คือเมื่อวานค่ะ เพิ่งทำงานวันแรก ขายเกี่ยวกับชาไทยที่ตลาด ช่วงทดลองงาน7วัน เขาจะจ่ายหลัง7วันผ่านโปร เจอเจ้าของร้านเป็นผู้หญิงใจดีมากค่ะ ดูเป็นคนน่ารัก ลูกน้องเขาก็ดูต้อนรับเราเป็นอย่างดี พอช่วงบ่าย2-3 ต้องยกของไปที่ตลาด จะมีพี่ผู้หญิงสอนงานเราอยู่คนนึง ห่างกับเราประมาณ2-3ปีค่ะ ตอนนั้นเราพร้อมที่จะเรียนรู้ปรับพื้นฐานไปเรื่อยๆในการจำ พี่เขาก็ให้เราเข็นรถเข็นที่มีถังน้ำแข็งแล้วก็มีของอีก2ลังซึ่งในนั้น มีน้ำแข็งแล้วก็น้ำที่ละลายอยู่ คือตอนนั้นหนักมาก พี่เขาก็พูดว่าเข็นไปเลยเร็วๆ ตอนนั้นเราเข็นอยู่คนเดียวก็ไม่ได้อะไร พอต้องมาเช็คสต๊อกก่อนขาย พี่เขาก็จะให้เราโน๊ตไว้ พี่เขาก็สอนแบบทำแบบนี้ไง บางทีเราก็งง เราก็ถามพี่เขา พี่เขาก็จะชอบทำแบบ นี่ไงอ่านสิ เราก็เลยพยายามเฉยๆ พอเริ่มจัดของตั้งร้านเสร็จ เริ่มขายประมาณ4โมงเย็น เขาก็อธิบายเวลาเราต้องใส่น้ำตวงขนาดแต่ละไซส์ปริมาณแก้ว เราก็จำได้ พอลูกค้ามา เราก็ทำพี่เขาก็จะไปซื้อของกิน เข้าห้องน้ำ ปล่อยเราอยู่หน้าร้านคนเดียว เราก็นั่งรอจนลูกค้ามาเราก็ทำขายทุกอย่าง พอพี่เขามา พอลูกค้ามา เราก็ยังทำเองทุกอย่าง เราก็ไม่คิดอะไร จนถึงจะ6โมง ลูกค้ามาเยอะๆ เราก็ทำชงเองทุกอย่าง พี่เขาก็ยืนมองข้างๆ จับใส่ถุงแค่นั้น เราต้องยกเหยือกใหญ่ตวง ตักน้ำแข็งปิดฝา เติมของ พี่เขานั่งกินข้าว ดูโทรศัพท์ต่อ พอเราเอามาเติม พี่เขาเดินมาเปิดถังน้ำแข็งก็ว่าเรา นี่น้ำมันหกใส่น้ำแข็งมันก็เสียหรอกดูด้วยสิ มัดถุงไม่แน่นใครสอนให้เทอมจัดแบบนี้ แล้วเขาก็ทำเหวี่ยงใส่เรา ต่อหน้าร้านข้างๆที่เขาขาย บางทีพี่เขาทำลังโฟมตกพื้นเอง ว่าเราอย่าตั้งแบบนี้นะ สกปรกไม่ได้เลย จนเราเกร็ง จนมือสั่น ข้าวก็ยังไม่ได้กิน เวลาเราทำให้ลูกค้าเสร็จยื่นให้เราก็จะบอกว่า ขอบคุณนะค่ะ พี่เขาก็จะดุเรา พูดแบบนี้ไม่ได้นะ ต้องพูดว่า ขอบคุณนะค่ะ โอกาสหน้าแวะมาใหม่นะค่ะ พอเรานั่ง เขาก็บอกว่าลูกค้าเดินผ่านอย่างนั่งเฉยๆ เรียกลูกค้าด้วย ซึ่งตอนนั้นเราก็มีเรียกบ้าง แต่พี่เขาก็ยังนั่งกิน ดูมือถือ เราก็เหนื่อยมาก เราก็เข้าใจงาน จนได้เวลาเก็บของกลับบ้าน เราก็นับสต๊อกว่าเหลือเท่าไหร่หลังขาย ต้องโน๊ตไว้ จนเสร็จเก็บของเรียบร้อย จนต้องเข็นน้ำแข็ง ของอีกสองลังไปไว้ที่เดิม พี่เขาให้เราเข็นเองคนเดียว บางทีเราเข็นไม่ขึ้น เพราะว่ามันหนักมาก จนยายตรงนั้นเขาบอกทำไม่ช่วยกันเข็นล่ะลูก