วันนี้เรามาเล่าต่อถึงจากครั้งที่เเล้วน่ะ  ที่เราบอกว่า มันทำให้เราวุ่นวายใจมากๆก้อคือ
...หลังจากวันนั้นที่นั้งคุยกัน  ก้อคือนั่งคุยกันเเบบนานมาก 2-3 ชม. อ่ะ พอจะเเยกย้ายกันกลับ พี่เขาก้อบอกเราว่าถึงเเล้วก้อทักไลน์บอกด้วยน่ะ  (พอถึงห้องเราก้อทักเฟสไปบอกพี่เขา เราไม่มีไลน์กัน) อย่าว่าเเต่ไลน์เลย ขนาดเเชทคุยกันเราก้อยังเเชททั้งๆที่ไม่ได้เป็นเพื่อนกันในเฟสอ่ะ 555+ เราจำไม่ได้ว่าไปเเอดกันตอนไหน เหมือนเขาจะคุยเรื่องโพสเขาอรัยสักอย่างนี้เเหละ  เราก้อบอกว่าเราไม่เหน นี้คุยกันมาเรายังไม่เปนเพื่อนกันเลยน่ะ  พี่เขาก้อบอกว่า งั้นเเอดเลยละกัน เขาก้อเเอดเรามาละเราก้อเลยเเกล้ง  ไม่รับ นางก้อขยั้นขยอไห้รับ  55+ น่ารักดี เราเพิ่งมามีไลน์กันหลังจากนัดครั้งถัดไป  หลังจากวันนั้นเรากับพี่เขาก้อคุยกันมาตลอดเลย ทุกวัน ทุกเวลา คือเเชทเขาไม่เคยหายไปจากหน้าจอโทรศัพท์เราเลยก้อว่าได้ นัดไปไหนมาไหนกันบ่อยขึ้น กินข้าว ดูหนัง
เดินเล่น (เรายอมรับเลยว่าเราเผลอยิ้มเเละมีความสุขกับการคุยกับเขาเเบบไม่รู้ตัวเลยละ ) ตอนนั้นคือเราลืมคิดถึงสถานะความสัมพันธ์ไปเลย เเค่คุยละมีความสุขเขาเข้ามาเป็นกิจวัตประจำวันของเราไปเเล้วอ่ะ ที่ตื่นมาก็ต้องหยิบโทรศัพท์มาทักหา เที่ยงก็ชวนกันไปทานข้าว (ถ้าว่างตรงกันก้อจะได้ลงไปกินด้วนกัน) เวลาวันหยุดเรา เราอยู่ห้องพี่เขาก็คอลมาหาบ้าง ไม่คุยก้อคอลทิ้งไว้ไรงี้ เขาหยุดเราทำงาน ก็โทรหากัน นัดกันไปเที่ยวนั้นนี้หลังเลิกงาน เเละในวันหยุดของเราพี่เขาก็ชอบให้เราไปหาที่ทำงานไปนั่งรอเขาทำงาน  เรียกว่าเจอกันเเทบทุกวันเลยอ่ะ

