🌼🌼🌼 ขอนอบน้อมแต่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น 🌼🌼🌼
อุปนยนจตุกกะ
[๔] ป. หากนิคหะที่เราทำแก่ท่านนี้ เป็นนิคหะ(ตำหนิ)ชั่วไซร้
ท่านจงเห็นอย่างเดียวกัน นั่นแหละในนิคหะ(ตำหนิ)ที่ท่านได้ทำแก่เรา
ในกรณีว่า พึงกล่าวได้ว่า ข้าพเจ้าหยั่งเห็นบุคคล โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์
แต่ไม่พึงกล่าวว่า สภาวะใด เป็นสัจฉิกัตถะ เป็นปรมัตถะ ข้าพเจ้าหยั่งเห็น บุคคลนั้น
ตามสภาวะนั้น โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์ ก็เราผู้ปฏิญาณอยู่ข้างรับรองบุคคลอย่างนี้
ด้วย ปฏิญญานี้ อันท่านไม่พึงนิคหะอย่างนี้
ดังนั้น ท่านนิคหะเรา เราจึงถูกนิคหะชั่วเทียว คือนิคหะ ว่า หากว่า ท่านหยั่งเห็นบุคคล
โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์ ด้วยเหตุนั้นนะท่านจึงต้องกล่าวว่า สภาวะ ใด เป็นสัจฉิกัตถะ
เป็นปรมัตถะ ข้าพเจ้าหยั่งเห็นบุคคลนั้น ตามสภาวะนั้น โดยสัจฉิกัตถ ปรมัตถ์
ที่ท่านกล่าวในปัญหานั้นว่า พึงกล่าวได้ว่า ข้าพเจ้าหยั่งเห็นบุคคล โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์
แต่ไม่พึงกล่าวว่า สภาวะใด เป็นสัจฉิกัตถะ เป็นปรมัตถะ ข้าพเจ้าหยั่งเห็นบุคคลนั้น
ตาม สภาวะนั้น โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์ ดังนี้ ผิด, แต่ถ้าไม่พึงกล่าวว่า สภาวะใด
เป็นสัจฉิกัตถะ เป็นปรมัตถะ ข้าพเจ้าหยั่งเห็นบุคคลนั้น ตามสภาวะนั้น โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์,
ก็ต้องไม่กล่าว ว่า ข้าพเจ้าหยั่งเห็นบุคคล โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์ ที่ท่านกล่าวในปัญหานั้นว่า
ข้าพเจ้าหยั่ง เห็นบุคคล โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์ แต่ไม่พึงกล่าวว่า สภาวะใด เป็นสัจฉิกัตถะ
เป็นปรมัตถะ ข้าพเจ้าหยั่งเห็นบุคคลนั้น ตามสภาวะนั้น โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์ ดังนี้
นี้เป็นความผิดของท่าน
ส้มวาที: ยั่งที่บอก..ในตอนที่ - 3 ...แล้วว่า
ผมว่า...สกวาที่..เขาสามารถแสดง..การไม่มีบุคคล..แบบสัจฉิกัตถปรมัตถ์..ได้นะ
เขาก็จะยก..ขันธ์๕..ออกมาชำหละ.. โดยยกเอาพระสูตร..คนฆ่าโคและลูกมือ
ที่นั่งชำหละ..ณ. หนทาง 4 แพร่ง หรือไม่..ก็จะยกวชิราสูตร...มาอ้างว่า
" สัตว์ บุคคล มันไม่มี "
มันเป็นเพียงธาตุ..ที่ประกอบกัน....แล้วเรียกว่า " สัตว์ - บุคคล "
ซึ่งมันก็ถูกอยู่ " แค่ " เพียงส่วนเดียว.. คือ " ถูกสำหรับผู้ที่เห็นว่า อุปาทานขันธ์๕ เป็นตน "
ส่วนผู้ที่ไม่เห็นว่า.. อุปาทานขันธ์๕ เขาจะเห็น..ว่า
บุคคล..ไม่ใช่...อุปาทานขันธ์๕ อุปาทานขันธ์๕..ไม่ใช่...บุคคล
บุคคล...คือ...สิ่งหนึ่ง และ อุปาทานขันธ์๕...คือ...อีกสิ่งหนึ่ง
