มีเรื่องจะขอคำแนะนำครับ เป็นเรื่องที่มันฝังใจในวัยเด็กที่ส่งผลถึงปัจุบันครับ

 คือตอนนี้เรากำลังประสบปัญหาการไม่ชอบเพื่อนร่วมงานคนใหม่ที่เข้ามาในทีมเพราะเขาหน้าตาเหมือนเพื่อนวัยเด็กที่ทำร้ายเราครับ เรารู้นะครับว่าเธอไม่ใช่คนๆนั้นแต่เธอมีใบหน้าที่เหมือนเธอคนนั้นมากจริงๆ เหมือนจนคิดว่าถ้าเด็กคนนั้นโตขึ้นมาคงมีใบหน้ารูปร่างแบบนี้แน่นอน.. นั้นทำให้เรารู้สึกรังเกียจที่ต้องอยู่ใกล้เธอครับ แต่เราไม่มีความคิดที่จะทำร้ายหรือเครียดแค้นเธอนะครับ แค่ไม่อยากอยู่ใกล้หรือเห็นเธออะครับ แต่เราก็ต้องทำงานร่วมกับเธออย่างเลี่ยงไม่ได้จริงๆ เราไม่กล้าพูดเรื่องนี้ในที่ทำงาน จนเราเครียดมากๆล่าสุดเธอมาโดนตัวเราระหว่างคุยงานกัน เรารู้สึกพะอืดพะอมจนต้องขอตัวไปห้องน้ำและอาเจียนออกมา 
  
  -คำถามคือ ทำควรทำยังไงดีเพื่อให้เราเลิกรังเกียจเธอครับ? ผมควรไปหาหมอเพื่อปรึกษามั้ย? แต่ผมก็ไม่อยากไปหาหมอ อยากได้แนวคิดหรือวิธีการที่สามารถทำได้ด้วยตัวเองมากกว่าครับ.

