สวัสดีค่ะเริ่มมาจากจำความได้เลยเเล้วกันค่ะ ตั้งแต่เกิดมามีพ่อกับแม่ ส่วนแม่จะเป็นคนเลี้ยงเราค่ะพ่อจะเป็นคนทำงาน เราใช้เวลาอยู่กับแม่ตั้งแต่จำความได้ แม่เป็นคนที่ตีเรามาตั้งแต่เด็กๆหนักสุดเนื้อแตกเลือดออกตบตี หลังจากนั้นก็จำความไม่ได้เลยค่ะ แต่มาครั้งนี่ตอนนี่อายุ 21 ปีแล้วค่ะ แม่เลี้ยงเราเหมือนเราเป็นไข่ในหิน เหมือนแม่จะหนักมากขึ้นเรื่อยๆจนเพื่อนไม่อยากจะคบแล้วค่ะ ตอนนี้เราก็ได้มีแฟนแต่เหมือนแม่จะไม่เห็นด้วยเพราะแฟนอ่อนกว่าเรา3ปี แม่เครียดกับเราเรื่องนี้สุดยิ่งแม่รู้วามีอะไรกับแฟนยิ่งเครียดไปหาว่าเอากันบนหัวแม่ หยามศักดิ์ศรีแม่ ไม่เคารพแม่ โดนด่าสาระพัด (แม่เราเป็นคนหัวโบราณ) เราโดนด่าตั้งแต่ปีที่เเล้วจนถึงปีนี้ยังไม่หยุดเลยค่ะ มีอีกหลายเรื่องทั้งที่ไม่ให้เรากลับบ้านดึก คือ5โมงให้เข้าบ้านนอนเลยค่ะ ไม่ให้เที่ยวไหน ให้ทำตามคำสั่งแม่ทุกอย่าง ทั้งๆที่บางอย่างเรารักและชอบมากแต่แม่ไม่ชอบแต่สั่งให้เราหยุดซะ แถมยังใช้คำพูดที่รุนเเรงกับเราเหมือนไม่ใช่ลูกเลยค่ะคำหยาบทั้งตะกูลสัตว์มาหมดเลยค่ะ ด่าเราจนเราเสียความรู้สึกมาก มีบางครั้งมาด่าเราทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด จะอธิบายอะไรก็หาว่าเถียง เงียบก็โดนด่า อันไหนที่เราทำให้แกไม่สบายใจหรือเครียดเราก็พยายามทำให้มันโอเคขึ้นแต่เหมือนมันจะแย่ลงทุกอย่างเลยค่ะ ล่าสุดพึ่งโดนด่ามาว่าแรด ร่านอยากมีผัว สร้างแต่ปัญหานำความเดือนร้อนมาให้ซึ่งเราไม่ได่ทำอะไรเลย เราอยู่แต่ในบ้าน และอีกเหตุผลนึงก็คือวันนี่เราไม่ได้ทำกับข้าวให้แม่เพราะว่ามันมีแค่หอยลายซึ่งแม่เรากินไม่ได้เราก็กินแค่กับแฟน2คน แม่ก็ด่าเราแบบเสียหมา เอามารวมทุกอย่างทุกเรื่องเลยค่ะ ขนาดเรานั่งเฉยๆอยู่ของๆเรายังโดนด่า เราเข้าใจว่าที่แม่ทำทุกอย่างคือรักเรามากแต่มันก็มากเกินไปจนเราไม่โอเคจริงๆ เพื่อนพี่คนรอบข้างยังมาได้ยินแม่เราด่าเรายังไม่โอเคแทนเลยค่ะ แต่ตอนนี้เราโดนกับคำพูดกับการกระทำของแกมันหนักมากจนตอนนี้เราอึดอัดจนเริ่มไม่โอเคแล้วค่ะบางทีก็คิดว่าถ้าหายไปแม่จะโอเคขึ้นรึป่าวถ้าไม่มีเรา บางทีเราก็กลัวเป็นโรคซึมเศร้า เราก็เป็นเด็กคนนึงที่ไม่อยากได้คำที่แย่ๆมาใส่ฝังในความรู้สึกเราหรอก ยิ่งเป็นคนในครอบครัวมันยิ่งแย่ คือเราไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะเหนื่อยใจมาก ต้องทนไปถึงเมื่อไหร่ถึงจะโตในสายตาแม่
ทำไมแม่ต้องบังคับชีวิตเราหรือต้องด่าเราด้วยคำที่รุนแรงมากด้วยคะ?