เลือดข้น คนจาง

"อาเสริฐ...ใครทำ...ใครทำอาเสริฐแบบนี้" แม่ก้มหน้าคร่ำครวญจนเสียงแหบแห้ง

ฉันเดินเข้าไปหาแม่หวังจะกอดแม่เพื่อปลอบประโลม แต่เมื่อแม่เงยหน้ามาเห็นฉัน

แม่ก็ลุกขึ้นสายตาของแม่กล่าวหาฉันอย่างโจ่งแจ้ง เป็นสายตาทิ่มแทงอย่างที่ฉันหมดหนทางป้องกันตัว

"อาสร ลื้อทำหรือเปล่า!" ก๋วยเตี๋ยววิ่งเข้ามารั้งตัวแม่ฉันออกไป

ขณะแม่ตะโกนก้องบ้าน "อั๊วไม่ได้เลี้ยงลูกให้มาฆ่ากันเอง"

ฉันเห็นว่าแม่ร้องไห้ ฉันรู้ว่าแม่เสียใจ แต่แม่จะรู้ไหม แม่ทำให้ฉันเจ็บปวด ฉันว่าแม่ไม่รู้
……………..

ช่วงหยุดปีใหม่ ได้มีโอกาสปัดฝุ่นชั้นหนังสือ หนังสือเล่มเล็กปกสวยสีขาว/แดง โดดเด่นขึ้นมาสะดุดตา  ความหนาสามร้อยกว่าหน้า ตัวหนังสือไม่เยอะ อ่านรวดเดียวก็จบ

เป็นหนังสือที่เขียนจากบทละคร..แปลกดี ส่วนใหญ่ที่เคยเจอจะเป็นละครที่ดัดแปลงจากหนังสือเสียส่วนใหญ่

เรื่องราวของครอบครัวคนจีน วัฒนธรรม เรื่องความเป็นลูกชาย และ ความลำเอียงที่ถูกมองข้าม เป็นสารตั้งต้นของเรื่องราววุ่นวายทั้งหมดที่เกิดขึ้น

เรื่องราวอาจไม่บานปลายใหญ่โต ถ้าครอบครัวนั้นเป็นครอบครัวชนชั้นกลางที่ไม่ร่ำรวย…ไม่มีทรัพย์สมบัติเข้ามาเป็นตัวแปรสำคัญ

เมื่อปิดหน้าหนังสือลง ความคิดยังวนเวียนสงสัย

ถ้าทุกคนอยู่กันอย่างไม่มีความลับ พูดคุยกันให้มากกว่านี้  มีความเข้าใจมากขึ้น มองสิ่งรอบตัวให้มากกว่าเดิมสักนิด เรื่องแบบนี้อาจไม่เกิดขึ้นหรือเปล่า…