เรื่องคือเรากับเเฟนกินอยู่ด้วยกันระยะเวลา 1 ปี เราเป็นคนที่มีปัญหากับงานมาตลอดเวลาที่คบกัน ต้องออกจากงานบ้างต้องเปลี่ยนงานบ่อยบ้าง เงินที่ทำงานเข้าไม่ครบบ้าง เเละที่สำคัญ  เราไม่เคยใช้เงินพอเลยในเเต่ละเดือนไม่พอในประมาณที่ว่า ไม่เหลือเงินไว้ไปกินข้าวที่ทำงานเลย เเต่จะมีเเฟนคอยช่วยตอลดเวลาวันหยุด เขาจะเป็นจ่าย แต่ถ้าต้นเดือนเราสองคนจะหารสองกัน มันเป็นแบบนี้มาตลอด จนบางครั้งเรารู้สึกว่า การมีเราอยู่มันทำให้เขาไม่มีความสุข เขาเคยบอกว่า การมีเรามันทำให้เขาเหนื่อย พูดแบบนี้บ่อยเวลาทะเลาะกัน จนมาระยะถึง เรากำลังจะตกงานอีกรอบ เราพยายามหางานเเล้ว เเต่ไม่มีที่ไหนเรียกเลย จนวันนึงเขาพูดกับเราว่า เขารักเราไม่ได้จริงๆ เลยถามเขาไปว่า อยากเลิกกับเราไหม เขาบอกอยาก เราเลยตัดสินใจจองต๋วไปที่อื่น โดนให้เวลาตัวเองได้อยู่กับเขา เพียงเเค่ 3 วัน ในความคิดเรา เราไม่ได้ต้องการจะเลิก แต่จะเลือกเเยกกันอยู่ เพื่อเขาจะได้ทบทวนว่า จริงๆตัวเองรู้สึกยังไง เราสองคนใช้ชีวิตอยุด้วยกันเกือบ 24 ชั่วโมง ตื่นมาจะเจอหน้ากัน ก่อนนอนจะเจอหน้ากัน จนบ้างครั้งเราคิดว่า การทำอะไรเดิมๆๆวนๆเวียนๆอยู่แบบนั้น มันทำให้การคิดถึงไม่เกิดขึ้น ผลที่เราได้คือ เขาไม่คิดว่าเราจะจองตั๋วไปจริงๆ วันสุดท้ายที่อยุด้วยกัน เขาร้องไห้ เเล้วถามว่าทำไมตัดสินใจไปไกลขนาดนี้ เขาต้องคิดถึงเรามากแน่ๆ ถึงเขาไม่ได้รัก แต่เขาก็มีคสามรู้สึกดีๆนะ เขาเสียใจเหมือนกัน วันเเรกที่เดินทาง วันนั้นเป็นวันที่เขาร้องไก้ทั้งวัน เพราะคำว่า เคยมี เขาบอกเขากลัวความผูกพันมาตลอด เเล้วมันก็เกิดขึ้น เขาน่วง เราอยากรู้เราต้องทำงานไงต่อ กลับไป หรือรอดูระยะเวลา ว่ามันจะยังไง เเล้วค่อยกลับไป ตอนนี้เราสับสนมาก