(มันอาจจะละเอียดไปหน่อยนะครับ) เรื่องมันเริ่มจากตอนที่ผมมาเรียนต่ออยู่มหาลัยที่หนึ่งครับ ตอนนั้นผมได้มาเรียนไกลบ้านมากๆ และผมก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ทั้งเรื่องจัดตารางเรียน ทั้งการลงทะเบียนเรียน ผมเลยได้ทักไปหาเพื่อนคนนึงในกลุ่ม เพราะเขาบอกว่าใครไม่เข้าใจก็ทักมาถามได้น้า และผมก็ได้คุยกัน ตอนปฐมนิเทศก็ได้เจอกันครับ และก็ได้คุยกันเรื่อยๆ จนสนิทกัน ไปเรียนด้วยกัน ได้ไปคาเฟ่ด้วยกัน พากันไปนั่งริมสระและก็ให้อาหารปลาด้วยกัน ตอนไปห้างก็ไปกันสองคนพานางไปกินข้าว เอาแว่นนางมาเล่น และก็จูงพานางเดินเพราะสายตานางสั้น เขาน่ารักมากๆเลยครับ เป็นผญ.ตัวเล็กๆ ไว้ผมหน้าม้า ใส่แว่นดัดฟัน เธอเป็นคนที่น่ารักมากๆจริงๆครับ ตอนที่คุยกัน ผมก็ชอบมองตานาง ผมรู้สึกว่าผมดีกับเธอมากๆทั้งๆที่ผมไม่เคยทำแบบนี้กับใคร เวลาเธออยากกินไรผมก็จะพาไปกินออกเงินให้ เพราะนางเป็นคนที่กินน้อยมากก แต่ชอบกินจุกจิก ชอบกินของเผ็ดๆ ผมเลยกินด้วย4555555 แต่มันก็กินไม่หมดหรอกครับนางก็กินจนหมด พานางไปที่ๆอยากไป ถ้ารู้สึกว่ามันร้อนก็หาทิชชู่มาให้ซับหน้า เวลาเธอพูดผมก็จะฟังตลอด เพราะเธอเป็นคนที่พูดเยอะมากๆๆ4555555 ผมอาจจะชอบตรงนี้ของเธอ จนผมก็ไม่รู้ว่าตอนไหนเหมือนกันที่ผมชอบนางไปจริงๆ จนวันนึงผมไปงานรับน้องมหาลัย(เพราะผมเป็นนิสิตใหม่ ผมก็มารับเธอไปงานด้วยกัน และด้วยมหาลัยผมใหญ่นศ.เยอะมากๆ ผมกับนางเลยได้อยู่คนละsecกันครับ ตอนงานจบงานผมเลยได้ทักนางไปว่างานเสร็จแล้วน้า
แต่คนที่ตอบผมไม่ใช่นางครับแต่เป็นแฟนนาง5555555 ผมก็ไม่รู้จริงๆว่าควรทำไง แฟนของนางบอกกับผมว่า อย่าล้ำเส้นไปรับไปส่งกันได้ไหม เขาไม่ชอบที่ผมทำแบบนี้ ตอนนั้นผมช็อคมากๆที่ผมไม่เคยรู้เลยว่านางมีแฟนแล้ว ผมก็เลยทักไปขอโทษกับเขา บอกเขาว่าผมขอโทษๆจริงๆ เพราะผมไม่รู้ว่านางมีแฟน ผมจะไม่ยุ่งกับนางอีกแล้ว แต่แฟนนางก็บอกไม่เป็นไรไม่ต้องเลิกคบเป็นเพื่อนหรอก แต่เพราะตอนนั้นผมชอบนางไปแล้วจริงๆ ผมเลยบอกกับแฟนนางไปว่า ผมจะจีบนางอยู่แล้วไม่รู้ว่านางมีแฟน