พี่เขาเดินนำหน้าเรา แล้วเดินกลับมาช่วยเข็นแบบไม่โอเค บางทีพี่เขาพูดว่ารีบเข็นๆดิจะได้กลับบ้าน เราก็พยายามจนเข็นรถเก็บของเสร็จ ต้องเดินกลับมาถือหม้อ อีก2-3ใบ ถุงเงินอีก1ใบ เขาบอกให้เราถือ2หม้อ แล้วก็ถุงเงิน พี่เขาถือหม้อเดียว แล้วข้ามถนน พี่เขาบอกถือมา เดี๋ยวมาคนเดียวยังไงก็ต้องทำอยู่ดี คือเราจะร้องไห้ตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว เพราะเวลาเขาสอน เขาชอบใส่อารมณ์เหวี่ยงกับเราตลอด เราแค่ต้องการเรียนรู้งานแล้วเข้าใจง่ายขึ้น กลับต้องมากดดัน เกร็ง จนมือเราสั่น คือกลับบ้านมาข้อมือเราอักเสบ ดีที่ไม่หักค่ะ ข้อมือเราเล็กมาก กลับมาคือเราร้องไห้ คือไม่เอาแล้วค่ะ ทั้งสภาพจิตใจ เราไปหมดเลย ตอนเข้าไปเก็บของพอเจ้าของร้านมา พี่เขาก็พยายามทำโน่นนี่ว่าเขาทำงานนะ คือเจ้าของร้านหันมาถามเราไหวไหม จากที่ตอนเช้าเราร่าเริม กลายเป็นซึมไปเลยค่ะ เราไม่เคยเจอแบบนี้ เราทำงานมาหลายอย่างแต่เราก็ไม่เคยเจอหนักขนาดนี้ อยากทราบว่าถ้าคุณโดนแบบนี้คุณจะรู้สึกยังไงค่ะ วันนี้เราไม่ไปทำแล้วค่ะ คือบอกตรงๆค่ะ ร่ายกายเราทรุด มันพังไปหลายอย่าง ยังไม่ทันจะได้เริ่มเลย 😭
เจอเพื่อนร่วมงานวันแรก ไม่ไหวเลยค่ะ
คือเมื่อวานค่ะ เพิ่งทำงานวันแรก ขายเกี่ยวกับชาไทยที่ตลาด ช่วงทดลองงาน7วัน เขาจะจ่ายหลัง7วันผ่านโปร เจอเจ้าของร้านเป็นผู้หญิงใจดีมากค่ะ ดูเป็นคนน่ารัก ลูกน้องเขาก็ดูต้อนรับเราเป็นอย่างดี พอช่วงบ่าย2-3 ต้องยกของไปที่ตลาด จะมีพี่ผู้หญิงสอนงานเราอยู่คนนึง ห่างกับเราประมาณ2-3ปีค่ะ ตอนนั้นเราพร้อมที่จะเรียนรู้ปรับพื้นฐานไปเรื่อยๆในการจำ พี่เขาก็ให้เราเข็นรถเข็นที่มีถังน้ำแข็งแล้วก็มีของอีก2ลังซึ่งในนั้น มีน้ำแข็งแล้วก็น้ำที่ละลายอยู่ คือตอนนั้นหนักมาก พี่เขาก็พูดว่าเข็นไปเลยเร็วๆ ตอนนั้นเราเข็นอยู่คนเดียวก็ไม่ได้อะไร พอต้องมาเช็คสต๊อกก่อนขาย พี่เขาก็จะให้เราโน๊ตไว้ พี่เขาก็สอนแบบทำแบบนี้ไง บางทีเราก็งง เราก็ถามพี่เขา พี่เขาก็จะชอบทำแบบ นี่ไงอ่านสิ เราก็เลยพยายามเฉยๆ พอเริ่มจัดของตั้งร้านเสร็จ เริ่มขายประมาณ4โมงเย็น เขาก็อธิบายเวลาเราต้องใส่น้ำตวงขนาดแต่ละไซส์ปริมาณแก้ว เราก็จำได้ พอลูกค้ามา เราก็ทำพี่เขาก็จะไปซื้อของกิน เข้าห้องน้ำ ปล่อยเราอยู่หน้าร้านคนเดียว เราก็นั่งรอจนลูกค้ามาเราก็ทำขายทุกอย่าง พอพี่เขามา พอลูกค้ามา เราก็ยังทำเองทุกอย่าง เราก็ไม่คิดอะไร