ที่บ้านชอบวิจารณ์เรื่องเราที่บ้านโตมากับการที่ผอมเเต่เราอ้วนซึ้งโดยรวมเเล้วไม่ได้เเย่เลยชอบมาพูดถึงว่าเออสมัยเราไม่เห็นอ้วนเท่านี้ เรียกเราว่ายักษ์บ้างไรบ้าง ซึ้งเเรกๆได้ยินก็ไม่ได้สนใจนะคะไม่ได้เสียความมั่นใจเลยเรามีความมั่นใจมากเวลาอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัว เรามีพี่มีน้อง ทั้งพี่ทั้งน้องสวยหล่อดูดีเเต่เราไม่สวยเท่าน้องน้องสวยกว่ามาก เราไม่ได้อิจฉาน้องนะที่บ้านชอบเอาไปเปรียบเทียบ เวลามีคนนอกพูดว่าเออเราสวยนะ ที่บ้านจะพูดขึ้นมาว่า เเต่ลูกฉันสวยกว่า(น้องของเราเป็นลูกพี่ลูกน้อง)ซึ้งหลังจากนั้นมันเริ่มทำให้เราคิดว่าเออหรือเราจะไม่สวยจริงๆนะ เคยพูดกับมี่บ้านตรงๆหลายรอบมากๆเเล้วค่ะว่าไม่โอนะ เเต่เค้าก็ยังพูดกันเเล้วก็เเซวที่บอกว่าไม่โอ สำหรับพวกเค้ามันเป็นไรที่สนุกปากเราพยามปรับความเข้าใจตรงนี้เเต่ว่าปรับยังไงก็ไม่เข้าใจอยู่ดีการที่เอาไปพูดมีความสุขกันบนความทุกข์ของเด็กวัยรุ่นคนนึงที่กำลังโตมันมีความสุขขนาดนั้นเลยหรอ เราเป็นน้องคนกลางนะคะจะเป็นคนที่มำงานเเละโดนว่าเยอะที่สุด เวลาพี่กับน้องโดนว่าจะประชดประชันใส่ที่บ้ายเเต่เวลาเราโดนเราจะนิ่งเพราะคิดอยู่ว่าเราอาจจะไม่สวยไม่ดีจริงก็ได้เค้าเลยเหมือนรู้ว่าคนนี้ว่าเเล้วจะนิ่งจะยอม เราคิดเเล้วโมโหจนร้องไห้ร้องต่อหน้าพวกเค้าไม่ได้นะ เค้าจะบอกว่าอย่ามาเเสดงบ้าง เเสดงเก่งบ้าง ดึงดราม่าเก่งบ้าง เรารักที่บ้านมากเวลาที่พยามจะบอกว่าอย่าทำได้มั้ยเราจะร้องไห้เพราะคิดว่าตัวเองกำลังเถียงกับคนที่รักอยู่ไม่รู้ว่าทำต้องร้องไห้ไม่อยากร้องเลย ทุกวันนี้เวลาทำไรไม่เคยอยากทำกับที่บ้านเลยจริงๆค่ะ