และผมก็ขอโทษไปอีกครั้งและบอกจะไม่ยุ่งกับนางอีก และแฟนเขาก็บอกเป็นเพื่อนกันก็ได้ไม่เป็นไร เพราะนางก็พึ่งเข้ามหาลัย ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน แต่ผมก็ไม่ได้ตอบไปครับ แต่ผมก็ไม่โทษนางเหมือนกันครับเพราะผมเองที่ไม่เคยถามเรื่องที่นางเคยมีแฟนเลย จนตอนนั้นผมเสียใจมากๆผมเลยขับรถจะกลับและทิ้งนาง555555 ขอโทษนะครับคนอ่าน แต่เพื่อนนางก็ทักมาบอกไปรับได้ไหมนางรออยู่ ผมก็เลยวนรถกลับไปรับอยู่ดีครับ จนถึงที่มหาลัย นางก็บอกขอคุยได้ไหม นางก็เปิดประโยคมาว่ายังอยากเป็นเพื่อนนางอยู่ไหม แต่ด้วยเพราะว่าตอนนั้นคนมันเยอะจริงๆ ผมเลยบอกไปว่าเดี๋ยวไปส่งที่หอ และพอถึงหอนาง ผมก็ได้จะกลับ แต่นางก็บอกคุยกันก่อนได้ไหม ผมก็เลยได้ไปจอดรถและคุยกันครับ นางก็บอกว่านางเห็นแชทแล้วน้า นางบอกขอโทษ เพราะเห็นว่าตอนนั้นผมแอดไอจีนางไปและเห็นแล้วว่ามีแฟนแล้วเลยคิดว่าผมเห็น แต่จริงๆผมไม่เห็นเลย ผมเลยบอกว่าผมไม่เห็น และนางก็บอกว่าจะเลิกเป็นเพื่อนจริงๆหรอ นางยัลอยากเป็นเพื่อนกับผมมากๆ และก็บอกว่าถ้าผมเลิกเป็นเพื่อนไปจริงๆนางก็คงได้นั่งกับเพื่อนผญ.แค่สองคน วันไหนเพื่อนผญ.ไม่มา นางก็คลต้องนั่งคนเดียว ตอนนั้นผมทำไรไม่ถูกจริลๆครับ อยู่น้ำตาผมก็ไหลมา ผมจุกที่อกมากครับ ผมทั้งอยากอยู่กับนางทั้งไม่อยากให้นางไม่มีเพื่อนแต่ผมก็หันไปบอกและยิ้มทั้งน้ำตาเพราะไม่อยากให้นางเห็นว่าผมร้องไห้ไปตรงๆว่า ผมจะเลิกเป็นเพื่อนกับนาง ผมไม่อยากให้แฟนนางคิดมากครับ เพราะผมก็เป็นผช.ผมรู้ว่าถ้าแฟนมีเพื่อนผช.มันรู้สึกยังไง ผมเลยเลือกที่จะเดินออกมา แต่ผมก็ยังไม่ได้พูดหรอกครับตอนแรก นางถามผมย้ำๆว่าจะเลิกคบเป็นเพื่อนก็นางจริงๆหรอ ผมร้องไห้ออกมาเลย แต่ผมก็ฝืนยิ้มแล้วบอกหน้านางแล้วบอกไปว่า อื้มดูแลตัวเองดีๆนะครับ กินข้าวเยอะๆ และนางก็บอกจะตัดขาดไปเลยหรอ แล้วอยู่ๆนางก็ร้องไห้ออกมา ผมอยากกอดนางจริงๆครับ แต่รู้ว่าผมทำงั้นไม่ได้ เพราะมันไม่ใช่ที่ขอลผม และนางก็มีคนของนางอยู่แล้ว ผมเลยเลือกที่จะตัดขาด แล้วนางก็ร้อง ผมก็ถอดแว่นและซับน้ำตาให้นางครับ ผมจับหัวนางแล้วพูดว่า ดูแลตัวเองดีนะครับ แล้วก็พยายามบอกนางให้ยิ้มเยอะๆเพราะผมชอบนางมากๆตอนที่นางยิ้ม และผมก็เลยบอกว่าให้นางขึ้นหอเลย แต่นางก็บอกให้ผมกลับไปก่อน เราเถียงกันไปมาว่าใครจะไปกัน และก็หัวเราะออกมาทั้งคู่5555555 ผมมีความสุขจริงๆครับ ถ้าคนที่อยู่ข้างๆนางเป็นผมก็คงจะดี พอเห็นนางอารมณ์ดีผมก็เลือกที่จะไปพร้อมกัน แต่นางก็บอกว่าจะให้เพื่อนทักหาถ้าจะไปคาเฟ่หรือเวลาเจอกันนางจะทัก, แต่สุดผมก็เลือกที่จะตัดขาดถึงจะเจอกันก็จะไม่ตอบและหายจากนางไป ผมไม่เข้าใจเลยทำไมนางต้องร้องไห้ให้ผมขนาดนี้ และผมก็ได้ขับรถออกมา ผมทำถูกแล้วจริงๆใช่ไหมครับ เรื่องนี้พึ่งเกิดเมื่อกี้นี้ผมทำใจลำบากมากเลยครับผมควรทำไงต่อไปดี
ผมขอโทษจริงๆนะครับที่ทำเธอร้องไห้ ผมควรทำไงต่อดีครับ
แต่คนที่ตอบผมไม่ใช่นางครับแต่เป็นแฟนนาง5555555 ผมก็ไม่รู้จริงๆว่าควรทำไง แฟนของนางบอกกับผมว่า อย่าล้ำเส้นไปรับไปส่งกันได้ไหม เขาไม่ชอบที่ผมทำแบบนี้ ตอนนั้นผมช็อคมากๆที่ผมไม่เคยรู้เลยว่านางมีแฟนแล้ว ผมก็เลยทักไปขอโทษกับเขา บอกเขาว่าผมขอโทษๆจริงๆ เพราะผมไม่รู้ว่านางมีแฟน ผมจะไม่ยุ่งกับนางอีกแล้ว แต่แฟนนางก็บอกไม่เป็นไรไม่ต้องเลิกคบเป็นเพื่อนหรอก แต่เพราะตอนนั้นผมชอบนางไปแล้วจริงๆ ผมเลยบอกกับแฟนนางไปว่า ผมจะจีบนางอยู่แล้วไม่รู้ว่านางมีแฟน และผมก็ขอโทษไปอีกครั้งและบอกจะไม่ยุ่งกับนางอีก และแฟนเขาก็บอกเป็นเพื่อนกันก็ได้ไม่เป็นไร เพราะนางก็พึ่งเข้ามหาลัย ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน แต่ผมก็ไม่ได้ตอบไปครับ แต่ผมก็ไม่โทษนางเหมือนกันครับเพราะผมเองที่ไม่เคยถามเรื่องที่นางเคยมีแฟนเลย จนตอนนั้นผมเสียใจมากๆผมเลยขับรถจะกลับและทิ้งนาง555555 ขอโทษนะครับคนอ่าน แต่เพื่อนนางก็ทักมาบอกไปรับได้ไหมนางรออยู่ ผมก็เลยวนรถกลับไปรับอยู่ดีครับ จนถึงที่มหาลัย นางก็บอกขอคุยได้ไหม นางก็เปิดประโยคมาว่ายังอยากเป็นเพื่อนนางอยู่ไหม แต่ด้วยเพราะว่าตอนนั้นคนมันเยอะจริงๆ ผมเลยบอกไปว่าเดี๋ยวไปส่งที่หอ และพอถึงหอนาง ผมก็ได้จะกลับ แต่นางก็บอกคุยกันก่อนได้ไหม