ก่อนจะขึ้นมหาลัยเราอาศัยอยู่กับญาติ(อา) เขาก็ดีคอยช่วยเวลาขาดเหลืออะไรแต่เราก็ไม่ค่อยรบกวนเลยจริงๆเรื่องเงินเราก็ทำงานจ่ายค่าเทอมค่ากินของตัวเองบลาๆ ตั้งแต่ม.ปลาย พอขึ้นมหาลัยเราเงินไม่พอจริงๆก็เลยขอยืมแต่คืนไปแล้วครึ่งนึงเหลืออีกไม่กี่บาทเราก็เลยหางานทำเพื่อใช้หนี้เขา แล้วเขาก็จะไปส่งเราที่หอมันไกลมากเราก็เกรงใจแต่มันก็จำเป็น พอเราเรียนจบความรู้สึกคือไม่อยากกลับบ้านอยากใช้ชีวิตที่นี่ไปเลยแล้วก็มีแฟนด้วย(แฟนคนนี้คบกันตั้งแต่ม.ปลาย)
แฟนเราก็โตเป็นวัยทำงานเเล้ว ห่างกัน12ปี แต่ที่บ้านจะรุมเราอะจะสันหาคำมาพูด ถ้ากลับไปไม่มีความสุขไม่ส่วนตัวไม่อิสระ100% เราก็โตมากพอแล้ว อยากใช้ขีวิตที่แบบไม่ต้องมีใครมาพูดข้างหูตลอดเวลา  เขาจะเอาเหตุผลตัวเองเป็นหลักจะให้เราเอาแต่เชื่อฟัง ตอนเรียนอยู่เขาไม่ได้ส่งเราเรียนเลยเรากับแฟนช่วยกันจนจบ แต่ทำไมเขาถึงยังจะมายุ่งกับชีวิตเราอีก ไม่สบายใจจริงๆ ใครเข้ามาอ่านก็ขอบคุณมากๆนะคะ แค่อยากระบาย