เรื่องมีอยู่ว่า...เรามีเพื่อนสนิทมากคนนึง เป็นเพื่อนมา 15-16 ปี แล้วค่ะ ตั้งแต่ประถม จนเรียนมหาลัย พอเรียนจบ เรากับเพื่อนก็แยกกันไปเติบโต นาน ๆ ที 2-3 เดือนเรากลับบ้าน วันนึงเพื่อนนัดเราไปกินข้าวฉลองเรียนจบใน 4 ทุ่มของอีกวัน เรารอจน 4-5 ทุ่ม เพื่อนก็เงียบ แล้วอยู่ ๆ ส่งรูปไปกินข้าวกับแฟนมา เราเลยเกริ่นถามว่า แกนัดเราไม่ใช่หรอ นางก็บอกว่า ลืม แล้วก็พิมพ์มา 2 บรรทัด ว่า ขอโทษ ไว้หนหน้านะ... หลังจากนั้นมาก็หายไปเลยค่ะ ไม่มีแม้แต่จะโทรมาขอโทษ เราก็รอจน 4 เดือน เราเลยลองไปตอบกลับสตอรี่นางดู นางก็ตอบนะคะ แต่ว่าก็เงียบ พอคุยไปเราก็บอกนางว่า แค่โทรมาขอโทษ 10 วิ ก็พอ นางก็โทรค่ะ แต่หลังจากนั้นพอได้ฟัง นางก็บอกแค่ว่า "ที่ไม่ได้ทักหาหรือคุยด้วย เพราะมีเพื่อนอีกคน เลยไม่จำเป็นต้องทักหา" พอคำนี้ออกมาเราเสียความรู้สึกมากเลย พอเราเงียบนางก็เงียบไปเลยค่ะ มันทำให้คิดได้ว่า ตลอด16 ปีที่ผ่านมา เรามักเข้าหาเสมอ จนมาวันนี้ รู้สึกโดนทิ้ง หรือเรางอแงมากไป เพราะก็ต่างมีงานที่ต้องทำ เราเข้าใจว่ามีแฟนแล้วสำคัญ แต่แบบไม่ต้องคุยกันทุกวันเหมือนตอนเรียนก็ได้ อาทิตย์นึง อยากให้ทักเราบ้าง สักคำก็ยังดี มาตอนนี้เราก็นาน ๆ ทีทักค่ะ เราเคยคิดว่า ถ้าเพื่อนอยากเป็นเพื่อนกับเราจริง เขาคงไม่ปล่อยเราเข้าหาคนเดียว มาตอนนี้รู้สึกเหมือนพยายามยื้อคำว่าเพื่อนไว้ มันยากมากเลยค่ะ ส่วนตัวเป็นคนที่มีเพื่อนน้อยค่ะ อาจเพราะเราไม่ชอบวุ่นวายใคร ในชีวติมีเพื่อน 2 คน ค่ะ นับรวมนางด้วย การที่เราเข้ามาตั้งกระทู้แบบนี้มันแปลว่าเราควรหยุดคำว่าเพื่อนลงใช่ไหมคะ ใจนึงก็อยากค่ะ เสียความรู้สึก แต่อีกใจก็เสียดายมิตรภาพ 16 ปี 3 วันก่อนที่ทักไป นางก็บอก "ไว้สิ้นเดือนกลับมาไปหาอะไรกินกัน" ใจนึงเราดีใจนะคะ แต่อีกใจคือ ไม่อยากเจอ เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ คนในเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้างคะ แนะนำได้เลยค่ะ