คือ ญี่ปุ่นบูชาคนเก่ง ครอบครัวคาดหวังให้ลูกเก่ง ในญี่ปุ่นต้องเป็นคนเก่งที่มีที่ยืนในสังคม  หลายๆ องค์กรเปิดกว้างให้คนเก่งเข้ามา(ไม่ทั้งหมด)  มีการแข่งขันระหว่างคนเก่งๆ 
ไทยบูชา ผลประโยชน์ อำนาจ โชค ครอบครัวหวังให้ลูกมีตำแหน่งเพื่อที่จะสบาย(อาจจะไม่ต้องเก่งก็ได้) ในไทยมีเงิน มีตำแหน่งสูงๆ ถึงจะมีที่ยืนในสังคม หลายๆ องค์กรจำกัดให้คนมีอำนาจและพวกพ้องเข้ามา(ไม่ทั้งหมด)  คนไม่มีอำนาจ ไม่มีเงิน ไม่มีอำนาจหมดสิทธิแข่งขันทั้งภาคการศึกษาและธุรกิจ เช่น อยากเรียนเก่งๆต้องมีเงินเรียนเอกชน หรือมีเงินไปเรียนพิเศษ ไปติว ไปกวดวิชา  ทั้งที่การศึกษาเป็นตัวขับเคลื่อนประเทศ แต่หน่วยงานในไทยกลับไม่สนใจยกระดับและมาตราฐานขึ้น  
หลายคนชอบบอกญี่ปุ่นความกดดันและการแข่งขันสูง  ประเทศไทยยืดหยุ่นกว่า  แต่อย่างลืมว่าประเทศเราตัดโอกาสใครหลายคนและปล่อยให้มีใครหลายขาดโอกาส
คนไทยที่เก่งมีเยอะมาก  ผมเห็นคนได้หลายคนมีเครดิตในการสร้างหนังฮอลลิวูด สร้างเกมเกรดสูง (เป็นส่วนหนึ่งของแผนกต่างๆนะ)  ถามว่าเขามีโอกาส เขาเลือกจะทำงานที่ไหน  ก็ต้องเลือกที่ๆ ดีที่สุด
ผมมองในภาพรวมนะ  มันไม่มีอะไรขาวสะอาดไปทั้งหมดหรอก