ผมก็เลยได้ไปจอดรถและคุยกันครับ นางก็บอกว่านางเห็นแชทแล้วน้า นางบอกขอโทษ เพราะเห็นว่าตอนนั้นผมแอดไอจีนางไปและเห็นแล้วว่ามีแฟนแล้วเลยคิดว่าผมเห็น แต่จริงๆผมไม่เห็นเลย ผมเลยบอกว่าผมไม่เห็น และนางก็บอกว่าจะเลิกเป็นเพื่อนจริงๆหรอ นางยัลอยากเป็นเพื่อนกับผมมากๆ และก็บอกว่าถ้าผมเลิกเป็นเพื่อนไปจริงๆนางก็คงได้นั่งกับเพื่อนผญ.แค่สองคน วันไหนเพื่อนผญ.ไม่มา นางก็คลต้องนั่งคนเดียว ตอนนั้นผมทำไรไม่ถูกจริลๆครับ อยู่น้ำตาผมก็ไหลมา ผมจุกที่อกมากครับ ผมทั้งอยากอยู่กับนางทั้งไม่อยากให้นางไม่มีเพื่อนแต่ผมก็หันไปบอกและยิ้มทั้งน้ำตาเพราะไม่อยากให้นางเห็นว่าผมร้องไห้ไปตรงๆว่า ผมจะเลิกเป็นเพื่อนกับนาง ผมไม่อยากให้แฟนนางคิดมากครับ เพราะผมก็เป็นผช.ผมรู้ว่าถ้าแฟนมีเพื่อนผช.มันรู้สึกยังไง ผมเลยเลือกที่จะเดินออกมา แต่ผมก็ยังไม่ได้พูดหรอกครับตอนแรก นางถามผมย้ำๆว่าจะเลิกคบเป็นเพื่อนก็นางจริงๆหรอ ผมร้องไห้ออกมาเลย แต่ผมก็ฝืนยิ้มแล้วบอกหน้านางแล้วบอกไปว่า อื้มดูแลตัวเองดีๆนะครับ กินข้าวเยอะๆ และนางก็บอกจะตัดขาดไปเลยหรอ แล้วอยู่ๆนางก็ร้องไห้ออกมา ผมอยากกอดนางจริงๆครับ แต่รู้ว่าผมทำงั้นไม่ได้ เพราะมันไม่ใช่ที่ขอลผม และนางก็มีคนของนางอยู่แล้ว ผมเลยเลือกที่จะตัดขาด แล้วนางก็ร้อง ผมก็ถอดแว่นและซับน้ำตาให้นางครับ ผมจับหัวนางแล้วพูดว่า ดูแลตัวเองดีนะครับ แล้วก็พยายามบอกนางให้ยิ้มเยอะๆเพราะผมชอบนางมากๆตอนที่นางยิ้ม และผมก็เลยบอกว่าให้นางขึ้นหอเลย แต่นางก็บอกให้ผมกลับไปก่อน เราเถียงกันไปมาว่าใครจะไปกัน และก็หัวเราะออกมาทั้งคู่5555555 ผมมีความสุขจริงๆครับ ถ้าคนที่อยู่ข้างๆนางเป็นผมก็คงจะดี พอเห็นนางอารมณ์ดีผมก็เลือกที่จะไปพร้อมกัน แต่นางก็บอกว่าจะให้เพื่อนทักหาถ้าจะไปคาเฟ่หรือเวลาเจอกันนางจะทัก, แต่สุดผมก็เลือกที่จะตัดขาดถึงจะเจอกันก็จะไม่ตอบและหายจากนางไป ผมไม่เข้าใจเลยทำไมนางต้องร้องไห้ให้ผมขนาดนี้ และผมก็ได้ขับรถออกมา ผมทำถูกแล้วจริงๆใช่ไหมครับ เรื่องนี้พึ่งเกิดเมื่อกี้นี้ผมทำใจลำบากมากเลยครับผมควรทำไงต่อไปดี