หวัดดีคะทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกของเราน๊าาา หากมีอรัยผิดพลาดต้องขออภัยมาณ ทีนี่ด้วยนะคะ..

ขอแทนตัวเองว่าปู /เรา นะคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนแล้วคะ อ่ะเริ่มเลยเนอะ

เรื่องของปูมีอยุ่ว่า เมื่อปี2549 ปูได้ไปขับรถเล่นกับน้า แล้วเจอผู้ชายกลุ่มนึงซึ่งเขาก็มาขับรถเล่นเหมือนกัน น้าเห็นจึงชอบและให้ปูขอเบอร์ ตอนแรกก็ไม่กล้าค่ะอาย จนเราเลี้ยวกลับบ้าน หนึ่งในนั้นเลี้ยวตามเรามา พอถึงปั้บ
เขาก็พูดขึ้นว่าหน้าคุ้นๆน่ะเรา
ปูเลยตอบกลับไปว่าผิดคนแล้ว เราไม่เคยเจอกันค่ะ
เขาก็บอกอีกว่าคุ้นจริงๆ มันเป็นมุขของเขาในการจีบหญิงค่ะ

แต่ปูไม่คิดมากแต่น้าสิให้ขอเบอร์ ด้วยความที่ปูอยากกลับบ้าน ปูเลยขอ แต่เขาไม่ได้ให้ และถามกลับมาว่าเรียนที่ไหน ปูก็ตอบไป เขายิ้มค่ะ
ปูเลยพูดออกไปว่า เฮ้ยเรียนนั้นเหมือนกันหรา
เขาไม่ตอบแต่ยิ้มค่ะ แล้วเราก็แยกกัน

จนหลายวันผ่านไป ที่รร. (อ่อตอนนั้นปูเพิ่งจะอยุ่ม.2ค่ะ ส่วนเขาม.6) ปูกำลังเดินกับเพื่อนจะไปซื้อน้ำค่ะ ทันใดนั่นมีเสียงเหมือนคนเป่าปากอ่าคะ ปูกับเพื่อนก็รีบหันไปมอง ทันใดนั้นปูเห็นผู้ชายคนนั้นค่ะ คนทีปูเคยขอเบอร์ไว้ แถมเขาเรียกเพื่อนทั้งห้องมาให้ดูเราด้วย อายมากเลยค่ะ หลังจากนั้นเป็นเขาค่ะที่เป็นฝ่ายมาขอเบอร์ปูโดยให้เพื่อนผู้ชายในห้องมาขอให้ แต่ปูไม่ให้จนหลายวันเพื่อนรำคาญเลยช่วยให้แทนค่ะ😂 หลังจากที่เขาได้เบอร์ไป เขาก็จะโทรหาทุกวันๆละหลายครั่ง คุยไปคุยมาเขาขอเป็นแฟน ปูก็เลยตอบตกลงค่ะแล้วเราก็คบกัน พอคบได้ไม่เท่าไรเขาชวนไปเที่ยว ปูก็ไปค่ะ พอวันรุ่งขึ้นปูก็ไปรร. ปกติแต่ไม่ปกติเลยเพราะมีคนคุยถึงเรื่องของเราเยอะมาก และวันนั้นเองก็ทำให้รุ้ว่าเขามีแฟนอยุ่แล้ว ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นพี่ที่ปูนับถือมาก และวันนั้นเองเพื่อนพี่เขาก็ได้มาหาปู ปูเสียใจมากค่ะ ตกเย็นกลับบ้านเขาโทรมาหาปู
ปูเลยถามเขาไปว่าทำไมไม่บอก
เขาเลยตอบกลับมาว่าก้อเป็นแฟนแค่ในนามไม่ได้รุ้สึกผูกพันอะไร
ปูเลยเงียบและก้อวางสายไป

แต่เขาก้อโทรมาอีกนะคะแต่ปูไม่รับค่ะ จนหลายวันผ่านไป หลังจากวันนั้นปูก็ตัดสินใจว่าจะเลิก แต่เขาโทรมาก่อนแล้วบอกว่า
เขาเลิกกับพี่คนนั้นแล้วนะและขอคืนดีกับเรา
เราเลยตกลงคบกัน

เราหวานมากเลยน่ะค่ะ แต่ก็ไม่นานเขาก็ต้องไปเรียนต่อที่กรุงเทพ (เราเป็นคน ตจว คะ)
เราร้องไห้ไม่ให้เขาไปค่ะ
แต่เขาก็ปลอบว่า เด็กโง่ไปแล้วใช่ไปลับ เดียวก็กลับ
เราก็โอเคขึ้น

แต่เราก็ไปไหนมาไหนบ่อยมาก จนเราสนิทกันมากและก็รักกันมากด้วย แล้วเขาก็ไปค่ะ แต่เราก็ยังติดต่อกันเหมือนเดิม

