สวัสดีค่ะหนูอายุ13 
ช่วงแรกก้ปรับตัวได้แย่มากๆรู้สึกว่าเหมือนตื่นเมืองคำพูดคำจานิสัยหรืออะไรต่างๆ
แต่ทีนี้ก้เริ่มรู้ตัวว่าเริ่มแย่เพราะกลุ่มเพื่อนๆใหม่ก้เริ่มไม่ค่อยโอเคตอนแรกเราก็ถามพวกเขาว่าเออเราทำอะไรผิดทำไมถึงไม่ค่อยคุยกับเเราเลย
เขาบอกว่าเออเรานิสัยไม่ค่อยโอเคตรงนี้ๆๆ เราก้ปรับให้ดีขี้น 
แต่ก้เป็นแบบนี้อีกรอบก็คือเขาเริ่มไม่คุยกับเราอีก เราก้เลยเคลียร์รอบใหญ่ว่าแบบ ทำไมถึงยังไม่ชอบเราอยู่อีกเขาบอกว่าคำพูดเราทำร้ายจิตใจคนในกลุ่ม
(ในกลุ่มมีกัน5คนรวมเรา)
เราก็ทำเหมือนเดิมก็ปรับเปลี่ยนนิสัยระหว่างการเปลี่ยนนิสัยเราก้คอยถามเช็คอยู่ตลอดว่าแบบ ตอนนี้เราดีขึ้นไหม อยากให้ปรับตรงไหน
พวกเพื่อนๆก็ทำเหมือนไม่ได้ยินไม่พูดไม่ตอบแต่การแสดงออกหลังๆเริ่มชัดว่าเขาไม่ชอบที่เราอยู่ในกลุ่ม แต่เขาก็ไม่เคยพูดตรงว่าไม่ชอบออกไปจากกลุ่ม
แต่เราก้มองว่าตัวเราเองก็ไม่ได้ดีสักเท่าไหร่แต่เราก็ยังอยากมีเพื่อน ไว้ในชีวิต แต่ด้วยความที่อยู่แล้วต้องคอยคิดเองเออเองว่าเราดีรึยังเราทำตัวแย่รึกล่าปทำไมในเรื่องบางเรื่องเพื่อนคนนั้นพูดก็ขำกันพอเป็นเราพูดกลับพูดกลับว่า บางทีก็เงียบ รู้สึกเหมือนโดนรุม เราเองก้ไม่สบายใจมีอะไรก้พูดตรงๆๆเลยเราเองก้คิดอยู่หลายครั้งหรือว่าจะเปลี่ยนกลุ่มเพื่อนดี แต่เราคิดว่าถ้าเปลี่ยนกลุ่มเพื่อนตอนนี้เราก้อาจจะไม่สนิทกับเพื่อนกลุ่มใหม่เพราะว่ามันเทอม2แล้ว
แล้วต้องอยู่ด้วยกันอีก2ปีมันอาจจะดูเร็วแต่ความจริงมันไม่คุ้มกับการที่เราต้องมากนั่งคิดว่าเราดีไม่พอหรืออะไรต่างๆในเวลา2ปี 
มันดูตัดสินใจง่ายแบบว่า ไม่โอเคก็ออกมาก ถ้าไหวก็ไปกันต่อ แต่บางทีเราก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะมีเพื่อนคบไหม สังคมจะมองว่ายังไงเพื่อนไม่เอาหรอ
ตอนนี้รู้สึกไม่รู้ว่าจะเป็นฟีลแพนิคไหมระวังตัวเองหรือรู้สึกผิดที่ตัวเองในอดีตเคยไปทำร้ายจิตใจใคร ถึงแม้เราจะเปลี่ยนไปแล้วเขาก็ยังไม่ชอบเราในอดีตอยู่
พอคิดถึเรื่องนี้ทีไรมันก้จักออกตลอดเหมือนเราพยายามเปลี่ยนตัวเองแต่เขาไม่เปิดใจให้กับเราคนใหม่เลย 
เราถามพวกเขาในแชทกลุ่มบ่อยๆว่าแบบเอาดีๆเรายังมีตรงไหนไม่ดีไหม เพื่อนที่เป็นฟีลหัวโจก เขาก็จะเอาไปตั้งโน็ตในไอจีว่าแบบ ไม่ชอบอ่ะ
เราก็รู้สึกว่าแบบ เออเรารึปล่าววะ รู้สึกแปลกถ้าจะให้ไม่รู้สึกร้อนตัวมันก้แปลกๆ เราพิมพ์ลงกลุ่มไป3นาทีผ่านไปไม่ถึงนาทีเอามาลงโน็ต
บางทีถามไปเขาก็ตอบแบบเฉไฉ เขาตอบเราว่า แล้วแต่จะคิดชีวิตคนละแบบ หรือบางทีก็เปลี่ยนเรื่องเป็นคุยกับเพื่อนอีกคน
เคยปรึกษาเพื่อนเก่าที่เคยเรียนด้วยกันตอนปฐมเพราะเขาย้ายโรงเรียนไปที่ๆดีกว่าแล้วความคิดเราก็มองว่าเขามีทศนคติที่ดูโตและดีมากๆ
เขาเคยบอกกับเราว่าเราต้องดูตัวเราก่อนว่าผิดจริงไหมแล้วถ้าผิดแก้ไขหรือยัง ซึ่งเราทำมาหมดแล้ว
เขาเลยให้คำปรึกษาว่าแบบลองใช้ชีวิตคนเดียวดูมันก็มีความสุขเหมือนกันแแต่ด้วยความที่เราเองก็เห็นคนติดเพื่อนนี่แหละเลยถามไปว่าแบบมีทางอื่นไหมเขาก็เลยบอกว่ามีอยู่อีกเยอะอยู่ที่ว่าตัวเราจะเลือกทำไหม 1.คือถอยออกมาเพราะถ้ารู้สึกว่าไม่ใช่มันก็คือไม่ใช่
2.คือหาอะไรทำที่มีความสุขเราก็พอมีอยู่บ้างมันก็แค่ช่วยบรรเทาความคิดมากหรืออะไรตต่างๆแต่สุดท้ายมันกก็ยังต้องเจออะไรแบบนี้อยู่ตลอด
เลยเลือกอยู่ในกลุ่มแบบเงียบๆมีบางจังหวะที่พูดบ้างแต่ก็เหมือนจะแย่กว่าเดิมกลายเป็นว่า เพื่อนก็ไม่คุยด้วยเราคุยด้วยก็ทำเหมือนไม่ได้ยินยิ่งกว่าเดิม
แต่ก็คิดอยู่ทุกวันว่าปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคตเดี๋ยวถ้าเราไม่ไหวเราก็ออกมาเองแหละ แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้
เลยพยายามใช้ชีวิตให้มีความสุขในทุกๆวัน ยังไงก็พ่อแม่หรือใครก็ได้ค่ะ ถ้ามีทางเลือกอื่นๆก็บอกหนูได้นะคะ
ส่วนเรื่องจะวิจารณ์ว่าเพราะตัวหนูในอดีตว่าหนูนั่นแหละผิดนู่นนี่นั่น ทำได้เลยค่ะหนูไม่ติดหนูผิดจริงๆ
ถ้าอ่านจบยังไงก็ต้องขอบคุณมากๆเลยนะคะ เรื่องทั้งหมดนี้หนูจะถือเป็นบทเรียน🙇‍♀️🙇‍♀️❤️