Ep.2 : แสงแดดทลายหมอก : After strom sunrise beginnig

หลังจากที่ได้ทักทายไปขอบคุณเธอหลังจากที่เธอได้ให้ขนมนั้นกับฉันมา ประมาณเกือบๆ 1 เดือนที่ไม่ได้คุยกัน เดือนนั้นเข้าสู่หน้าหนาวอย่างเต็มตัว เดือนสุดท้ายของปี ผมกลับมาจากธุระต่างจังหวัดได้นำของที่ระลึกมากฝากพี่ๆทำงานรวมถึงเธอผู้นั้นด้วย หลังจากจบเวลาจากที่ทำงาน ข้อความของเธอส่งเข้ามายังกล่องข้อความของฉันเป็นการขอบคุณและถามว่าฉันหายไปไหนทำธุระอะไรมา แสดงถึงความเป็นห่วงแฝงด้วยความถึงอย่างชัดเจน ด้วยความที่มีบางอย่างคล้ายกัน ฉันเริ่มรู้สึกถึงแสงแดดที่มีความอบอุ่นเข้ามา โดยใช้จิตใจสัมผัสก็วามารถรับรู้ความอบอุ่นได้ทันที
หลังจากนั้น1วัน ในคำถามของเธอนั้นเพิ่มความห่วงใยมากขึ้น โดยผมบอกไป ในระหว่างทำงานฉันเจออะไรมาก่อนบ้าง ฉันบอกไป จิตใจเควงคว้างหมองหม่น ต้องฝืนทน แกล้งยิ้ม เพื่อสร้างพลังงานบวก ให้กับตัวเองตลอด แต่เธอนั้นบอกฉันเอง เก่งสุดแล้ว แล้วเธอจะมีฉันใจดีเพิ่มมาอีกคน เหมือนเวลาทั้งหมดถูกสะกดด้วยมนต์เอาไว้ ไม่เคยมีใครเข้าใจอ่านใจผมได้ขนาดนี้ เป็นเธอคนแรกและคนเดียวในชีวิตที่ทำมัน เหมือนผมนั้นเป็นเครื่องบินที่เครื่องยนต์นั้นพังและไร้กำลังไปแล้ว แต่สามารถประครองบังคับเครื่องต่อไปได้ด้วยลมหนุน ที่อยู่ใต้ปีกฉัน เธอบอกฉันนั้นต้องใจดีกับตัวเองให้มากๆ ทำเอาฉันคนนี้อึ้งกับเธอไปหลายนาที เริ่มคุยไป เริ่มลึกซึ้ง จากนั้นไม่ถึง 10 นาที เธอเองได้เพิ่มระดับความสัมพันธ์เปลี่ยนฉันจาก"พี่"ขึ้นมาเป็น "เพื่อน" ในที่สุด ฉุดใจผมขึ้นมาฟูอีกครั้งหลังจาก ถูกเมฆหมอกบังมาหลายปี ดั่งฝนตกกลางทะเลทรายซาฮารา นับเป็นปรากฎการณ์ที่ดีที่สุดของผมเลย