"ห้องน้ำ"✨️
แต่งโดย: "ณ เสียงฝน"

ก๊อกๆๆ

ผมสะดุ้งตื่น ขาเตะกระป๋องเบียร์เปล่าที่กระจายตามพื้นตอนจะลุกจากโซฟา หูได้ยินเสียงดังหวี่ๆ น่ารำคาญ

'นี่เมื่อคืนนอนที่ห้องรับแขกเหรอเนี่ย' ผมคิดพลางยกมือขยี้ตา

ก๊อกๆๆ

"กานต์ เปิดประตู" เสียงคุ้นหูดังมาจากอีกด้านของประตู

'หวี่..' 

ผมแหงนมองหาต้นเสียง ดูเหมือนจะดังมาจากชั้นบน

ผมยกสองมือกุมหัวที่ปวดตุบๆ ตามมองออกไปนอกหน้าต่าง แสงอาทิตย์ยามสายส่องสว่างลอดผ่านม่านบางทำเอาแสบตา ผมเดินไปเปิดประตู

เข็มยืนกอดอกอยู่หน้าประตู เธอยกแขนซ้ายขึ้นเช็กเวลา "นี่สิบโมงแล้วนะคุณ ไม่ไปทำงานหรือไง?"

ผมมองเข็มตาค้างก่อนสะบัดหน้าเร็วๆ เพื่อไล่ความง่วง "จริงด้วย พอดีเมื่อคืนทำงานจนดึกน่ะ" ผมพูดแก้เก้อ

เข็มมองตาผมนิ่งนานด้วยแววตาที่ผมอ่านไม่ออก "ทำงานดึกหรือพยายามหนีความจริงกันแน่?"

ผมชะงัก ขมวดคิ้วพลางเอียงคอมองเมียรัก "คุณหมายความว่าไง? ผมก็ทำงานดึกแบบนี้ประจำ เมื่อคืนเราทะเลาะกันหรือไง ทำไมพูดอะไรแปลกๆ?"

เข็มยังกอดอก เธอมองผมนิ่งนานก่อนส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยหน่ายแล้วเดินผ่านประตูเข้ามา ผมกระพริบตาปริบๆ มองตามเธอแล้วปิดประตูตามหลัง หัวยังปวดตุบๆ ไม่หาย

"ไปอาบน้ำอาบท่าเตรียมตัวไปทำงานได้แล้ว" เข็มพูดเสียงเครียด

ผมพยักหน้า เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่กองรวมอยู่กับเสื้อผ้าชุดทำงานบนโซฟาอีกตัวแล้วเดินไปทางห้องน้ำแขกใต้บันได

"ขึ้นไปอาบข้างบนสิ ห้องน้ำแขกแคบจะตาย" เข็มพูดตามองผมตรงๆ

ผมยกมือขึ้นทาบอก รู้สึกใจสั่นเหงื่อแตกซิกคล้ายจะเป็นลม

"แล้วขนเอาเสื้อผ้าลงมากองไว้ข้างล่าง อาบน้ำข้างล่างนี่ คิดว่ามันแก้ปัญหาได้หรือไง?" เธอถามเสียงเข้ม

ผมมองเธอแล้วเลยไปที่กองเสื้อผ้าบนโซฟา ยังรู้สึกใจสั่น 'จริงสินะ นี่เราขนเสื้อผ้าลงมากองไว้ข้างล่างนี่ทำไมกัน' ผมคิดงงๆ ใจยังคิดกังวลกับอาการครั่นเนื้อครั่นตัวที่เป็นอยู่ สงสัยเย็นนี้ต้องแวะไปตรวจร่างกายหลังเลิกงานสักหน่อย ผมวางแผนในใจ

"ไปเถอะคุณ ไปอาบน้ำข้างบน" เธอย้ำอีกครั้งก่อนลุกเดินหายเข้าไปในครัว

ผมค่อยๆ เดินขึ้นบันไดด้วยสองขาหนักอึ้งรู้สึกผะอืดผะอมเหมือนจะอาเจียน ผมส่ายหน้าเร็วๆ สงสัยเมื่อคืนดื่มเบียร์หนักไปหน่อย พอไปถึงหน้าห้องนอน ผมบิดลูกบิดด้วยมือสั่นเทา นั่นเป็นตอนที่กลิ่นเหม็นเน่ารุนแรงโชยมาแตะจมูก เสียงหวี่ๆ ดังกระหึ่มขึ้นทุกที