จนสงกรานต์ปี51 เราขึ้นม.4เราได้ไปเที่ยวภูเก็ตกัน มีความสุขมากค่ะ แล้ววันที่เรากลับบ้าน วันนั้นเราได้แลกโทรศัพท์ใช้กัน ซึ่งเราก็จะทำเป็นประจำ เพราะก่อนหน้านี้เขาเจ้าชู้มากค่ะ แต่เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นจนได้ มีสายเข้ามาพอเรารับเป็นผญ  ค่ะ
เขาก็ถามเราว่าเป็นไรกับพี่คนนั้น
เราตอบไปว่าแฟน
เขาก็เงียบและวางสายไป

เราก็ไม่เอะใจอะไรค่ะ เพราะตอนที่คบกันเขาไม่มีท่าทีจะนอกใจเลย แต่หนักๆเข้า ผญคนนั่นก็โทรเข้ามาบ่อยๆ มาบอกว่าเป็นแฟนกับเขาอย่างโน้นอย่างนี้มั้ง มาว่าปูไม่มีปัญญาหาผู้ชายมั้ง เยอะแยะค่ะ
ปูเลยถามเขา
แต่เขาก็บอกว่าไม่จริง
เขาบอกว่าผญคนนั้นชอบเขาอยุ่ฝ่ายเดียว

แล้วเราก็เชื่อ จนเขาเรียนปีสองจบ ปิดเทอมเขากลับมาอยู่บ้านเขาก็ใช้เวลาอยุ่กับปูทุกวันจนเขาขึ้นไปกรุงเทพและก็หายไป
ตอนนั้นเรียนอยุ่ม.5 เทอมสองใกล้สอบพอดีค่ะ
ปูโทรไปหารับสายแต่ก็ไม่คุย
ตะคอกใส่บ้าง
หลายอย่างที่เขาทำบ่งบอกว่าเขาเปลี่ยนไปมาก

ปูก้อได้แต่เสียใจค่ะ ร้องไห้ตลอดเพราะรักเขามาก เขาเป็นแฟนคนแรกค่ะที่เราไปไหนมาไหนด้วยกัน และเป็นคนแรกที่เรายอมเขาค่ะ ระหว่างนั้นผญคนนั้นก็โทรมาตลอดน่ะค่ะ มีครั้งนึงเขาโทรมาบอกว่าท้องแต่ปูไม่เชื่อเพราะช่วงนั้นเรายังดีๆกันอยุ่ค่ะ





แต่แล้ววันนั้นปูโทรไปหาเขาแต่ผญคนนั้นรับสาย ปูอึ้งมากคะ ทำไรไม่ได้นอกจากร้องไห้จนเพื่อนตกใจ
กลับบ้านไปก็พยายามโทรหาเขาแต่เขาไม่รับ พอรุ่งขึ้นเขาโทรกลับมาทั้งดีใจและเสียใจค่ะ
เลยถามเขาทั้งน้ำตาว่าจริงรึเปล่า
คำตอบที่ได้คือเขาบอกว่าขอโทษ

ความรุ้สึกตอนนั้นหมดเลยค่ะความฝัน มลายไปในพริบตา
ปูถามเขาว่าทำไมๆๆๆๆ
เขาก้อเอาแต่เงียบ
พอปูร้องไห้หนักเข้า
เขากลับมาว่าปูอีกว่า นี่แหละเหตุผลที่เขาไม่อยากให้เรารุ้

ทำใหปูเสียใจมาก เอาแต่ร้องไห้อยุ่ในห้อง ไม่กินข้าว ไม่ไปเรียน ไม่ออกไปไหนเลยแม้แต่ห้องอ่าค่ะ ช่วงนั่นผอมมากกกกก หลังจากนั้นเขาก็หายไปเลย จะมีนานๆครั้งเขาโทรมาหาทีค่ะ แล้วมันก็เปงแบบนี้อยุ่เรื่อยๆ เรื่อยๆๆๆ ค่ะ ปูยอมเพราะรักเขามาก มันทำใจไม่ได้ค่ะ อีกอย่างทุกครั้งที่เราคุยกันเขามักจะพูดจะบอกเสมอว่าเขาไม่เคยรักผญคนนั้นเลย มันเป็นเพราะเขาพลาด เขารักเราคนเดียวเสมอ เราก้อเชื่อน่ะค่ะ เพราะความที่รักเขามากไง จนขนาดว่าเคยโทรไปผญคนนั้นรับแต่เราขอคุยกับเขาอ่าค่ะ ...

