายังคอยทักมาหาเรา พิมพ์ดีๆกับเรา เวลาเราร้องไห้คุณแม่ไม่เคยด่าเราว่าเราสำออยเลยด้วยซ้ำ ถึงเขาจะไม่ได้อยู่กับเราก็เถอะ