ค่ะก็ เราอยู่มัธยมปลายแล้ว เรามีปัญหาเรื่องเพื่อนตอนม.ปลาย ม.ต้นทุกอย่างเรียบร้อยดี แต่ตอนม.ปลายดันมีเพื่อนคนนึงย้ายมา ที่เคยสนิทกันตอนประถม แล้วเราโดนโกรธบ่อยมาก เพราะไปสนิทกับคนอื่นมากกว่าเขา แล้วก็เรื่องอ่านไม่ตอบ เราโดนโกรธบ่อยมากเขาพูดทำร้ายจิตใจเราทุกครั้งเวลาเราไประบาย หรือเวลาเราโดนเหยียดต่อหน้าเขาเพียงเพราะเราไม่สวย เขาไม่แม้แต่จะให้กำลังใจด้วยซ้ำ เราตามง้อเขาทุกทาง แต่พอเขาดีขึ้น ความรู้สึกเราก็ดันเปลี่ยนไป เราไม่เคยชอบเขาเลยตั้งแต่นั้น แต่ด้วยความที่เราหวังดี มีเพื่อนคนอื่นมาบอกว่าไม่ชอบเพื่อนคนนี้ที่โกรธเรา ซึ่งพวกเขาใช้โอกาสนี้มานินทาเพื่อนคนนี้ แล้วพอเรากับเขาดีกัน เราก็เลยเอาเรื่องนี้ไปบอกเพื่อนคนนี้ ว่าคนนี้ตอนโกรธกัน เขามาบอกว่าไม่ชอบนะ แต่พอเรากับเขาทะเลาะกันอีกครั้ง เขาก็ไปไล่ถามทุกคนว่าไม่ชอบเขาจริงหรอ แต่เพื่อนคนอื่นปฏิเสธไปว่าไม่ได้พูด แล้วเราก็โดนด่ายับเลย แต่ก็ได้แต่ยอมรับเพราะไม่อยากมีปัญหามากขนาดนั้น ก็เลยตามใจ แล้วแต่จะคิดเลย พอมาม.ปลายใกล้จะจบม.5 เราตัดสินใจเปลี่ยนตัวเอง ให้เขากลับมารู้สึกดีกับเรามากขึ้น ทั้งๆที่ทะเลาะครั้งแรกเราไม่ได้ผิดอะไรด้วยซ้ำ แต่เราดันกลับไม่มีเพื่อนเข้าข้างแม้แต่คนเดียว เราเปย์ทั้งบัตรคอนอาหารต่างๆคาเฟ่ พาไปเที่ยวทะเล เดินตลาดทำทุกทางให้เขาเพื่อที่จะเป็นเพื่อนที่ดีใหม่ เพราะตอนนั้นเราก็ผิดเองที่เอามันมาเป็นเรื่องของเรา แต่ด้วยความรักเพื่อนอ่ะเนาะ แต่พอมารอบที่สอง เขามาโกรธเราเพราะเราอยู่กับคนอื่นมากกว่า ตัดพ้อว่าทำไมไม่มาหากันบ้าง มาขอห่างกับเรา เราก็โอเค แต่เราดันคิดไรแผงๆ แปลกๆ ดันไปโกหกว่าตัวเองป่วย เพื่อที่จะรอให้คนอื่นรู้ความจริงว่าเราไม่ได้ป่วย เราทำทุกอย่างให้คนอื่นเกลียดเรา ไม่ว่าจะทำตัวอ่อนแอต่างๆเพราะเขาเคยบอกเราว่า เราเป็นคนทำให้เขาไม่มีเพื่อน เพราะคนอื่นชอบมายุ่งกับเรา เราเลยทำให้ทุกคนเกลียดเราด้วยการให้คนอื่นมองเราว่าเราอยากเป็นจุดสนใจ เรียกร้องความสนใจ อยากให้คนอื่นไปแคร์เพื่อนคนนั้นมากกว่า อยากให้ตัวเราเองโดนเพื่อนแบนไปหมดเลย แต่พออยู่โรงเรียน เราดันเศร้ามาก ร้องไห้ เอาแต่โทษตัวเอง ว่าแคร์คนอื่นมากกว่าตัวเอง แคร์คนอื่นแบบผิดๆ อยากให้คนอื่นได้ดีเจอเพื่อนที่ดี แต่เรากลับเอาตัวเองมาแลกกับความรู้สึกแบบนี้เพื่อคนอื่นเราเอาแต่คิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุให้เพื่อนคนนั้นไม่มีเพื่อน เพราะคนอื่นชอบเข้าหาแต่เรา เวลาเราเดินกับเขาสองคน คนอื่นจะทักเรามากกว่าเขา เราเลยพยายามทำให้ทุกคนเกลียดเราแทน เกลียดจนไม่อยากจะใช้ชีวิตร่วมห้องกับเราไปเลย เรารักเพื่อนคนนี้มากนะคะ แต่ไม่รู้ทำไมเราถึงทำวิธีแบบนี้ แต่พอกลับบ้าน รู้สึกสะใจที่มีคนมาไม่ชอบ รู้สึกดีมากที่เพื่อนคนนั้นเกลียดเราเข้าไส้ ยิ่งรู้สึกดีไปอีก เวลาเห็นคนโพสต์แซะ เพื่อนทั้งห้องมองเราไม่ดีไปหมด เราควรทำยังไงดีคะ เรา บางวันเวลาเราไปรร. จะชอบจินตนาการไปเรื่อย ว่าฆ่าคน หรือชอบจินตการว่าได้ฆ่าเพื่อนในห้อง ได้ทำอะไรแปลกๆ เราทำร้ายตัวเองบ่อยมากๆค่ะ พยายามฆ่าตัวตายหลายรอบแล้ว แต่ไม่ตายซักที เราจะทำยังไงดีคะ เราอยากรู้ว่าเราเป็นอะไร มีปัญหาทางจิตรึป่าว จะไปพบแพทย์ดีมั้ยคะ