มีอยุ่ครั้งนึงเขาบอกคิดถึงเราๆเลยนัดเจอกันที่หาดใหญ่ เขาลงมาจากกรุงเทพถึงหาดใหญ่6โมงเช้านั่งรอปูอีก3ชม.แล้วเราก็ได้เจอกัน กอดกันร้องไห้กัน เพราะเหตุนี้ปูถึงเชื่อว่าเขารักปูจริง แล้วเราก็จากกันค่ะ จะมีคุยกันบ้างนานๆครั้งค่ะ จนปิดเทอมม.5 เขากลับมาอยุ่บ้านเราก็ยังคงติดต่อเหมือนเดิม พอดีช่วงนั้นเขาต้องขึ้นไปเรียนซัมเมอร์เขาเลยชวนปูไปค่ะ เลยตกลง อ่อช่วงนั้นผญคนนั้นท้องแก่ลูกคนที่2อยุ่ค่ะ ตอนนั้นเป็นเพราะปูรักเขามากจึงไม่สนใจอะไรว่าถูกผิด คิดแต่ฉันต้องได้ อะไรประมาณนี้ค่ะ เราไปอยุ่15วัน ซึ่งมีความสุขมากค่ะ หลังจากที่กลับมาจากกรุงเทพปูก็ไปอยุ่กับพ่อที่มาเลเซีย เราเลยห่างกัน แต่มีครั้งนึงปูโทรไปแต่ผญคนนั้นรับสาย มันเสียใจ น้อยใจ ที่แบบเราอยุ่ไกลขนาดนี้ อุตสาโทรไปแต่คนอื่นรับอ่าค่ะ วันนั้นร้องไห้หนักมาก ที่แย่ไปกว่านั้นคือปูร้องไห้ต่อหน้าคุณพ่อค่ะ จำได้ว่าพ่อเป็นห่วงมาก ท่านพยายามถามเป็นอะไรๆๆๆ แต่ปูก้อไม่บอกเพราะกลัวพ่อจะโกรธเขาค่ะ จนปูกลับบ้านโทรหาเขาอีกครั้งแต่ก็ติดต่อไม่ได้จนเรารุ้สึกว่าทำไมมีแต่เราที่คอยแต่วิ่งเข้าหาเขาโดยที่เขาเองไม่เคยที่จะพยายามเข้าหาเราเลย  ทั้งที่เขาทำให้เราเสียทุกอย่างแม้กระทั่งการเรียนเขาไม่คิดที่จะโทรมาถามสารทุกข์สุขดิบของเราเลย แต่กลับเป็นคนอื่นค่ะ,,,

ปูเลยเลิกและหันไปคุยกับพี่อีกคนแทน พี่เขาดีมากเลยน่ะค่ะ ดูแลเทคแคร์เป็นอย่างดี คอยช่วยเหลือ คอยผลักดันให้ปูไปเรียนให้จบม.6ให้ได้

ผิดกับเขาคนที่ปูรักมากมายค่ะแต่มันก็ไม่จบแค่นั้นเมื่อผญคนนั้นยังคงโทรมาหาปู และเขาคนนั้นก็ได้โทรมาหาปูอีกเช่นกัน เมื่อผญคนนั้นโทรปูเลยโอนสายไปให้พี่คนนั้นเลยไม่คิดหน้าคิดหลังทำให้ผญคนนั้นได้คุยและเล่าเรื่องให้พี่คนนั้นฟัง แล้วเราก็ทะเลาะกัน จนขนาดจะเลิกกัน แต่ปูก็อธิบายจนพี่เขาเข้าใจและยังท้าให้ปูประชุมสายกับเขาแล้วบอกเลิก ด้วยความที่ปูอยากให้เขาเชื่อใจและเบื่อที่จะต้องคุยกับผญคนนั้นปูเลยตกลงค่ะ แล้วก็เป็นไปตามที่คาดไว้เราเลิกกันถาวรค่ะ แต่ก็มีบ้างที่มีเบอร์แปลกโทรเข้ามาแต่ไม่พูดซึ่งปูคิดว่าเป็นเขาค่ะก็แอบดีใจ จนเวลาผ่านไป 2ปี เมื่อเดือนตุลา ปี54 พี่เขาพาปูไปเที่ยวบ้านเขาที่สัตหีบอ่าค่ะก็สนุกดี แต่หลังจากกลับมาบ้าน สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื้อผญคนนั้นโทรมาหาเรื่องปูอีกแล้ว พอดีวันนั้นปูไม่ได้ไปรร. และวันนั้นฝนตกด้วย อยุ่ๆมีเบอร์เพื่อนที่ไม่ได้ติดต่อกันนานมากฉุกเฉินเข้ามา ตอนแรกปูก็เฉยๆคิดไปคิดมาลองโทรไปดีกว่า แล้วก็ต้องตกใจเมื่อคนที่คุยไม่ใช่เพื่อนแต่เปงเขา เราเงียบค่ะอึ้งพุดไรไม่ออก เขาก็ถามจำได้รึป่าว เราบอกจำได้ดิ แล้วก้อต่อว่าเขายกใหญ่เลย จนเขาพูดขึ้นว่าพูดมากเหมือนเดิมน่ะ แล้วเราก้อเงียบ จากนั้นเขาก้อถามว่าเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ยอะไรยังงี้อ่าค่ะ สุดท้ายเขาบอกว่ามาหาได้มั้ย คิดถึงมาก จะรออยุ่ห้องเพื่อนนะ แล้วเขาก้อวางสายไป ส่วนปูหรอค่ะ สับสนมากค่ะ คิดอยุ่นานจะไปหรือไม่ไปดี แต่สุดท้ายก้อตัดสินใจไปทั้งๆที่ฝนตก ใจจริงก้ออยากเจอเขาเหมือนกันค่ะ เพราะสองปีเต็มที่เราเลิกกัน เราไม่เคยคุย ไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้าเขาเลยค่ะ จึงยอมไป ,,,




