ตอนเที่ยงของวันนี้ หลังจากกลับจากโรงเรียน
หนูได้เห็นคนมาที่บ้านค่ะ เเล้วพอหนูเปลี่ยนชุดเสร็จหนูก็ลงมาที่ร้าน เเล้วหนูก็ลงมาเล่นกลับเเมวเเต่หนูกลับหาเเมวของหนูไม่เจอตัวหนึ่ง
น้องเป็นเเมวตัวเล็กที่สวยมากๆ เเล้วก็ได้รู้จากปากของเเม่ว่าเอาให้คนพวกนั้นไปเเล้ว พอหนูได้ยินเเบบนั้นหนูก็โกรธมากเเล้วร้องไห้ออกมา เเล้วก็เผลอตะโกนใส่เเม่โดยที่ไม่รู้ตัว. เเล้วเเม่ก็ด่าหนูกลับ หนูกับเเม่เทียงกันเเบบนั้นอยู่สักพักเเล้วพ่อก็เดินมาเเล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น เเม่ก็ชี้หน้ามาที่หนูเเล้วบอกว่าหนูโวยวายเพราะเเม่เอาอเมซให้คนอื่น ในใจหนูหนูคิดว่าพ่อจะปลอบใจหนูเพราะพ่อก็เป็นคนรักสัตว์มาก โดยเฉพาะเเม่เเละพ่อก็บอกกลับหนูตลอดเลยว่าพ่อเกลียดพวกกินเเมวที่สุด เเละทุกครั้งที่มีคนมาเอาเเมวที่บ้านพ่อก็มักจะดูก่อนว่าเป็นคนยังไง.เพราะเเบบนั้นหนูถึงคาดหวังกับท่าทีของพ่อมาก เเต่ทันทีที่เเม่พูดจบ พ่อก็ขมวดคิ้วพร้อมพูดว่า"ก็เเค่อเมซเด็กตัวเดียวเอาให้คนอื่นเเล้วจะเป็นอะไรไป ในใจกูกูยังอยากฆ่าไอ้ตัวที่อยู่ในบ้านนั้นให้หมดอีก". หนูอึ้งกับคำพูดของพ่อมากเเล้วหนูก็พูดออกไปว่า"ก็เอาสิ หนูจะไม่ห้ามเลย" (เพราะเหตุการเเบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งเเรก เเต่ทุกครั้งที่พอบอกจะฆ่า หนูก็ไม่กล้าพูดอะไร) หลังจากที่หนูพูดออกไปเเบบนั้นพ่อก็ง้างแส้ที่อยู่ในมือเเล้วพูว่า"โตเเล้วกล้าเถียงหรอ ทำไมยิ่งโตยิ่งโง่เเบบนี้ วันนี้กูจะตีมึ่งให้ตายเลย" เเล้วหนูก็เดินไปข้างหน้าพ่อโดยที่คิดว่าคงไม่มีอะไรเจ็บไปกว่าการเอาเเมวให้คนที่รู้ทั้งรู้ว่าจะเอาไปทำอะไรเเล้วล่ะ เเล้วพ่อก็ตีหนูได้สองสามทีเเม่ก็มาลากหนูออก เเต่พ่อก็ยังไม่หยุดเเละยังด่าต่ออยู่นาน เเล้วเดินเข้าไปในบ้านเเละยังเพิ่มคำตอบไม่หยุดถึงเรื่องบุญคุณที่เลี้ยงหนูมาเลยเรื่องเงินเรื่องทองเอย..หนูยังอึ้งกับสิ่งที่ที่พ่อทำอยู่เเล้วรู้อะไร
การที่หนูโดนตีครั้งนี้หนูกลับไม่เสียใจเลย เเต่มันมีความรู้สึกที่หนูอะทิบายไม่ได้ มันมีคำพูดมากมายอยู่ในใจแต่พูดไม่ออกแล้วก็ความรู้สึกผิดคิดว่าตัวเองโกรธเกินเหตุหรือเปล่า แล้วก็ความรู้สึกที่ชัดเจนมากที่สุดก็คือหนูแอบคิดมาตลอดว่าพ่อเป็นคนที่ร้ายลึก เพราะปกติเเล้วพ่อจะเป็นคนที่ใจดี,ขยั่นและมีเหตุผลแต่พอมีอะไรไม่ได้ดั่งใจพ่อก็จะโมโหมากเเม้จะเป็นเรื่องที่เล็กมากๆเชั่นหนูสังเกตเห็นเวลาที่พ่ออยู่กับญาติคนอื่นๆหรือเพื่อนๆเวลาที่ต้องพูดอะไรเเล้วมีคนไม่เห็นด้วยพ่อก็จะโมโหเเละเเค้นคนนั้นมากทั้งๆที่เรื่องที่พ่พูดฟังยังไงก็ก็โม้...เเต่ตอนนี้เรื่องเเมวของหนูหนูก็ทำอะไรไม่ได้เเล้วค่ะ เเต่หนูอยากรู้ว่าหนูผิดมากไหมที่หนูไม่อยากให้เเมวกับคนพวกนั้น?
