สวัสดีครับ ผมอายุ 20 ปัจจุบันเป็นนักศึกษาอยู่มหาลัยเเห่งหนึ่งในกรุงเทพครับ ผมเป็นคนต่างจังหวัดมาเรียนคนเดียวใช้ชีวิตคนเดียว ไปไหนมาไหนส่วนใหญ่ก็ต้องนั่งรถเมล์ หลายๆครั้งที่ขึ้นรถเมล์ จะเห็นคู่ชายหญิงหลายๆคู่มาด้วยกันนั่งด้วยกัน ดูอบอุ่นดีครับ เเรกๆก็ไม่ได้รู้สึกอะไรครับ เพราะตอนอยู๋ต่างจังหวัดก็ไม่เคยมีเเฟน5ต่อยู่กับครอบครัวพ่อเเม่ก็เล555 เเยยังไม่ได้มองเเละไม่ได้สนใจในจุดนี้ เเต่พอมาอยู่คนเดียวเรียนคนเดียวสักพัก พูดตรงๆว่าเหงาครับใจห่อเหี่ยวมาก ไม่รู้จะพูดจะคุยกับใคร เเต่ทุกเย็นก็คุยกับเเม่เเละพ่อนะครับ เเต่เวลาไปไหนมาไหนกินข้าวคนเดียวมันรู้สึกว่าหว้าเหว่อะครับ ผมคิดว่าถ้าหามีเเฟนคงจะใจฟูขึ้นเหมือนกัน เเต่ติดประเด็นว่า เเล้วผมจะไปหาเเฟนได้ที่ไหน เนื้อคู่ผมเกิดหรือยัง คุยเรื่องนี้กับเเม่ เเม่ก็บอกว่าเดี๋ยวเรียนจบไปทำงานเดี๋ยวก็มีเอง5555 ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะจริงไหม ผมเป็นคนไม่เที่ยวไม่ดื่มครับ หน้าตาก็บ้านๆเเบบบ้านๆเลยไม่มีอะไรที่เป็นจุดเด่นเลย เเต่งตัวไปไหนมาไหนจะเน้นสบายไม่ได้เน้นหวือหวาอะไร เป็นคนไม่ชอบเข้าสังคมครับเพราะว่าเป็นคนไม่ค่อยกล้าเเสดงออก ความมั่นใจในตัวเองไม่มี นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมไม่มีเเฟน เพราะผมมีความคิดว่าสาวๆน่าจะชอบคนที่หน้าตาดีๆ เวลาเดินไปไหนมาไหนคนก็อิจฉา มันเลยอาจจะทำให้ผมปิดโอกาสตัวเอง  ตอนอยู่ที่บ้านไม่ได้รู้สึกอะไรจริงๆครับ มันมาเป็นตอนอยู่ที่นี่เเหละครับ อยากสอบถามทุกคนว่าถ้าผมอยากจะเปิดโอกาสให้ตัวเอง ผมควรเริ่มต้นอย่างไรครับ เเล้วจะหาได้ที่ไหน