(ตอนคุยกับพี่เขาก็มีบางครั้งที่เขาพูดถึง ฮัน น่ะ เเต่เห็นบอกว่าไม่ค่อยได้คุยไม่กล้าทักกลัวฮันอยู่กับแฟน ดูๆเเล้วก็เหมือนว่าพี่เขาจะชอบฮันอยู่อีกนั้นเเหละ มันยิ่งทำไห้เราคิดว่าเรากับเขาเป็นเเค่พี่น้องกัน ) เเต่ด้วยความสนิทกันเเบบมากๆของเราเเละพี่ใส มันทำไห้คนรอบข้างเกิดคำถามขึ้นมาว่า  เราเป็นอรัยกัน พี่ที่เเผนกเราก็ถาม เราก้อตอบว่าเเค่สนิทกันเฉยๆ ส่วนตัวฮันเองก็เห็นเราคุยกับพี่เขาบ่อยจนมันเองก็ถามว่าเรากับพี่ใส เป็นไรกัน เราก้อบอกว่าพี่น้องพี่ใสเขาชอบเเกไม่ได้ชอบเราสักหน่อย (ฮันมันก็บอกว่า พี่เขาก็เป็นพี่ที่ดีสำหรับมัน พี่เขาเหมาะจะเป็นพี่อ่ะ) นางฮันเลยเชียร์ไห้เราถามพี่เขาไปเลยมันเชียร์
เราจะได้มีเเฟนสักที  (ช่วงนั้นมีหลายคนถามเเละเเซวเยอะมาก จนมันทำไห้เรากลับมาคิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด ว่าจริงๆเเล้วเรารู้สึกยังใงกับพี่เขากันเเน่)  บอกเลยว่าช่วงนั้นโคตรสับสน  ทั้งไม่รู้ว่าตัวเองชอบผู้หญิงหรือป่าว  เราชอบพี่เขาหรือป่าว พี่เขาคิดไงกับเรากันเเน่  สิ่งที่เกิดขึ้นมันคืออรัย แต่เราก็ไม่ได้คำตอบอรัยจากตัวเราเองเลย นอกจาก // เป็นแบบนี้มันก็ดียุเเล้ว มีพี่เขาอยู่เเล้วสบายใจ เเละไม่อยากให้พี่เขาหายไปไหนเลย // เเละเราก็ไม่ได้ถามอรัยพี่เขาน่ะ  เก็บทุกอย่างไว้ที่ตัวเราคนเดียว เเล้วหลังจากนั้นเหมือนเรามีปัญหากับพี่เขาอ่ะ คือเหมือนเขานอยด์ๆไรเรายุ เเล้วไปเห็นโพสของเราที่ว่า "สิ่งที่เเสดงออก กับสิ่งที่รู้สึกมันคนละอย่างกัน " ทำนองนี้ เเล้วพี่เขามาเม้นว่า  "โอเคงั้นก้อไม่ต้องมาคุยกันอีก "เราก็เเบบเฮ้ย อรัยอ่ะ งง ก่อนนี้คือเเชทกันยุละพี่เขาก็เงียบไปเลย ไม่อ่าน ไม่ตอบ เราโทรไปก็ไม่รับบ้าง  รับเเล้วไม่คุยบ้าง (ความรู้สึกเราเเบบ ไม่เอาไม่เป็นเเบบนี้ไม่อยากไห้พี่เขาหายไปเลย จนร้องไห้) เราง้อพี่เขามากๆอ่ะ ไม่เคยง้อใครเเบบนี้เลย  เราโทรไปละมีสายนึงพี่เขารับเเต่ไม่คุย ตอนนั้นมีคนทะเลาะกันยุหน้าห้องเรา เรากลัวเลยขอไห้พี่เขายุเปนเพื่อนก่อนห้ามว่าง พี่เขาก็ยุในสายเเต่ไม่คุย ถามมาบ้างว่าเปนไงเงียบไปยังบอกห้ามเราออกไปไหน ถ้าดูคืนนี้ไม่ปลอดภัยก็ลงไปนอนกับฮัน (จิงๆเราก็ไม่ได้กลัวเสียงดังหน้าห้องนั้นหรอก เรากลัวพี่เขาเงียบไม่คุยกับเรามากกว่า )เราเรียกเขาจะคุยเรื่องที่เขาเงียบว่าทำไม  เเต่เขาไม่คุยเอาเเต่เงียบใส่ พูดเเต่เรื่องคนทะเลาะกันพอเขาไม่ได้ยินเสียงดังเเล้ว เขาก็วางสายไป เเต่ดีที่เขายังมาอ่านไลน์ เเละ คุยกันในไลน์ต่อ พี่เขาก็ไม่ได้ตอบอรัยเยอะเเยะ  เเค่ไล่เราไปนอน เรารุ้สึกเเย่จนนอนไม่หลับ รุ้เเค่ถ้าคืนนี้พี่เขาไม่เหมือนเดิมเราจะไม่นอน เราไม่เคยง้อใครขนาดนี้เลยอ่ะ จนสุดท้ายพี่เขาก็สัญญากับเราว่าจะไม่เงียบ เเละกลับมาคุยกันเหมือนเดิม เหตการนั้นมันทำไห้เรารู้ว่า พี่เขาโคตรสำคัญกับเราเลยอ่ะ
เเละเรากับพี่เขาก้อคุยกันมาตลอด จนถึงเดือน ตุลาเป็นเดือนเกิดของเรา ก่อนวันเกิดเราสองวันเราก็เเชทกับพี่เขาอยู่ปกติเลยเเต่พี่เขาพูดอรัยเเปลกๆอ่ะ เขาพูดว่า " สัญญาได้ไม๊ ขอได้ไม๊ ขอ อย่ามาหลอกกัน อย่ามาคุยกันเพราะเเค่สงสาร อย่าโกหกกันไม่ว่าเรื่องไร "  เราก็ งงๆ ว่าทำไมพูดเเบบนี้ทำไมต้องมีมาสัญญาอรัย คืองง เเต่เราก็ไม่ได้คิดไรเยอะ คิดว่าคงเเค่พี่น้องนี้เเหละ พี่เขาคงไม่อยากไห้เราโกหกมั้ง   เราก็รับปากพี่เขาไป เเละก้อบอกว่า อยากไห้พี่มาพูดต่อหน้าน่ะ พี่เขาก้อตกลง พอหลังจากวันนั้น เราก้อไปทานข้าวกันหลังเลิกงาน เเละก็เดินเล่นกัน พี่เขาก็นิ่ง ไม่พูดสิ่งที่เราขอสักที จนเราถามว่า มีไรพูดป่ะ เข่ก้อทำเปนชวนคุยเรื่องอื่น เราก็งอนอ่ะ เเล้วเเบบ เออไม่พูดก็ไม่ต้องพูด  พี่เขาก้อเเบบขอนึกแปป  เราก็นิ่ง เพราะงอน555+ พอจะกลับเราก้อพูดอีกครั้งว่า  สรุปใม่มีอรัยจะพูดใช่มั้ย งั้นกลับละน่ะ พี่เขาก็ดึงเราเราไว้ละบอกเดี่ยวๆดิ  เขาก็ยืนจับมือเราเเล้วนิ่ง ทำหน้าเขินๆอ่ะ เราก็บอก  ถ้าไม่มีไรก็ปล่อยน่ะ จะกลับห้อง เขาก็เลยยืนมือมา ละบอก
S : สัญญาไง  สัญญาก่อน
W : สัญญาไรหรอ
S : สัญญาไง ว่าจะไม่มาคุยเพราะสงสาร จะไม่หลอก จะไม่โกหกกัน
W : อื สัญญาดิ พี่ก็ด้วยน่ะ

