สวัสดีค่ะ เราอยากจะมาลองพูดคุยปรึกษากับสิ่งที่เราได้เจอมาค่ะ ตอนนี้เราอายุ15 กำลังจะขึ้นม.4แล้ว เราไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงกับปัญหาที่ฝังลึกนี้ดี เราอยู่กับพ่อและแม่ค่ะ อยู่กัน3คน ตอนเด็กๆเราอยู่กับยายและเริ่มย้ายมาอยู่กับแม่ตอนประถมค่ะ ช่วงนั้นไม่ได้มีปัญหามากค่ะ เพราะพ่อไปทำงานไกลบ้าน แต่พอพ่อกลับบ้านมา จะเป็นช่วงที่เราทุกข์ใจมากค่ะ วัยเด็กของเราไม่ได้สดใสมากหรอกค่ะ พ่อของเรามักจะทำลายข้าวของ(ตอนนี้ก็ยังทำค่ะ)ตอนที่โกรธเรามากๆ หรือไม่ก็ชอบโพสต์เราลงเฟสโดยไม่ขอค่ะ(ไม่ถูกใจมากๆะใครมีลูกมีหบานก็อย่าลืมขออนุญาตก่อนถ่ายลงโซเซียลนะคะ) ตอนนั้นเรากลัวกล้องมากค่ะ หลบกล้องตลอด ตอนนี้ก็ไม่ได้ชอบค่ะ มีครั้งนึงเราใส่เสื้อกล้ามตัวเดียวกับกระโปรงนักเรียนค่ะเพราะพึ่งเลิกเรียนมา แล้วพ่อก็ถ่ายรูปเราลงเฟส(คงอยากอวดซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าจะอวดอะไร ทำไมถึงถ่ายตอนโป๊) ตอนนั้นเราโกรธมากค่ะ และไม่มีวุฒิภาวะด้วย เลยกระโดดไปแย่งมือถือพ่อแล้วบอกให้ลบ จบที่เราโดนตีค่ะ ทั้งๆที่เราเป็นผู้เสียหายแท้ๆ(อยากบ่นเฉยๆค่ะ) ส่วนแม่เราก็ไม่ใช่แม่ที่ดีขนาดนั้นค่ะ แต่เราก็รู้ดีค่ะว่าแม่พยายามดีที่สุดแล้ว แม่เราเป็นหัวหน้าครอบครัวค่ะ(ในสายตาเรา) เค้าคือรายได้หลักๆของบ้านเลย ทำงานเช้ากลับบ้านมืดตลอด แต่แม่เรากลับบ้านมาก็ยังหาข้าวให้เรากิน หน้าที่ของผู้ปกครองคือแม่ทำหมดเลย หญิงแกร่งสุดๆ และในสายตาเราตอนนี้ พ่อใช้ความรุนแรงกับแม่ค่ะ พ่อเราแต่ก่อนติดการพนันติดบุหรี่ติดเหล้า พอออกไปทำงานจะโทรมาขอตังแม่ตลอดเพราะเจอเพื่อนแล้วพ่อก็จะเล่นการพนัน ตอนนี้พ่อไม่ได้ทำงานแล้วอยู่แต่บ้านจึงเหลือแค่สูบบุหรี่ค่ะ(เรามีปัญหากับการสูบบุหรี่มากถึงบอกพ่อก็ไม่เปลี่ยนค่ะ) ซึ่งพอพ่อเราอยู่บ้านเขาก็ทำบ้านรกค่ะ รกมากจนเราไม่อยากก้าวขาออกจากห้องนอนตัวเองเลย ส่วนใหญ่แค่ออกมาหาข้าวกินและเข้าห้องไปเฉยๆ ทานข้าวจานก็ไม่ล้างค่ะ จะบอกว่าเรารังเกียจพ่อตัวเองก็ได้เพราะเรารังเกียจจริงๆค่ะ พ่อเราไม่ใช่คนสะอาดค่ะ แต่ที่เรารังเกียจมากกว่าคือการกระทำคำพูดแล้วก็นิสัย พ่อเราปากเสียมากค่ะ กูๆตลอดเลยและใช้ชื่อคนสติไม่ดีในหมู่บ้านมาใช้เรียกแม่อีกค่ะ ถ้าให้พูดความหมายคำว่าtoxicแค่พูดชื่อพ่อเราสั้นๆก็อธิบายได้แล้วค่ะ พ่อเราทำแม่เสียความรู้สึกบ่อยมากๆ และก็ส่งผลมาถึงเราด้วยค่ะ เวลาแม่ถึงบ้านจากทำงานเหนื่อยๆพ่อก็ชอบตะโกนเสียงดังลั่นบ้านให้เอาข้าวมาให้ แล้วก็เปิดทีวีนั่งดูแถมเอาเท้าวางบนโต๊ะอาหารสบายใจเลยค่ะ(พ่อเรานั่งทานคนเดียวนะคะเพราะเราทานข้าวในห้องส่วนแม่เราก็ยุ่งมากจนไม่ได้นั่งทานข้าวดีๆเลย) ทำให้แม่เราเริ่มติดเบียร์ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ค่ะ แต่เราก็เข้าใจนะคะ เครียดขนาดนี้ก็คงต้องหาอะไรที่ทำให้หายเครียดบ้างแถมถึงแม่จะดื่มก็ไม่ได้ทำอะไรให้เรารู้สึกแย่ค่ะ แต่เรื่องพ่อสูบบุหรี่อันนี้เราไม่มีเหตุผลมารองรับให้เลยค่ะ เพราะพ่อเราสูบในบ้านด้วย เวลาเราไปรร.