แล้วเราก้อคุยกันอีกครั้งค่ะ ปูเลยห่างกับพี่คนนั้นเพื่อมาคุยกับเขา แล้วเราก้อเหมือนคบกันอีกครั้งค่ะ แต่ครอบครัวเขาก้อรับรุ้น่ะค่ะทุกคนรุ้ดีว่าเขารักปูมากค่ะ แตปัญหาก้อเยอะเหลือเกินค่ะ หลักๆเลยเขามีคนนั้นอยุแล้ว แล้วผญคนนั้นก้อพยายามใส่ร้ายปูอยุ่ตลอดเวลา จนเพื่อนบอกว่าไหนๆเขาก้อคิดว่าเราคุยกันแล้วก้อคุยเลยดิ เพราะก่อนหน้าที่เขาจะโทรมาหาปู ผญคนนั้นได้โทรมาหาแล้วบอกกับเราให้เลิกยุ่งกับเขาทั้งๆๆที่เราก้อเลิกกันไปจริงๆๆ และก้อไม่เคยติดต่ออะไรเลย จนกระทั่งเขาโทรมาอ่าค่ะ แล้วปูก้อคบจริงๆ เราแอบคบกันจนปูท้อง โชคดีที่ตอนนั้นเรียนจบม.6พอดี ตอนนั้นเคลียดมากค่ะแต่เขาสิกลับดีใจใหญ่ เขาบอกว่าถ้าเขาไม่ทำแบบนี้ปูก้อจะไม่ยอมแต่งงานกับเขาอ่าค่ะ แต่ระหว่างนั้นปูก้อจะบอกเขาตลอดว่าจะเอาออก เขาจะโกรธมากค่ะ จนวันนั้นมาถึง คือเดือนพฤษภา ปี55 เราก้อได้แต่งงานกันค่ะ เป็นอะไรที่มีความสุขมากค่ะ แต่เรื่องที่ทำให้เสียใจก้อมีอีกค่ะเมื่อปูแท้งลุก หลังจากนั้นเราก้ออยุ่มาเรื่อยๆค่ะจนตอนนี้ก้อ4ปีแล้วค่ะ เขาอยุ่กับปูตลอด ไม่เคยไปหาผญคนนั้นอีกเลยค่ะ ส่วนลูกเขาอยุ่กับพ่อกับแม่เขาค่ะ เขาก้อกลับไปหาบ้าง แต่ก้อจะชวนปูไปด้วยทุกครั้งค่ะ... : )

ปล. ความจริงเรื่องซับซ้อนกว่านี้ นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งคะ
ปล.1 อยากเขียนแบบละเอียดแต่กลัวไม่มีใครอ่านคะ
ปล.2 คือ จขกท สงสัยค่ะ คนเราไม่ได้รักกันจะอยุ่ด้วยกัน2-3ปี ได้หราค่ะ เหตุผลของเขาคือเพราะลูก มันเป็นไปได้มั้ยค่ะ แล้วจะไม่หวั่นไหวเลยหรือค่ะ ถามเขาแล้วเขาบอกว่าไม่ค่ะ แล้วเพื่อนๆคิดว่าไงค่ะ (ขอบคุนสำหรับคำตอบล่วงหน้าคะ🙏🙏🙏)  
ปล.3 สงสัยหรืออยากถามอรัย จขกท ถามมาได้เลยคะ
ปล.4 จขกท อาจเขียนมั่วซั่วไปหน่อยนะคะ ขออภัย🙏🙏
ปล.5 ขอบคุนทุกคนที่อ่านจนจบคะ