เเล้วเราก็เกี่ยวก้อยกัน หลังจากนั้นพี่เขาก็มาส่งเราขึ้นรถ พอเรากำลังจะหันไปขึ้นรถ เขาก้อบ้าย บาย เเล้วมาหอมเเก้มเราอ่ะเเกร่ๆๆๆๆๆๆ
ความร็สึกเเบบสตั้น หอมเราทำไม เขิน หน้าร้อน หน้าเเดง พูดไม่ออก
เรากลับถึงห้องก็ทักบอกปกติว่าถึงเเล้ว  เราก้อเลยถามว่า

W : นิพี่ มาห้อมเเก้มเค้าทำไม ??
S : เอ้า ทำไม หอมไม่ได้หรอ ก็อยากหอมนิ
W : นี้รู้มั้ยว่าเขิน หน้าร้อน เเก้มร้อนไปหมดเเล้วเนี้ย ไม่เคยให้มีใครได้หอมเลยน่ะเว้ย น้อกจากครอบครัวอ่ะ
S: 555+ หอมดี

การที่พี่เขาทำเเบบนั้นมันยิ่งทำไห่เรายิ่งสงสัย เเละ ตั้งคำถามขึ้นมาบ่อยขึ้นมา ตกลงเราเป็นไรกันว่า ??

วันต่อมาเป็นวันเกิดของเราเป็นวันที่เราหยุดงานเรากับพี่เขาก็นัดกัน พี่เขาบอกจะเลี้ยงพิซซ่าเรา ละไห้ไปหาที่ทำงาน เวาลานี้ เราก็ไป เพราะมันเป็นปกติที่จะไปนั่งรอเขาทำงานเเละคือตอนที่ไปรอที่ทำงานนี้ละ
คือ..เรานั่งอยู่ตรงโซฟาเล่นโทรศัพท์อยู่  จู่ๆพี่เขาก็เดินมาปิดตาเราละพาเดินไป เเล้วก็มีเสียงร้องเพลง อวยพรวันเกิดค่อยๆดังขึ้น คือเเบบ เขาเซอร์ไพรวันเกิดเราเว้ยเเก คือเขิน  ทำตัวไม่ถูก ก็เเบบรีบๆเป่าอ่ะ  ละถ่ายรูปกันนั้นนี้ โคตรมีความสุขเลยวะเเก
##เดี่ยวเรามาเล่าต่อน่ะ ต้องไปทำงานเเล้ว