ช่วงนี้ทะเลาะกับแม่บ่อยมาก ไม่ว่าจะสาเหตุอะไรก็ตาม ถ้าเกิดเห็นหน้าต้องทะเลาะกันตลอด
ผิดที่แม่หรือผิดที่เราคะ
แม่ยังเคยบอกอีกว่า "อย่าทำให้กูต้องเหนื่อย กูเหนื่อยกับพ่อมามากแล้ว วันนี้กูก็ทะเลาะกับพ่ออีก"
อะไรประมาณนี้ด้วยค่ะ เราเป็นเด็กเจนZ อายุไม่ถึง18 แต่ช่วงนี้เราก็รู้สึกว่าแม่เริ่มพูดคำหยาบกับเรามากขึ้น
เราเคยโดนแม่ด่าด้วยคำแรงๆใส่อีกมากมาย แต่คงใส่มาในกระทู้ไม่ได้ เราเคยหลุดคำว่ากูออกมาแล้วเราก็โดนแม่ตียกใหญ่เลย
ทั้งๆที่แม่เป็นคนเอาคำพูดพวกนั้นมากรอกใส่หูเรา พอเราพูดแล้วเรากลับเป็นคนโดน แต่แม่กลับไม่เคยโดน
เราผิดอะไรคะ
เราต้องการความสนใจมาก เราเป็นเด็กพิเศษและเราเองก็รู้ตัว เราค่อนข้างจะไปทางเอ๋อเลยก็ว่าได้ แถมยังสมาธิสั้น
ช่วงประมาณสามปีมานี้เรากินยาฆตตไปแล้วสี่ครั้ง และมีแค่ครั้งเดียวเท่านั้นที่เราไปหาหมอ เราบอกแม่ทุกครั้ง แต่แม่ก็ไม่เคยสนใจ พูดว่า "ทำไปก็ไม่ได้อะไรแล้วจะทำทำไม" ในใจเราก็คิด คิดเยอะด้วย คิดมาตั้งแต่ยังเด็ก เราคิดถึงความตายบ่อยครั้ง อาจเรียกว่าเบียวก็ไม่ว่ากัน แล้วเราก็เคยคิดคำๆนึงมา แต่ไม่เคยพูดออกมา 'ถ้าหนูตายไปแม่จะยังสนใจหนูบ้างไหม' ตอนนี้เราไม่รัด้วยซ้ำว่าใครจะตายก่อนกัน แม่ที่จากไปเพราะอายุ หรือเราที่จากไปเพราะซึมเศร้า
ช่วงเมื่อคืนก็ทะเลาะกับแม่อีก เพราะแม่ต้องการจะให้เราดูแอพธนาคารให้ แต่พอเราจะไปดูกลับหันโทรศัพท์หนี "อย่างจะไปทำอะไรได้" แม่พูด เราทนไม่ไหวแล้วจริงๆตอนนั้นเพราะตอนเย็นก็ทะเลาะกับพี่สาว เราเลยหลุดออกไปว่า "เออ! กูผิด กูผิดทุกอย่าง แม่ไม่เคยรักหนูเลยใช่ไหม รักแต่พี่ รักทุกคน แต่ไม่ใช่หนู ชอบเอาหนูไปเปรียบเทียบกับพี่ ทั้งๆที่อายุก็ห่างกันตั้งเก้าปี ถ้าแม่ไม่รักหนูแล้วแม่จะให้หนูเกิดมาทำไม"
ก็ประมาณนั้นแหละค่ะ เลยอยากจะถามพวกพี่ๆป้าๆลุงๆว่า อันนี้หนูผิดใช่ไหมคะแล้วทำไมเราถึงทะเลาะกันบ่อย สาเหตุมันเป็นที่ใครคะ
ขอดักไว้ก่อนว่ากระทู้นี้แค่มาระบายอารมณ์เฉยๆนะคะ อย่าว่ากันเลยนะคะ หนูยังอ่อนต่อโลกก็จริง แต่หนูก็ผ่านอะไรมาเยอะพอสมควร สำหรับหนูที่หนูคิดอ่ะค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