พอเปิดประตูห้องน้ำ ผมผงะกับภาพที่เห็นตรงหน้า ร่างเน่าเปื่อยของเข็มและลูกสองคนนอนกองกันอยู่บนพื้น  เลื.อดจากรอยกรี.ดลึกที่คอแห้งกรังเป็นวงกว้างบนพื้น แมงวันเป็นฝูงบินหึ่งดังหวี่ๆ ไม่หยุด

ผมร้องลั่นถอยกรูดหลังชนฝาก่อนทรุดลงไปกองบนพื้น 

ภาพผมทะเลาะกับเมียปรากฎขึ้นในหัว

ด้วยเจตนาดี ผมเอาเงินเก็บทั้งหมดไปลงทุนกับเพื่อน แต่ไอ้เพื่อนชั่วเชิดเงินหนี ผมติดหนี้นอกระบบเป็นแสน คืนนั้น เธอชี้หน้าหาว่าผมโง่เป็นควาย ดูถูกผม โวยวายฟูมฟายผมที่ไม่มีปัญญาหาเลี้ยงครอบครัวแถมยังพาเอาเรื่องเดือดร้อนมาให้

คืนเดียวกันนั้น หลังทุกคนเข้านอน ผมตัดสินใจจบทุกอย่าง หลังฆ่.าป.าดคอเมียและลูก ผมวางแผนจะฆ่.าตัวตา.ยตาม แต่.. แต่ผมทำไม่ได้.. ผมกลัวตา.ย..

เสียงเมียรักสะท้อนในหัว "ขนเอาเสื้อผ้าลงมากองไว้ข้างล่าง อาบน้ำข้างล่างนี่ คิดว่ามันแก้ปัญหาได้หรือไง?"

ผมเงยขึ้นมองร่างไร้วิญญาณของเข็ม นั่นเป็นตอนที่เธอเปิดเปลือกตาขึ้นมองผม "จำได้หรือยัง!!"

"อ๊ากก!!" ผมร้องลั่นก่อนสลบไป
--

ก๊อกๆๆ

"กานต์ เปิดประตู" เสียงคุ้นหูดังมาจากอีกด้านของประตู

ผมยกสองมือกุมหัวที่ปวดตุบๆ หูได้ยินเสียงหวี่ๆ แว่วมาแต่ไกลก่อนเดินไปเปิดประตู

เข็มยืนกอดอกอยู่หน้าประตู เธอยกแขนซ้ายขึ้นเช็กเวลา "นี่สิบโมงแล้วนะคุณ ไม่ไปทำงานหรือไง?"

ผมมองเข็มตาค้างก่อนสะบัดหน้าเร็วๆ เพื่อไล่ความง่วง "จริงด้วย พอดีเมื่อคืนทำงานจนดึกน่ะ" ผมพูดแก้เก้อ

เข็มมองตาผมนิ่งนานด้วยแววตาที่ผมอ่านไม่ออก "ทำงานดึกหรือพยายามหนีความจริงกันแน่?"

-- จบ --
**งานมีลิขสิทธิ์ ไม่อนุญาตให้นำไปเผยแพร่ ดัดแปลง ทำซ้ำ ส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร 
***ผลงานนี้เป็นส่วนหนึ่งของ Ebook รอรวมเล่มเรื่อง "เรื่องเล่าแห่งความโชคร้าย"

🚫 พิมพ์ผิดพิมพ์ตกขออภัย ทำงานคนเดียว ไม่มีคนช่วยพิสูจน์อักษรค่ะ 🙉

📝 อ่านแล้วชอบ อ่านแล้วโดน สนับสนุนงานเขียน ให้เราได้เขียนเยอะขึ้น บ่อยขึ้น ได้ด้วยการ *ซื้อ Ebook นิยายของเราเรื่อง "แขกที่ไม่ได้รับเชิญ" ได้นะคะ แนวลึกลับ ออกหลอนนิดๆ https://www.mebmarket.com/ebook-331337-แขกที่ไม่ได้รับเชิญ---Uninvited-Guests

**ติดตามงานเขียน: https://www.facebook.com/share/14gV3XXvwr/