เราก็ยังสงสัยมาตลอดนะ ทำไมเวลาเราขอไปเที่ยวหรือยังไง บางทีอยากนอนค้างบ้านเพื่อน ครอบครัวเราจะบอกว่า กลับมานอนที่บ้านหรือให้เพื่อนมานอนที่บ้าน บางทีเราอยากไปเที่ยวกลับดึกๆบ้าง ฟิลนอนค้างพูดคุยกับเพื่อน จำได้ว่านอนครั้งสุดท้ายที่บ้านเพื่อนตอนอายุ17ปีมั้ง เพราะไปทำรายงานบ้านเพื่อน จากนั้นก็ไม่มีอีกเลย ทั้งๆที่เราเคยได้ออกไปใช้ชีวิตคนเดียวที่ กทม และที่จีนมา ตั้งแต่อายุ19แล้วด้วยซ้ำ ก็เลยสงสัยว่า ทำไมยังต้องกังวลและห้ามไม่ให้เราไปนอนค้างบ้านเพื่อน ยิ่งกับยายเราด้วย เขามองเราเหมือนเป็นเด็กอยู่เลยทั้งๆที่เราอายุก็จะ25แล้ว 😂 เราพูดกับเขาทุกครั้งว่า "เราโตแล้วนะ ไปใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว ตอนอยู่ กทม หรือจีน ก็กลับตี2-3ตลอด ก็ไม่เคยมีปัญหา ดูแลตัวเองได้" แต่เขาก็แบบไม่ค่อยเข้าใจ มันแตกต่างจริงๆนะคะ ตอนเราอยู่นี่ ห้ามกลับเกิน2-3ทุ่ม นั้นนี้ ทั้งที่เรา งงๆว่า เอ้ะ ตอนอยู่ กทม อยู่จีน ก็อยู่คนเดียวไปไหนคนเดียว แถมอยู่โคตรไกลจากพวกเขา พวกเขาก็ไม่ได้โทรมาถามจิกหรือห้ามอะไร เหมือนตอนอยู่ใกล้ๆกับพวกเขา5555 มันแตกต่างกันยังไงหรอคะ😂😂 

 เราคิดว่า จะลองพูดเชิงกับพวกเขาดู แต่เราไม่รู้จะพูดอธิบายยังไงให้เขาเข้าใจและให้ไปเที่ยวนอนค้างคืนกับเพื่อนได้นะคะ คือ ตอนนี้เรามาอยู่กับตายายอีกบ้านนึงนะคะ ตามที่เราบอกนะคะถ้าเราไปขอเขา ยายคงแบบมองแบบนั้น เราคิดไว้แบบนั้นนะคะ(ไม่รู้คิดมากไปเองมั้ย) แต่จากนิสัยยายเราเป็นงั้นค่ะ5555😂 เราก็ไม่รู้จะพูดยังไงให้เขาเข้าใจนะคะว่า "เราโตแล้ว ดูแลตัวเองได้นะ" เพราะเคยใช้คำแบบนี้ แต่เขาก็คิดแบบนึงมั้งค่ะ
ขอบคุณที่รับฟังค่ะ ออกความคิดได้เต็มที่นะคะ5555555555