สวัสดีค่ะ คือหนูมีเรื่องราวมาเเชร์คะ จากเรื่องเเละประสบการณ์ที่เคยเจอมากับตัว อยากรู้ว่าความคิดของพี่ๆที่ได้มาอ่านเรื่องราวของหนูคิดยังไงกันบ้าง

เล่าย้อนไปตั้งเเต่ตอนเด็ก7-8ขวบคือครอบครัวหนูติดการพนัน มีญาติหรือเเขกมาที่บ้านพ่อกับเเม่ก็จะชวนเล่นกัน ส่วนหนูตอนนั้นที่ไม่รู้เรื่องอะไร ก็เข้าไปกวนในวงจนเเม่ทนไม่ไหว เเม่อุ้มหนูไปที่ห้องน้ำ ห้องน้ำจะไกลกับที่เเขกนั่ง
อยู่มาก เขาพาหนูไปตี จำได้ว่าตีหนักจนไม่มีเเรงจะเดินเลยคะ พอตีเสร็จก็พากลับมาที่เเขก จำได้ว่าเเขกถามว่า "เป็นไร ทำไมร้องไห้"เเม่ก็บอกว่า "งอเเง ง่วงนอนเฉยๆ"เเต่หนูก็กลัวไม่กล้าบอกความจริงไปตรงๆคะ

มีอีกเรื่องตอนที่อายุ13 เราเป็นพี่คนโตมีน้องห่างกัน7ปีตอนนั้นพ่อเเม่น้องไปเที่ยวทิ้งเราให้อยู่บ้าน(เขาไม่ได้บอกอะไรเลอ) เราก็เเอบเสียใจที่เขาไม่พาเราไปมั้ง เเต่หนูก็อยู่บ้านไป เขากลับมาก็เเยกย้ายกันเข้าห้อง หนูกำลังเก็บผ้าจากนอกบ้านที่ตากอยู่ มาไว้ในห้อง เขาก็เขามาบอกว่า"ทำไมไม่ล้างจานด้วย" หนูเลยตอบไปว่า "เดี๋ยวหนูเก็บผ้าเสร็จค่อยไปล้างจาน" เขาตอบกลับด้วยการตบหน้า เเละบีบคอต่อตอนนั้นคือพยายามขัดขืนพยายามดิ้นสุดเเต่ไม่มีเเรง เขาก็บีบคอ เขาก็พูดว่า"ไม่น่าเกิดมาเลย" หนูเจ็บพูดไม่ออก เราทำใจเเล้วทนให้เขาบีบคอหนู สักพักก็ปล่อย ตอนนั้นรู้สึกพูดไม่ออก ทั้งกลัว ทั้งเสียใจ ที่หนูยังไม่รู้ว่าทำอะไรผิด

2เรื่องนี้คือเรื่องราวที่มาเเชร์ค่ะ ปัจจุบันอายุ15อยู่ในครอบครัวเดิมคาดว่าเป็นโรคซึมเศร้า คิดอยากทำมาตลอด เเต่ไม่กล้า เพราะกลัวเจ็บ เเละนึกถึงคนที่จะเสียใจเมื่อเราไม่อยู่เเล้วค่ะ พี่ๆที่อ่านมีอะไรจะเเสดงความคิดเห็นหรือเเนะนำมาก็เเนะมาได้คะ ขอบคุณที่มาฟังเรื่องราวของเด็กอายุ15นะค่ะ