เรามีความรู้สึกเสียใจบ่อยมากแต่ไม่รู้สาเหตุ แบบอยู่ดีๆก็เศร้าหรือร้องไห้ออกมาทั้งๆที่ตอนเช้าก็ปกติไม่ได้ดีใจหรือเสียใจอะไรพอตกเย็นร้องไห้เหมือนคนบ้า เหนื่อยท้อใจคิดแง่ลบทุกอย่าคิดว่าตัวเองไม่ดีพอ นึกถึงการกระทำหรือเหตุการณ์ที่ผ่านมาแล้วทบทวนเรื่องราวว่าสิ่งที่ตัวเองทำไปมันดีหรือไม่ดี หรือบางทีก็แค่อยากกอดแล้วก็ร้องไห้ออกมาแบบไม่ต้องปลอบใจหรือพูดอะไรเลยแค่อยากร้องไห้อยู่แบบนั้นเดี๋ยวหายเองซึ่งเราเคยเป็นแบบนี้ตอนแรกแฟนก็งงแต่พอเราอธิบายให้ฟังว่าเราไม่ได้เป็นอะไรนะเราแค่อยากร้องไห้เพราะมันรู้สึกเศร้าแต่เราตอบไม่ได้ว่าเราเศร้าเรื่องอะไร แฟนก็เข้าใจแล้วก็บ่อยให้เราร้องออกมาอยู่เป็นเพื่อนจนเรารู้สึกดี มันเป็นสิ่งที่ดีนะแต่เราเองก็กลัวว่าถ้าเราทำบ่อยๆมันจะกลายเป็นเรื่องน่าเบื่อ เราเลยไม่ค่อยทำอะไรแบบนี้กับแฟนเท่าไหร่ ส่วนมากก็เก็บความรู้สึกไว้คนเดียวร้องไห้คนเดียวมากกว่า ก่อนหน้านี้เรามีเหตุการณ์หลายๆอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตแล้วทำให้ผิดหวังหลายๆเรื่อง ซึ่งทุกคนก็มีแหละเรื่องแบบนี้ แต่เราไม่เคยคิดถึงเรื่องเสียใจพวกนั้นเลยนะแบบทำเป็นลืมๆไปใช้ชีวิตไปในทุกๆวันแต่เหมือนว่ามันทำให้ความรู้สึกเศร้ามันติดตัวเรามาตลอดจนถึงปัจจุบัน บางคนก็บอกว่าเราเป็นซึมเศร้ารึป่าวลองคุยกับหมอในแอพเราก็พูดให้เค้าฟังน่าตอนนั้นรู้สึกยังไงในทุกๆวันรู้สึกยังไงอดีตเป็นยังไงเค้าก็วินิฉัยเบื่องต้นว่าเรามีอาการซึมเศร้าแหละแต่การรักษาต่อต้องใช้เงินเราเลยไม่ไม่รักษาต่อ เพราะเราคิดว่าเราก็ไม่ได้รู้สึกแย่ทุกวันนะเราควบคุมมันได้ เราไม่ได้อยากรู้สึกว่าตัวเองป่วยแล้วทำให้ตัวเองจมลงอ่ะ แต่แบบมันแก้ไม่ได้อ่ะไม่รู้จะทำยังไงให้ตัวเองไม่เศร้าดี ถ้ามันแบบนานๆเป็นทียังโอเคนะแต่นี่แบบ7วันเศร้าไป 2 ร้องไห้ไป 3 มีอารมณ์ดีอยู่วันสองวันแล้วแต่อาทิตย์