หนูเกิดมาในครอบครัวที่ไม่ได้รวยมากแต่ก่อนหนูเป็นเด็กที่น่ารักมากใครๆก็รักหนูทำอะไรหนูก็ถูกหมดเลยพอโตขึ้นหนูมีน้องขึ้นมาอีกคนน้องของหนูได้ทุกอย่างที่น้องขอไม่ว่าของสิ่งนั้นจะแพงจะเท่าไหร่น้องทำอะไรก็ถูกไปหมดต่างกับหนูที่ทำอะไรก็ผิดอยากได้อะไรก็ไม่ได้โดนกดดันโดนบังคับอยู่ตลอดทำอะไรก็ไม่ได้โดนจับตามองอยู่ตลอดบางครั้งหนูทำผิดหนูก็รู้ตัวแต่ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่อะไรขนาดนั้น  เช่นหนูโดดออกจากโรงเรียนทั้งๆที่มันไม่มีคาบเรียนแต่หนูก็ไม่ได้ไปไหนไกลเวลาหนูโดดหนูก็ไปนั่งทะเลเพราะหนูชอบที่นั้นและหนูก็ชอบเอาความเครียดความเหนื่อยของหนูไปปล่อยกับสายลมที่นั่นหนูออกไปไม่ใช่อะไรหรอกค่ะหนูแค่อยากอยู่ในโลกของหนูบ้างแต่ทุกครั้งที่ออกครอบครัวจับได้ตลอดพอหนูจะอธิบายก็ไม่มีใครรับฟังแต่หนูเงียบก็บอกว่าหนูทำผิดจนตอนนี้หนูเป็นเด็กติดโทรศัพท์เพราะว่าหนูจะออกไปไหก็ไม่ได้ไปจะทำอะไรก็ไม่ได้จะติดเพื่อนก็ไม่ได้เพราะถ้าติดเพื่อนไปแม่ก็บ่นอีกว่าทำไมเป็นเด็กไม่ดีหนูเลือกที่จะอยู่คนเดียวในห้องแคบๆกับโทรศัพท์แต่พอติดจนมากเกินคนในครอบครัวก็มาบ่นอีกทั้งๆที่หนูก็ไม่ได้อยากติดหนูด้วยซ้ำกับการอยู่บ้านที่คอยฟังเสียงบ่นจนตอนนี้หนูคิดว่าจะเลือกไม่เรียนม.3เทอม2เพราะหนูไม่มีกำลังใจเลยกรอบที่ตรอบครัวให้อยู่มันเล็กเกินไปเกินกว่าที่หนูจะรับได้หนูเหนื่อยหนูท้อที่ต้องเจออะไรแบบนี้ตลอดบางครั้งอยากจะตายไปด้วยซ้ำที่ต้องเจออะไรแบบนี้หนูโตมาไม่มีหรอกความสุขจากครอบครัวไม่มีหรอกสิ่งที่หนูเลือกเองอะไรเองได้บางครั้งหนูก็เหมือนทาสที่ไม่ได้อะไรเลยนอกจากความทุกข์การที่โดนกดดันโดนด่าอยู่ตลอดเวลามันก็ทำให้หนูเสียความรู้สึกและอยู่กับความเศร้ามาตลอดถ้าไม่มีใครที่มาเป็นหนูในตอนนี้จะไม่รู้เลยว่ามันแย่แค่ไหน
#หนูควรทำยังไงดีค่ะตอนนี้หนูเหนื่อยมากแล้ว