ส่วนตัวมีเพื่อนแถวบ้านที่คบกันมานานตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ที่โตมาด้วยกัน เรียนมาด้วยกัน อยู่กลุ่มใหญ่ เป็นสิบคน
ตอนสมัยวัยรุ่นก็เฮฮา สังสรรค์กันเป็นปกติ แต่เวลาผ่านไป เมื่ออายุมากขึ้น
และด้วยไลฟ์สไตล์ ทัศนคติ การใช้ชีวิตที่เปลี่ยนไป เช่น ส่วนตัวเป็นคนไม่ดื่มแอลกอฮอล์มานานแล้ว (เพราะมีอาการป่วย)

แต่เพื่อนบางคน ตอนวัยรุ่นสํามะเลเทเมายังไง วันนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น และพวกนี้ไม่พร้อมจะเข้าใจเรื่องอาการป่วย
แต่จะรู้แค่ว่า ถ้าไม่ออกไปดื่มด้วย=ไม่อยากคบกันแล้ว สุดท้ายตัวเองก็เหมือนแกะดำ ตั้งแต่นั้นมาเลยตัดสินใจเฟดตัวเองออกมาจากลุ่มดีกว่า

อันนี้คือผ่านมาหลายปีแล้วนะครับ ปัจจุบันอยู่ในวัยที่ใกล้เลขสี่กันหมดแล้ว กลุ่มที่เคยเหนียวแน่น สุดท้ายก็แตกกันไปเอง คนละทิศละทาง
ด้วยแต่ละคนก็มีภาระในชีวิต มีงาน มีครอบครัว ที่ต้องรับผิดชอบกันหมด

แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้โกรธเกลียดกัน เวลาเจอหน้ากันก็ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันได้ แต่จะมากอดคอ เล่นหัว พูดคุยกันอย่างสนิทสนมเหมือนตอนวัยรุ่น
อันนี้ไม่มีแล้ว พอนึกย้อนกลับไปแล้วก็ตลกดี สมัยก่อนมองว่าเพื่อนคือทุกอย่างในชีวิต อยากจะอยู่ด้วยกัน กลมเกลียวกันแบบนี้ไปตลอด

แต่ทุกวันนี้เหมือนกลายเป็นแค่คนรู้จักกันเท่านั้น แต่ปัจจุบันก็มีความสุขดีกับชีวิตแบบนี้ คือสันโดษ และใช้ชีวิตตัวคนเดียวเป็นส่วนใหญ่
นอกจากอยู่กับตัวเองก็มีแค่ครอบครัวนี่แหล่ะที่ยังไปไหนมาไหนทำอะไรด้วยกัน 

ส่วนตัวไม่ค่อยอินกับคำว่าเพื่อนแล้ว ทุกวันนี้ก็ไม่มีเพื่อนสนิท และไม่อยากมีด้วย เพราะไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายหรือรู้เรื่องส่วนตัวของตัวเองมากเกินไป
แต่ยังเปิดกว้างที่จะคบหาในรูปแบบของ "มิตรภาพ " หรือ "กัลยาณมิตร" มากกว่า ถ้าได้เจอคนดีๆที่มีทัศนคติคล้ายๆกัน

คุณเลิกคบกับเพื่อนสนิทที่คบกันมานาน เพราะเหตุผลอะไรกันบ้างครับ มาแชร์ประสบการณ์กันหน่อยครับ

ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากครับ