สวัสดีค่ะเราเคยคิดฆ่าตัวตายหลายครั้งแต่เราเคยได้ยินว่าถ้าฆ่าตัวตายเราจะตกนรก500ชาติ พอมาคิดๆดูเราว่ามันทรมานกว่าการทนๆมีชีวิตอยู่อีกค่ะแต่พอมีชีวิตอยู่เราก็ต้องทนกับคนรอบข้างที่คอยแต่จะพูดจาไม่ดีใส่เรา เอาเราไปนินทาลับหลังบ้าง(ที่เราเคยเจอมาขนาดนินทาลับหลังเหมือตั้งใจพูดให้เราได้ยินเลยค่ะ) ตอนเราอยู่ม.ต้น ตอน ม.1เราสนิทกับเพื่อนผู้หญิงคนนึงแล้วอยู่ดีๆก็มีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งมาแย่งเพื่อนเราไปเราพยายามเอาเพื่อนเราคืนแต่ก็ไม่สำเร็จเรารู้สึกโกรธมากเลยนะคะโกรธทั้งเพื่อนสนิทเราและก็โกรธทั้งคนที่แย่งเพื่อนเรา เราโกรธเพื่อนสนิทเราที่ไม่พยายามดึงตัวเองออกมาอะไรๆก็ยอมนังไปหมด และก็โกรธคนที่แย่งเพื่อนเราที่เห็นเราอยู่กับเพื่อนสนิทเราเมื่อไหร่ก็ต้องคอยมาขัดขวางทุกที จนเราต้องย้ายโรงเรียน พอเราขึ้นม.2เราย้ายมาโรงเรียนใหม่เราว่าเราจะเริ่มต้นอะไรใหม่ๆทิ้งเรื่องแย่ๆที่เคยเจอมาตอนม.1ให้หมดแต่โรงเรียนใหม่ที่เราย้ายมาหนักกว่าเดิมอีกค่ะที่หนักไม่ใช่แค่เรื่องเพื่อนนะคะทั้งครูทั้งเพื่อนคือไม่รู้ต้องการอะไรคืออยู่กันดีๆไม่ได้ต้องคอยหาเรื่องแกล้งกันครูก็จะพูดดีๆกับนักเรียนก็ไม่ได้ต้องคอยด่าตลอด แต่เมื่อเราย้ายมาแล้วเราต้องทนเรียนให้จบอีก2ปีก็คือ ม.2 กับ ม.3 เราเกลียดชีวิตตอนม.ต้นของเรามากเลยค่ะเพราะไม่มีความสุขเลยค่ะแต่เราก็ทนถูๆไถๆตอนม.ต้นเราขาดเรียนบ่อยมากค่ะเรายอมรับว่าเราไม่อยากมาโรงเรียนเพราะโรงเรียนไม่น่าอยู่เพื่อนก็แย่ครูก็ไม่ดีเราก็ทนถูๆไถๆให้จบค่ะ พอเราจบเราก็รีบไปสมัครสอบเข้าโรงเรียนรัฐบาลเลยค่ะเราภาวนาขอให้ติดแล้วก็ติดจริงๆค่ะตอนเราติดโรงเรียนรัฐบาลเราดีใจมากเลยนะคะแต่ที่ขัดใจเราก็คือมีเพื่อนที่เคยเรียนตอนม.ต้นด้วยกันติดมาด้วยแต่เพื่อนคนนั้นเป็นผู้ชายแถมยังเลือกสายเรียนเดียวกันอีกแถมยังได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแต่เราจะพยายามไม่ยุ่งกับนัง เราก็หาเพื่อนใหม่ ช่วงม.ปลายเป็นช่วงที่เรามีความสุขที่สุดเพราะเรามีเพื่อนที่ดีโรงเรียนที่เราเรียนตอนม.ปลายสภาพแวดล้อมข้างนอกโรงเรียนเป็นทุ่งนาแต่ตัวโรงเรียนใหญ่มากเราไม่สนนะว่าข้างนอกโรงเรียนจะเป็นทุ่งนาแต่ที่เราสนคือเพื่อนๆและอาจารย์ทุกคนคือดีมาก แต่ก็มีที่เราไม่ค่อยโอเคอยู่แค่ไม่กี่คนแต่ดูรวมๆแล้วสำหรับเราถือว่าดีค่ะ ดีกว่าโรงเรียนที่มองออกไปเห็นถนนเห็นตึกแต่พอเข้าไปเรียนจริงๆเหมือนอยู่ในนรก ที่กวนใจเราตอนม.ปลายคือมีเพื่อนที่เคยเรียนม.ต้นแล้วม.ปลายมาเจอกันอีกแถมยังได้อยู่ห้องเดียวกันอีกนังเป็นผู้ชายค่ะแต่นังไม่รู้ต้องการอะไรจากเราชอบขุดเรื่องอดีตที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตเรามาพูดไม่รู้ต้องการอะไรจากเรา พอเรียนจบ ม.6 เราเลือกเรียนทางไกลแล้วไปสอบเอาค่ะ(จริงๆเราซิ่ว1ปีแล้วค่อยเข้ามหาลัยปีหน้าค่ะแล้วก็ว่าจะเรียนควบคู่กับที่เรียนทางไกลไปด้วยค่ะ) แต่ตอนนี้เรารอหนังสือที่เราสมัคเรียนทางไกลมาส่งอยู่ค่ะ แต่อยู่ดีๆเรื่องสมัยอดีดก็ผุดขึ้นในหัวสมองเราค่ะ เราพยายามลืมเท่าไหร่ก็ผุดขึ้นมาทุกทีเราก็พยายามหาอะไรทำ ว่างๆก็ไปเที่ยวกับเพื่อนค่ะเราพยามทำทุกวิถีทางให้ลืมเราพยายามบอกกับตัวเองว่าเรื่องมันผ่านมาแล้วอย่าไปนึกถึงมันเลย แต่มันก็ชอบนึกถึงทุกทีเลยค่ะ บางทีเราก็เคยคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้านะคะ