อุปนยนจตุกกะ
จบ
กถาวัตถุ..ตอนที่ - 4
อุปนยนจตุกกะ
[๔] ป. หากนิคหะที่เราทำแก่ท่านนี้ เป็นนิคหะ(ตำหนิ)ชั่วไซร้
ท่านจงเห็นอย่างเดียวกัน นั่นแหละในนิคหะ(ตำหนิ)ที่ท่านได้ทำแก่เรา
ในกรณีว่า พึงกล่าวได้ว่า ข้าพเจ้าหยั่งเห็นบุคคล โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์
แต่ไม่พึงกล่าวว่า สภาวะใด เป็นสัจฉิกัตถะ เป็นปรมัตถะ ข้าพเจ้าหยั่งเห็น บุคคลนั้น
ตามสภาวะนั้น โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์ ก็เราผู้ปฏิญาณอยู่ข้างรับรองบุคคลอย่างนี้
ด้วย ปฏิญญานี้ อันท่านไม่พึงนิคหะอย่างนี้
ดังนั้น ท่านนิคหะเรา เราจึงถูกนิคหะชั่วเทียว คือนิคหะ ว่า หากว่า ท่านหยั่งเห็นบุคคล
โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์ ด้วยเหตุนั้นนะท่านจึงต้องกล่าวว่า สภาวะ ใด เป็นสัจฉิกัตถะ
เป็นปรมัตถะ ข้าพเจ้าหยั่งเห็นบุคคลนั้น ตามสภาวะนั้น โดยสัจฉิกัตถ ปรมัตถ์
ที่ท่านกล่าวในปัญหานั้นว่า พึงกล่าวได้ว่า ข้าพเจ้าหยั่งเห็นบุคคล โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์
แต่ไม่พึงกล่าวว่า สภาวะใด เป็นสัจฉิกัตถะ เป็นปรมัตถะ ข้าพเจ้าหยั่งเห็นบุคคลนั้น
ตาม สภาวะนั้น โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์ ดังนี้ ผิด, แต่ถ้าไม่พึงกล่าวว่า สภาวะใด
เป็นสัจฉิกัตถะ เป็นปรมัตถะ ข้าพเจ้าหยั่งเห็นบุคคลนั้น ตามสภาวะนั้น โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์,
ก็ต้องไม่กล่าว ว่า ข้าพเจ้าหยั่งเห็นบุคคล โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์ ที่ท่านกล่าวในปัญหานั้นว่า
ข้าพเจ้าหยั่ง เห็นบุคคล โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์ แต่ไม่พึงกล่าวว่า สภาวะใด เป็นสัจฉิกัตถะ
เป็นปรมัตถะ ข้าพเจ้าหยั่งเห็นบุคคลนั้น ตามสภาวะนั้น โดยสัจฉิกัตถปรมัตถ์ ดังนี้
นี้เป็นความผิดของท่าน
ส้มวาที: ยั่งที่บอก..ในตอนที่ - 3 ...แล้วว่า
ผมว่า...สกวาที่..เขาสามารถแสดง..การไม่มีบุคคล..แบบสัจฉิกัตถปรมัตถ์..ได้นะ
เขาก็จะยก..ขันธ์๕..ออกมาชำหละ.. โดยยกเอาพระสูตร..คนฆ่าโคและลูกมือ
ที่นั่งชำหละ..ณ. หนทาง 4 แพร่ง หรือไม่..ก็จะยกวชิราสูตร...มาอ้างว่า
" สัตว์ บุคคล มันไม่มี "
มันเป็นเพียงธาตุ..ที่ประกอบกัน....แล้วเรียกว่า " สัตว์ - บุคคล "
ซึ่งมันก็ถูกอยู่ " แค่ " เพียงส่วนเดียว.. คือ " ถูกสำหรับผู้ที่เห็นว่า อุปาทานขันธ์๕ เป็นตน "
ส่วนผู้ที่ไม่เห็นว่า.. อุปาทานขันธ์๕ เขาจะเห็น..ว่า
บุคคล..ไม่ใช่...อุปาทานขันธ์๕ อุปาทานขันธ์๕..ไม่ใช่...บุคคล
บุคคล...คือ...สิ่งหนึ่ง และ อุปาทานขันธ์๕...คือ...อีกสิ่งหนึ่ง
อุปนยนจตุกกะ
จบ