สวัสดีครับ ผมนามปากกา "SpectreE" (สเป็คเตอร์อี) เป็นสมากชิกน้องใหม่ของ Pantip จะมาทำนิยาย"เรื่องแรก"ในชีวิตของผมเอง โดยการเรียบเรียงผ่านตัวอักษร ผ่านความรู้สึกของผม โดยมีแรงบันดาลใจจาก เรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวผมเอง และยังคงดำเนินอยู่

จุดประสงค์ ต้องการที่จะแต่งนิยายนี้ขึ้นเพื่อเป็นการระบายอารมณ์ ความรู้สึกในใจที่ไม่อาจตะโกนออกไปให้ใครบางคนได้ยินและเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

ผมจึงขอเสนอเรื่องราวของผมนี้ในนิยายในชื่อเรื่อง
"The Innocence of love : รักที่ไร้เดียงสา"
เชิญสัมผัสเรื่องราวนิยายเรื่องนี้ได้เลยครับ

Ep.1  : Strom in my mind : พายุโถมกระหน่ำ

ในช่วงปลายฤดูฝน ต้นฤดูหนาวนั้นเป็นช่วงที่เข้าสู่ช่วงเปลี่ยนถ่ายฤดู ทั้งฝนตกหนักพายุเข้า ลมพัดรุนแรง มีกลิ่นอายปลายอากาศหนาวเล็กๆ เกิดขึ้นทั้งภายในนอก และ รวมถึงในจิตใจที่เปราะบางของผมด้วยเช่นกัน ปัญหาสังคมที่ทำงานคนต่างวัย ทำให้อะไรหลายอย่างไม่ลงรอยกัน ยันไปถึงการจับผิดเปรียบเสมือนนักโทษที่ถูกผู้คุมจับตาตลอด ด้วยความเยาว์วัยของผม มักโดนคนใหญ่เล่นงานตลอด ทำอะไรไปก็ไม่ถูกใจใครอยู่ดี มีเท่านั้นไม่พอ ปัญหาที่บ้าน คานแห่งความสัมพันธ์ญาติมิตร แตกสลายหายในพริบตา คอยโหยหาเซฟโซน ก็โดนความเศร้าเหล่านั้นเข้าโจมตี จนมีแผล แววตาหมองเศร้าตลอดเวลา
  จนมาวันหนึ่งมองเห็นเหมือนสายรุ้งส่องความสดใสขึ้นอยู่ไกลๆ ไม่ชัดมาก แต่รู้ว่าคือสายรุ้งที่สวยงามและสดใส มองไกลๆยังไงก็รู้ ผู้นั้นคือเธอ แววตาสดใสเปล่งประกายสดใส โดดเด่นที่สุดในสายตาของผม ส่องสว่างกลางที่ทำงาน แบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน มันคือปรากฎการณ์มนต์สะกด ที่สะกดผมไว้อย่างอยู่หมัด
วันต่อมาเธอผู้นั้นเข้ามาใกล้ผม รังสีความสดใสเฉดส่องเข้ามาชัดมากแววตาของเธอเปรียบเสมือนดั่งสายรุ้งได้พุ่งพล่านในใจผมเรียบร้อย คอยหวังว่าเธอจะหันมา ยังไม่ทันหยุดครุ่นคิด เหมือนส่งความคิดไปสะกิดเธอ ผู้มีแววตาดั่งสายรุ้งหันมาพร้อมกับขนมหวานให้กับผม โดยอุปนิสัยที่น่ารักนี้ เหมือนมีเวทย์มนต์สะกดจิตในไปตัว ในหัวของผมมีแต่เธอ แต่ยังมิได้เผลอเอื้อนเอ่ยออกไป ในวันนั้นบรรยากาศที่ทำงานดีขึ้น เหมือนฝนค่อยๆเบาลง ลมพายุค่อยๆผ่อนลง เริ่มแทนที่ด้วยสายรุ้งนิดๆ  ก่อนจบวันนั้นได้พิมพ์ไปหา  บอกว่าขอบคุณ ไปทั้งความอบอุ่นและรอยยิ้มจากความรู้สึกจากก้นบึ้งของหัวใจ