จำนำข้าว  อัยการก็สั่งไม่ฟ้อง  เพราะสำนวน ป.ป.ช. ปวกเปียก
แต่เอาไปเอามา  อัยการกลับสั่งฟ้องซะงั้น

โรงพัก  อัยการไม่ฟ้อง       ป.ป.ช. ฟ้องเอง (ทั้งที่อัยการก็บอกสำนวนอ่อนมาก)

ตามกฎหมาย  เมื่อมีการฟ้องต่อศาล  ต้องยึดสำนวนของ ป.ป.ช. เป็นหลัก
คดีจำนำข้าว  อัยการเพิ่มข้อหา เพิ่มหลักฐาน เพิ่มพยานในสำนวน อีกเยอะแยะ
ยิ่งลักษณ์พยายามค้านว่าเป็นเรื่องนอกสำนวน  แต่ศาลบอกว่า เพิ่มได้  เพราะใช้ระบบไต่สวน

คดีโรงพัก  ป.ป.ช. ฟ้องไปไง   ศาลยึดตามสำนวนเป๊ะ  ตัดสินไปตามนั้น
ทั้งที่กฎหมายให้อำนาจศาลในการเรียกหลักฐาน พยานเพิ่มได้  เพราะใช้ระบบไต่สวนในการพิจารณาคดี
(แต่อย่างว่า  ฝ่ายโจทก์คือ ป.ป.ช. ก็ไม่ได้มากเรื่อง  เหมือนฟ้องแค่พอเป็นพิธี)

คดีโรงพัก   สุเทพไม่ผิดเพราะเป็นแค่ฝ่ายนโยบายกำกับดูแล   ตำรวจไม่ผิดเพราะทำตามระเบียบ  ผู้รับเหมาไม่ผิดเพราะตำรวจไม่ผิด
คดีจำนำข้าว  ยิ่งลักษณ์รับผิดชอบเพราะกำกับดูแล มีส่วนรู้เห็นในการโกง 
(แต่สุดท้ายศาลปกครองสั่งห้ามยึดทรัพย์เพราะไม่มีหลักฐานว่ายิ่งลักษณ์มีส่วนรู้เห็นการโกง)

คดีโรงพัก   ลักษณะอาการเป็นแบบ "พอกะเทิน"     เหมือนละครลิงน้ำเน่า  
คดีจำนำข้าว  เอาตาย  ต้องผิด

คดีโรงพัก  เมื่อบนสุดรอด   ล่าง ๆ ลงมาก็ต้องรอดตาม
จำนำข้าว  เอาผิดระดับบนตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าระดับล่างผิดยังไง  จึงไม่ต้องสงสัย  เมื่อชี้ผิดบน   ล่าง ๆ จะเหลือเหรอ

เอางี้  ดูคลิปนี้ประกอบ  จะเห็นภาพชัด   ไม่ต้องสาธยายให้เมื่อยนิ้ว