เราอะมีเพื่อนอยู่ประถมและตอนนี้เราและเค้าอยู่มัธยมต้น เราไม่ค่อยได้เข้าไปคุยหรือเล่นอะไรกับเค้าเหมือนแต่ก่อน แล้ววันนี้เราเจอเค้าเราก็ไม่ได้ทักอะไร เพราะพวกเค้าดูไม่สนใจ ซึ้งปกติจะเข้ามาทักมาคุยด้วย เราไม่รู้ว่าทำอะไรผิด และวันนี้เค้าทักมาด่าเรา เราก็งงว่าอะไร เค้าบอกเราหยิ่งไม่คุยมีเพื่อนใหม่และลืมเพื่อนเก่า เราก็งงมากๆ ซึ่งเราพยายามอธิบายมากว่าที่เราไม่ค่อยคุยหรืออะไรเพราะเราไม่รู้ว่าไปกับเค้าแล้วเค้าจะทิ้งเราเหมือนวันนั้นไหม เราจำฝังใจมากตอนที่เค้าทิ้งเราไว้คนเดียว แล้วคิดว่าเราที่ไม่เคยออกจากบ้านเลยจะทำตัวยังไง วันนั้นโทรหาใครไม่ติดเลย แต่ก็ยังดีที่โทรหาพ่อติด เราคุยไปร้องให้ไป เราไม่สนว่าทุกคนจะมองยังไง ในตอนนั้นความรู้สึกเรามันสุดแล้ว มันสุดจะทนกับทุกอย่างแล้ว เราเป็นพวกที่ขี้น้อยใจมากๆ โดนด่านิดหน่อยน้ำตาก็จะไหลแล้ว แล้วเราไม่คิดจะทิ้งใครเลย แล้วคิดถามเราว่าจะตีกันไหม เราก็ตอบไมา เพราะเราไม่ตีคนอื่น ไม่กล้าตี เราอยากจะร้องให้กับทุกคำที่เค้าพิมพ์มาทั้งหมด....