ขยายความ คือเราป่วยเป็นซึมเศร้ามาจะ1ปีแล้วค่ะเราเป็นที่อยู่คนเดียวแล้วจะชอบร้องไห้แต่เราไม่ชอบความรู้สึกตอนร้องไห้เลยค่ะเราหาวิธิแก้โดยการหาเพื่อนมาอยู่ด้วยหรือไปอยู่กับเพื่อนแต่เราเป็นคนที่ไม่ชอบที่ๆมีคนเยอะๆโดยเฉพาะคนที่เราไม่รู้จักหรือไม่สนิท ด้วยความที่พอมีคนอยู่เยอะเขาก็จะใช้คำพูดที่ไม่ค่อยคิดกับเราสักเท่าไหร่เราจึงแอบไปร้องไห้อยู่บ่อยๆจนมีครั้งเพื่อนมาเห็นเพื่อนก็มาถามว่าเป็นอะไรมาร้องทำไมเพราะปกติคำพูดเขาก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วเขาบอกไม่ให้เราอย่าไปคิดมากแต่ก็ไม่โอ๋ไม่ปลอบไม่ขอโทษ ด้วยความที่เราเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยเราก็ชอบคิดว่าคิดว่าเพื่อนจะโกรธเพื่อนไม่ชอบที่เราเป็นแบบนี้เราก็ถอยห่างออกมาอยู่คนเดียวเราไม่รู้ว่าเรางี่เง่าเอาแต่ใจหรือเป็นอะไรคือเราไม่เป็นตัวเองเลยค่ะ ถ้าทุกคนเป็นเพื่อนของเราทุกคิดเห็นยังไงคะ