คือเรื่องมีอยู่ว่า...ตอนนี้เราอายุ 15 นะคะ แต่เหมือนกับว่า  ยิ่งเราโตขึ้น พ่อแม่ยิ่งกดดันเรามากขึ้นทุกวันๆ  เหมือนเราเกิดมาใช้ชีวิตให้พ่อแม่ ทำให้พวกเขามีความสุข ทั้งๆที่เรื่องบางเรื่องที่เราทำให้พ่อแม่มีความสุข เราไม่มีความสุขด้วยซ้ำ ซึ่งพ่อกับแม่เราจะเลี้ยงลูกให้อยู่ในกรอบของเขาตลอดเวลา  เรื่องไปเที่ยวกับเพื่อนนี่...เกิดมาทั้งชีวิตก็ไม่เคยไปนะคะ
      จนตอนนี้ตั้งแต่เราเล็กจน อายุ 15 เขาก็ยังเป็นแบบนั้น อันนี้เราเข้าใจพวกเขานะคะ    แต่มีอีกอย่างนึงที่มันกลายเป็นปมของเราไปแล้วคือเวลาแม่ด่าหรือบ่นเรา พ่อก็จะตอกย้ำด้วยการด่าเสริมจากแม่  ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับหลาน นู่นนี่นั่น ซึ่งมันเป็นแบบนั้นตั้งแต่เราเล็กจนโตเลย    ตอนนี้เราอยู่ในช่วงวัยรุ่นก็มีเรื่องให้เครียดเยอะเหมือนกัน  ทั้งเรื่องเรียน  เรื่องครอบครัว  เรื่องครอบครัวก็เป็นหลักๆเลยค่ะ  เราเครียดจนมันทำให้เราปวดหัวมากๆ เลยไปหาหมอมา  2-3 ครั้งแล้ว  แต่มันก็ไม่หาย ปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่  เราไม่รู้ว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าไปแล้วรึเปล่า  แต่เรารู้ตัวเองว่าเราเปลี่ยนไปมาก  เราไม่อยากพูดกับใคร  อยากอยู่คนเดียว  ไม่ค่อยมีสมาธิ  บางครั้งก็นั่งใจลอย  จนแม่ด่าว่าอย่าทำตัวเป็นเด็กมีปัญหา  
      อันนี้ที่เราเล่ามาทั้งหมดเป็นเเค่ส่วนหนึ่งที่เกิดขึ้นกับเราตั้งแต่เล็กจนโตเลยนะคะ  เราอยากถามทุกคนว่าเหตุการณ์เหล่านี้ที่เกิดขึ้นกับเรา  มันอาจเข้าข่ายซึมเศร้ามั้ยคะ  แล้วเราควรแก้ปํญหานี้ยังไงดี??