กราบ :  พระพุทธ ... กราบ :  พระธรรม ...  กราบ :  พระสงฆ์
.
.
ผมฝึกสติ มาก่อน จึงมาฝึกสมาธิต่อ .. ฝึกสติ รู้ลมหายใจ ระหว่างวัน เนื่องๆ จนบางครั้ง  หายใจเข้า ออก ก็สุข .. แต่จิต ยังคิดเรื่องกิเลส  เนื่องๆ

จึงฝึกสมาธิต่อ

ฝึกสมาธิ โดยรู้ลมหายใจ ช่วงแรกๆ   จะรู้สึกที่ ดั้งจมูก เด่นชัด  ...  คอพับ คออ่อน  สัปหงก   เป็นเดือน  แต่เพียรปฎิบัติ  

ช่วงต่อมา  จะรู้สึกที่ หว่างคิ้ว เด่นชัด ... ออกจากสมาธิ  ระหว่างวัน รู้สึกที่ หว่างคิ้ว อยู่เนื่องๆ  เวลาหายใจ เข้า ออก

ช่วงต่อมา  จะรู้สึกที่ หน้าผาก เด่นชัด ... ออกจากสมาธิ  ระหว่างวัน รู้สึกที่  หน้าผาก อยู่เนื่องๆ   เวลาหายใจ เข้า ออก

ช่วงต่อมา จะรู้สึกที่ กระหม่อม เด่นชัด ...  ออกจากสมาธิ  ระหว่างวัน รู้สึกที่  กระหม่อม อยู่เนื่องๆ  ทั้งวัน

สมาธิเจริญเป็นลำดับขั้น  ความรู้สึกเด่นชัดทางกาย จาก  ดั้งจมูก  หว่างคิ้ว  หน้าผาก  กระหม่อม  ตามลำดับเช่นกัน
.
.
ข้อเสีย อาการดังกล่าว ... คือ ช่วงเวลา ที่รู้สึก เด่นชัดที่ หว่างคิ้ว หน้าผาก .. มีช่วงหนึ่ง บีบรัด หน่วงมาก จนหยุดฝึกสมาธิเกือบ 2 วัน

                                      แล้วกลับมาฝึกใหม่ โดยลดเวลาฝึกลง   โดยฝึกพอให้จดจำ เข้าถึงสภาวะสมาธิ ที่ทำได้สูงสุด  ขณะนั้น

.
ข้อดี อาการดังกล่าว .. ฝึกสมาธิ  ถ้าเพ่ง หรือ เคร่งเครียด มากไป จะหน่วง บีบรัด เด่นชัด .. ทำให้ค่อยๆปรับ เป็นเพียง รู้และดู  ไม่เพ่ง มากไป
.
.
ผลการฝึกสมาธิ ล่าสุด ... สว่าง โปร่ง โล่ง เบา .. กายเบาหวิว .. ออกจากสมาธิ จะรู้สึก ที่กลางกระหม่อม เนื่องๆ ตลอดทั้งวัน 

                                        บางวัน จิตตื่นก่อน จะรู้ลมหายใจก่อน  รู้ร่างกายนอนท่าไหน กายเบา 
.       
.
เหต ปัจจัย แต่ละท่านไม่เหมือนกัน .. ช่วงแรกฝึกสมาธิ แล้วมีอาการดังกล่าว พยามยามหาข้อมูล แต่มีน้อย และไม่ละเอียดชัดเจน มากพอ

                                       ถึงวันนี้ พอจะ เข้าใจอาการดังกล่าวมากขึ้น  จึงเขียนกระทู้  เผื่อวันข้างหน้า อาจมีประโยชน์ ต่อผู้ที่ต้องการ
.
.
กราบขอบคุณ ท่านผู้รู้ทุกท่าน ในห้องศาสนาที่นี้ ... กราบสำนึกรู้คุณ ครูอาจารย์ ทุกๆท่าน