เราควรจะรู้สึกยังไงเมื่อพ่อเเม่เอาอเมซเราไปให้กับคนอื่นทั้งที่รู้ว่าพวกเขาเป็นคนกินเเมว
หนูได้เห็นคนมาที่บ้านค่ะ เเล้วพอหนูเปลี่ยนชุดเสร็จหนูก็ลงมาที่ร้าน เเล้วหนูก็ลงมาเล่นกลับเเมวเเต่หนูกลับหาเเมวของหนูไม่เจอตัวหนึ่ง
น้องเป็นเเมวตัวเล็กที่สวยมากๆ เเล้วก็ได้รู้จากปากของเเม่ว่าเอาให้คนพวกนั้นไปเเล้ว พอหนูได้ยินเเบบนั้นหนูก็โกรธมากเเล้วร้องไห้ออกมา เเล้วก็เผลอตะโกนใส่เเม่โดยที่ไม่รู้ตัว. เเล้วเเม่ก็ด่าหนูกลับ หนูกับเเม่เทียงกันเเบบนั้นอยู่สักพักเเล้วพ่อก็เดินมาเเล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น เเม่ก็ชี้หน้ามาที่หนูเเล้วบอกว่าหนูโวยวายเพราะเเม่เอาอเมซให้คนอื่น ในใจหนูหนูคิดว่าพ่อจะปลอบใจหนูเพราะพ่อก็เป็นคนรักสัตว์มาก โดยเฉพาะเเม่เเละพ่อก็บอกกลับหนูตลอดเลยว่าพ่อเกลียดพวกกินเเมวที่สุด เเละทุกครั้งที่มีคนมาเอาเเมวที่บ้านพ่อก็มักจะดูก่อนว่าเป็นคนยังไง.เพราะเเบบนั้นหนูถึงคาดหวังกับท่าทีของพ่อมาก เเต่ทันทีที่เเม่พูดจบ พ่อก็ขมวดคิ้วพร้อมพูดว่า"ก็เเค่อเมซเด็กตัวเดียวเอาให้คนอื่นเเล้วจะเป็นอะไรไป ในใจกูกูยังอยากฆ่าไอ้ตัวที่อยู่ในบ้านนั้นให้หมดอีก". หนูอึ้งกับคำพูดของพ่อมากเเล้วหนูก็พูดออกไปว่า"ก็เอาสิ หนูจะไม่ห้ามเลย" (เพราะเหตุการเเบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งเเรก เเต่ทุกครั้งที่พอบอกจะฆ่า หนูก็ไม่กล้าพูดอะไร) หลังจากที่หนูพูดออกไปเเบบนั้นพ่อก็ง้างแส้ที่อยู่ในมือเเล้วพูว่า"โตเเล้วกล้าเถียงหรอ ทำไมยิ่งโตยิ่งโง่เเบบนี้ วันนี้กูจะตีมึ่งให้ตายเลย" เเล้วหนูก็เดินไปข้างหน้าพ่อโดยที่คิดว่าคงไม่มีอะไรเจ็บไปกว่าการเอาเเมวให้คนที่รู้ทั้งรู้ว่าจะเอาไปทำอะไรเเล้วล่ะ เเล้วพ่อก็ตีหนูได้สองสามทีเเม่ก็มาลากหนูออก เเต่พ่อก็ยังไม่หยุดเเละยังด่าต่ออยู่นาน เเล้วเดินเข้าไปในบ้านเเละยังเพิ่มคำตอบไม่หยุดถึงเรื่องบุญคุณที่เลี้ยงหนูมาเลยเรื่องเงินเรื่องทองเอย..หนูยังอึ้งกับสิ่งที่ที่พ่อทำอยู่เเล้วรู้อะไร
การที่หนูโดนตีครั้งนี้หนูกลับไม่เสียใจเลย เเต่มันมีความรู้สึกที่หนูอะทิบายไม่ได้ มันมีคำพูดมากมายอยู่ในใจแต่พูดไม่ออกแล้วก็ความรู้สึกผิดคิดว่าตัวเองโกรธเกินเหตุหรือเปล่า แล้วก็ความรู้สึกที่ชัดเจนมากที่สุดก็คือหนูแอบคิดมาตลอดว่าพ่อเป็นคนที่ร้ายลึก เพราะปกติเเล้วพ่อจะเป็นคนที่ใจดี,ขยั่นและมีเหตุผลแต่พอมีอะไรไม่ได้ดั่งใจพ่อก็จะโมโหมากเเม้จะเป็นเรื่องที่เล็กมากๆเชั่นหนูสังเกตเห็นเวลาที่พ่ออยู่กับญาติคนอื่นๆหรือเพื่อนๆเวลาที่ต้องพูดอะไรเเล้วมีคนไม่เห็นด้วยพ่อก็จะโมโหเเละเเค้นคนนั้นมากทั้งๆที่เรื่องที่พ่พูดฟังยังไงก็ก็โม้...เเต่ตอนนี้เรื่องเเมวของหนูหนูก็ทำอะไรไม่ได้เเล้วค่ะ เเต่หนูอยากรู้ว่าหนูผิดมากไหมที่หนูไม่อยากให้เเมวกับคนพวกนั้น?