จนถึงจะ6โมง ลูกค้ามาเยอะๆ เราก็ทำชงเองทุกอย่าง พี่เขาก็ยืนมองข้างๆ จับใส่ถุงแค่นั้น เราต้องยกเหยือกใหญ่ตวง ตักน้ำแข็งปิดฝา เติมของ พี่เขานั่งกินข้าว ดูโทรศัพท์ต่อ พอเราเอามาเติม พี่เขาเดินมาเปิดถังน้ำแข็งก็ว่าเรา นี่น้ำมันหกใส่น้ำแข็งมันก็เสียหรอกดูด้วยสิ มัดถุงไม่แน่นใครสอนให้เทอมจัดแบบนี้ แล้วเขาก็ทำเหวี่ยงใส่เรา ต่อหน้าร้านข้างๆที่เขาขาย บางทีพี่เขาทำลังโฟมตกพื้นเอง ว่าเราอย่าตั้งแบบนี้นะ สกปรกไม่ได้เลย จนเราเกร็ง จนมือสั่น ข้าวก็ยังไม่ได้กิน เวลาเราทำให้ลูกค้าเสร็จยื่นให้เราก็จะบอกว่า ขอบคุณนะค่ะ พี่เขาก็จะดุเรา พูดแบบนี้ไม่ได้นะ ต้องพูดว่า ขอบคุณนะค่ะ โอกาสหน้าแวะมาใหม่นะค่ะ พอเรานั่ง เขาก็บอกว่าลูกค้าเดินผ่านอย่างนั่งเฉยๆ เรียกลูกค้าด้วย ซึ่งตอนนั้นเราก็มีเรียกบ้าง แต่พี่เขาก็ยังนั่งกิน ดูมือถือ เราก็เหนื่อยมาก เราก็เข้าใจงาน จนได้เวลาเก็บของกลับบ้าน เราก็นับสต๊อกว่าเหลือเท่าไหร่หลังขาย ต้องโน๊ตไว้ จนเสร็จเก็บของเรียบร้อย จนต้องเข็นน้ำแข็ง ของอีกสองลังไปไว้ที่เดิม พี่เขาให้เราเข็นเองคนเดียว บางทีเราเข็นไม่ขึ้น เพราะว่ามันหนักมาก จนยายตรงนั้นเขาบอกทำไม่ช่วยกันเข็นล่ะลูก พี่เขาเดินนำหน้าเรา แล้วเดินกลับมาช่วยเข็นแบบไม่โอเค บางทีพี่เขาพูดว่ารีบเข็นๆดิจะได้กลับบ้าน เราก็พยายามจนเข็นรถเก็บของเสร็จ ต้องเดินกลับมาถือหม้อ อีก2-3ใบ ถุงเงินอีก1ใบ เขาบอกให้เราถือ2หม้อ แล้วก็ถุงเงิน พี่เขาถือหม้อเดียว แล้วข้ามถนน พี่เขาบอกถือมา เดี๋ยวมาคนเดียวยังไงก็ต้องทำอยู่ดี คือเราจะร้องไห้ตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว เพราะเวลาเขาสอน เขาชอบใส่อารมณ์เหวี่ยงกับเราตลอด เราแค่ต้องการเรียนรู้งานแล้วเข้าใจง่ายขึ้น กลับต้องมากดดัน เกร็ง จนมือเราสั่น คือกลับบ้านมาข้อมือเราอักเสบ ดีที่ไม่หักค่ะ ข้อมือเราเล็กมาก กลับมาคือเราร้องไห้ คือไม่เอาแล้วค่ะ ทั้งสภาพจิตใจ เราไปหมดเลย ตอนเข้าไปเก็บของพอเจ้าของร้านมา พี่เขาก็พยายามทำโน่นนี่ว่าเขาทำงานนะ คือเจ้าของร้านหันมาถามเราไหวไหม จากที่ตอนเช้าเราร่าเริม กลายเป็นซึมไปเลยค่ะ เราไม่เคยเจอแบบนี้ เราทำงานมาหลายอย่างแต่เราก็ไม่เคยเจอหนักขนาดนี้ อยากทราบว่าถ้าคุณโดนแบบนี้คุณจะรู้สึกยังไงค่ะ วันนี้เราไม่ไปทำแล้วค่ะ คือบอกตรงๆค่ะ ร่ายกายเราทรุด มันพังไปหลายอย่าง ยังไม่ทันจะได้เริ่มเลย 😭