เครียด อยากตายเเต่สงสารพ่อเเม่

เริ่มเลยเเล้วกันนะคะ คือก่อนหน้านี้ครอบครัวเราซัพพอร์ตเราพอประมาณ ไม่ค่อยซ้ำเติม หรือเรียกว่าครอบครัวอบอุ่นนั่นเเหละค่ะ เเต่พอมาปีนี้ พ่อกับเเม่เริ่มบ่นเรา ด่าเรา เเรกๆเราเข้าใจค่ะว่าอาจจะบ่นเพราะรัก เเต่ตอนนี้เราคิดว่าเค้าไม่ได้รักเราเเล้วค่ะ ตอนเเรกเราปรึกษาเค้าได้ทุกเรื่อง ตอนนี้พูดอะไรเค้าก็ไม่ฟังเลยค่ะ เราจะปรึกษาเค้าเรื่องเรียน เราเครียด ปวดหัวไปหมด เพราะเรียนไม่รู้เรื่อง ทำงานไม่ทัน เเต่เราโดนด่ากลับมา บางทีเเม่พูดฟอยู่เเล้วลามปามมาถึงเรื่องเรา เเล้วบ่นเรายาวเลยค่ะ คำพูดของเเม่มันเเทงใจดำเรามากๆ เราพยายามประบปรุงในสิ่งที่เค้าบ่น เค้าพูดเเล้ว เเต่เค้าก็ยังหาเรื่องมาตำหนิเรา  เราทำดีที่สุดเเล้ว เเต่ก็ยังโดนตำหนิ จนเราคิดว่าเราเป็นภาระพ่อเเม่ ทุกวันนี้เราเครียดหลายเรื่องมากๆ เราอายุ14ปีนะคะ เราเครียดเรื่องเรียน เรื่องครอบครัว ไม่มีใครที่เราจะปรึกษาหรือระบายให้ฟังได้เลย เราบอกเเม่ว่าถ้ายังเรียนออนไลน์เเบบนี้อยู่ต่อไป เราจะเรียนไม่ไหว เเม่ก็ตัดกำลังใจเราด้วยการบอกว่าก็เรียนเเค่ม.สามสิ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เรากับเเ่คุยกันเรื่องที่เราอยากจะเรียนสูงๆ เราจะพยายาม เราเครียดไปหมด ฐานะบ้านเราไม่ได้รวยเลยค่ะ เรากลัวเป็นภาระจริงๆ เราเครียดถึงขนาดเเพนิค เวลาโดนบ่นเเล้วเราจะรอเค้าพูดเสร็จ เเล้วเดินเข้าห้องค่ะ เราร้องไห้ทุกครั้ง เเล้วก็เเพนิค มันวูบไปหมด ตัวเราสั่น บางทีเราควบคุมตัวเองไม่ได้ เรื่องนี้ที่บ้านยังไม่มีใครรู้ค่ะ เรากลัวค่ะ เรากลัวจริงๆ เราเคยคิดว่าถ้าเราตายไป มันจะจบ เราจะไม่ต้องมาคิดมาก เเต่เราก็สงสารพ่อกับเเม่อยู่ดี เราไม่รู้อะไรเลยค่ะ มันตันไปหมด ขอโทษที่กระทู้นี้อาจจะงงๆ นะคะ เราหมดหนทางจริงๆ อย่าซ้ำเติมเราเลยนะคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่