สังขารทั้งหลายเกิดขึ้นมาได้เพราะมีเหตุปัจจัยปรุงแต่ง ขึ้นอยู่เป็นไปตามเหตุปัจจัย ดับไปก็เพราะเหตุปัจจัยดับ(สังขตธธรรม)
นิพพานเป็นวิสังขารไม่ได้เกิดเพราะเหตุปัจจัยมาปรุงแต่ง นิพพานเป็นตัวของตัวเองตามลำพังอย่างนั้นพ้นไปจากเหตุปัจจัย
จึงเที่ยง มั่นคง ไม่มีความแปรปรวน ไม่ดับ เป็นอมตะ ไม่เสื่อมสูญ (อสังขตธรรม)เพราะฉนั้นคำที่พูดๆกันว่านิพพานมี
แต่ไม่ใช่การเกิดก็คืออย่างนี้ 
    ส่วนอีกความหมายหนึ่งหมายถึงผู้ที่บรรลถึงนิพพานคือสามารถกำจัดกิเลสออกได้ไม่มีเหลือ เป็นพระอรหันต์ถึงที่สุดแล้ว
ความทุกข์ก็จะไม่เกิดขึ้นอีกต่อไป วัฏฏสงสารก็จะไม่มี หยุดการเวียนว่ายตายเกิดนี่คือการไม่เกิดในความหมายนี้..

มันเป๋นจะอิ้ๆเน้อ
จะอู้หื้อ.....