 
 (อันนี้ขอเล่าถึงเหตุการณ์ในวัยเด็กที่โดนคนๆนั้นทำร้ายนะครับ)
  เกริ่นก่อนว่าเราเป็นเด็กที่ถูกเพื่อนๆแสดงท่าทีรังเกียจมาตั้งแต่ป.3 เพราะพ่อแม่เรามีอาชีพขายไก่สดและเราเป็นตุ๊ด(แต่ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเราเป็นนะ เพราะเราไม่เข้าว่าตุ๊ดหรือกระเทยคืออะไร? รู้แค่ว่าเวลามีคนมาว่าเราเป็น มันรู้สึกว่าคำๆนี้เป็นสิ่งไม่ดี เราเลยปฏิเสธว่าไม่ใช่แต่จริงๆก็เป็นแหละ นั้นยิ่งทำให้เรายิ่งโดนล้อและโดนแกล้ง) ด้วยความที่เราเรียนเอกชนที่มีแต่ลูกคนรวยแบบรวยจริงๆ ไม่มีพ่อแม่ใครเป็นพ่อค้าแม่ค้า เพื่อนๆในสายชั้นจะแสดงท่าทีและคำพูดเหยียดเราในเรื่องนี้อย่างชัดเจน จนทำให้เราต้องปลีกตัวมาอยู่คนเดียว ชีวิตประจำวันในวัยเรียน เลยมีแค่ห้องสมุดเป็นเพื่อนในช่วงพักเที่ยง ไม่เคยได้เล่นกับเพื่อนๆเลย และคนๆนึงที่เหยียดเราอย่างแรงที่สุดคือเด็กผญ.คนนึง เธอดูเป็นหัวโจกของกลุ่มผญ.ในห้องที่ชอบว่าแซะเราทุกวัน(ย้ำมาทุกวันจริงๆ ขนาดเรานั่งอยู่กับโต๊ะตัวเอง เธอเป็นคนเดินมาชนเราเองยังร้องยี้และโวยวายใส่เรา)
   แต่เรื่องราวที่ทำให้เราเกลียดเธอและคนที่มีใบหน้าคล้ายเธอคือช่วงป.5 เราเป็นเด็กที่ชอบอ่านหนังสือการ์ตูนมากๆเราอ่านทุกแนวที่เป็นการ์ตูน ณ ช่วงนั้นเรากำลังติดการ์ตูนซีรี่ย์ชุดนึงที่ใช้ชื่อว่า"เอาชีวิตรอดจาก...." บางคนอาจเคยอ่านมาบ้าง เราไล่ตามยืมอ่านจากห้องสมุดโรงเรียนจนเกือบครบ เหลืออยู่2-3เล่มที่ยังไม่เคยอ่าน และวันนั้นขณะที่อยู่ในช่วงรอครูมาสอน มีเพื่อนคนนึงกำลังอ่านซี่รีย์ชุดนี้อยู่เป็นเล่มที่เราไม่เคยอ่าน เรายอมรับว่าอยากอ่านมากๆ เราเลยเข้าไปขอเพื่อนคนนั้นว่าขอยืมอ่านหน่อยได้มั้ย? เพราะเพื่อนคนนี้แม้จะไม่สนิทแต่ก็ไม่ได้เลวร้ายกับเรามากเราเลยกล้าเข้าไปขอ แต่จู่ๆเด็กผญ.คนนั้นก็เดินเข้ามาว่าเราว่า "เราไม่ให้ยืม อยากอ่านก็ไปหาซื้อเองดิ บ้านจนมากหรอถึงไม่มีปัญญาซื้อ" เราเลยอ๋อหนังสือเป็นของเขา เราก็ไม่มีความคิดจะยืมเขาต่อเลยเดินกลับมานั่งโต๊ะตัวเอง และมันควรจะจบแค่นั้น แต่กลับไม่เป็นแบบนั้น.. หลังจากหมดเวลาพักเที่ยงกินข้าวเราก็เดินขึ้นห้องเรียน แต่พอมาถึงห้องเรียนก็ถูกกลุ่มของเธอดักหน้าทางเข้าห้องเรียน และเริ่มกล่าวหาว่าเราขโมยหนังสือเล่มนั้นไป เรางงมากเราไม่ได้เอาไป เราพยายามอธิบายแต่ไม่เป็นผลเลย เธอว่าเราแรงขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นการด่า ขึ้นขึ้นกูและคำหยาบสารพัดที่เด็กป.5อย่างเราไม่คาดฝันว่าจะโดนใครมาพูดใส่แบบนี้ และที่เจ็บยิ่งกว่าคือเพื่อนๆในสายชั้นก็มายืนล้อมมุงดูเราที่กำลังโดนกล่าวหาว่าเป็นหัวขโมย พอเธอด่าไปซักพักก็สั่งเพื่อนๆของเธอไปลื้อโต๊ะเรียนและกระเป๋าของเราเพื่อหาหนังสือเล่มนั้น แต่สุดท้ายก็ไม่เจอเพราะเราไม่ได้เอาไป แต่เธอก็ยังบอกว่าเราเอาไปซ่อนที่อื่น ด่าว่าเราต่ออีกด่าจนนางเหนื่อยเลยละออกไป ส่วนเราก็ไปเก็บข้าวของของเราที่ถูกลื้อจนล่วงตามพื้นด้วยตัวคนเดียว และหลังจากนั้นเรามักโดนคนอื่นพูดลับหลังหรือแม้กระทั่งพูดให้ได้ยินว่าเราเป็นคนขี้ขโมย ยังดีที่พอจบป.6ก็ย้ายที่เรียน เลยหลุดจากสังคมแย่ๆ.. นั้นล่ะครับคือสาเหตุที่ทำให้ผมไม่สามารถทนเห็นคนที่ใบหน้าเหมือนเธอคนนั้นได้อีกเลยครับ

   ขอบคุณครับที่ช่วยรับฟังกัน🤗