นั่งสมาธิวิธีกำหนดรู้ลมหายใจเข้า-ออก แต่ลองเปลี่ยนจุดรับรู้ลมจากปลายจมูกมาไว้ที่ กลางหน้าผากตรงกึ่งกลางหว่างคิ้ว เมื่อลมเข้ารับรู้ว่าลมไหลมาหมุนรวมที่กลางหว่างคิ้ว เมื่อลมออกรับรู้ว่าลมจางเบาลง

เมื่อจิตเริ่มเป็นสมาธิ เกิดเป็นแสงขาวสว่างที่กลางหว่างคิ้ว และได้ได้ยินเสียงลมไหลเข้า ไหลออกเป็นสายชัดเจน จนประหลาดใจมาก
นั่งไปสักพักลมค่อยๆละเอียดจนดับหายไป เสียงก็หายไปด้วย เหลือแต่ความโล่งเบาสบาย แสงสีขาวขยายจนสว่างทั้งหมดไม่เหลือความมืด เป็นสีขาว สว่างนวลไม่แสบตา เหลือแต่ความโล่ง เบาสบายไม่รับรู้ถึงกาย นั่งไปสักพักใหญ่เพราะจิตอยากอยู่กับความสบาย

แล้วค่อยๆถอนออกจากความสงบ ค่อยๆรับรู้กาย โดยรับรู้จากที่หัวก่อนค่อยๆแผ่มาที่กาย จะรู้สึกตัวเบามากๆเหมือนไม่มีกาย