แล้วแม่ไปทำงานพ่อก็จะสูบในบ้านสูบในห้องน้ำสูบทั่วบ้านเลยค่ะ ถึงตอนเรากลับบ้านมาพ่อจะพยายามทำให้กลิ่นหายแต่กลิ่นมันไม่หายไปไหนหรอกค่ะ คือไม่ชอบมากๆและในอนาคตไม่คิดจะชอบด้วยค่ะ แถมทำบ้านรกไปอีก กลิ่นบ้านที่เหม็นๆกับกลิ่นบุหรี่ นึกภาพออกไหมคะว่ามันแย่มาก พูดถึงมลพิษทางอากาศแล้วมาพูดมลพิษทางเสียงบ้างค่ะ พ่อเราเป็นคนชอบเปิดเพลงดังค่ะ ช่วงกลางวันและกลางคืนก็จะเปิดจนถึง4ทุ่มเลย มันดังมากจนทะลุประตูเข้ามาในห้องเราก็ยังดังอยู่เลยค่ะ จริงๆเราเป็นคนชอบฟังเพลงนะคะ ชอบมากฟังได้ทุกแนวแเนื้อเพลงดีทำนองเด็ดก็ฟังได้หมดค่ะ แต่พอเพลงมันเสียงดังมากๆแล้วก็เปิดตลอดทั้งวันเอาซะเราประสาทจะกินเลยค่ะ บางครั้งกลับบ้านจากโรงเรียนก็อยากอยู่สงบๆแต่ก็ต้องกลับมาเจอเพลงดังๆอัดเข้าหูและที่แย่คือพอบอกพอเตือนพ่อนะวีนแบบสุดๆเลยค่ะ จนตอนนี้เราแทบไม่อยากคุยด้วยซ้ำ ตอนนี้เลิกเปิดเพลงดังแล้วค่ะดี แต่เปิดเรื่องเล่าเกี่ยวกับผีแทน ดีหรือแย่ก็ไม่รู้ ซึ่งเวลาพ่อกับแม่มีปากเสียงกันเราเข้าข้างแม่ตลอดค่ะ เพราะพ่อเราไม่มีเหตุผลจริงๆ มีความคิดแบบชายเป็นใหญ่แบบสุดโต่งแต่ก็ไม่ได้ทำงานหาเงินด้วยซ้ำ(อาจจะดีแล้วค่ะ ตอนแม่ทนไม่ไหวจะได้ออกมาได้โดยไมืต้องพึ่งพ่อ) แต่แม่เราก็ไม่ใช่ว่าแม่ที่ดีขนาดนั้นนะคะ เวลาพ่อพูดแย่ๆแม่จะเปิดประตูมาแบบไม่เคาะแล้วก็ตะโกนด่าพ่อผ่านตัวเราค่ะ คือคนโดนด่าคือเราแต่เจตนาที่ส่งถึงคือพ่อ ถ้าให้เราพูดในมุมมองของเรา ไม่ควรเอาเด็กมาเอี่ยวในทุกบทสนทนาแย่ๆหรือบรรยากาศที่หนักอึ้งเกินรับไหวแต่แม่คือคนที่ทำให้เราได้เอี่ยวด้วยทันทีด้วยการด่าพ่อแทนตัวเรา แน่นอนว่ากระทบหนักมากค่ะ แค่ฟังพวกเชาทะเลาะกันเฉยๆก็หดหู่แล้ว แต่ยี่โดนลากไปเกี่ยวด้วยโดยตรงอีก เอาซะเราเก็บน้ำตาไว้ไม่อยู่เลยค่ะ แต่ต้องรอเขาด่าเสร็จแล้วออกไปถึงปล่อยโฮค่ะ แต่สำหรับเราแล้วแค่ไม่มีพ่อเราก็คง ถึงที่แม่ทำจะไม่ถูกก็ตาม แต่ก็คงเพราะเครียดมากจริงๆ

และมีเหตุการณ์เกิดขึ้นวันนี้สดๆร้อนๆเลยค่ะหนักสุดในช่วงนี้เลย พ่อเราตะโกนบอกว่าเอาข้าวมาเสียงดังมากเราเลยออกมาบอกให้พ่อพูดจาดีๆแล้วเราก็เข้าห้องนอนค่ะ ตอนนั้นคือเราห่วงความรู้สึกแม่แต่ก็กลัวว่าถ้าออกตัวแรงก็จะโดนพ่อทำร้าย เราเลยพยายามหาไรทำที่ไม่ทำให้รู่สึกดิ่งไปมากกว่านี้ แล้วแม่ก็เปิดประตูมาค่ะ(แบบไม่เคาะ) แล้วก็ด่าเราค่ะ(เจตนาคือด่าพ่อผ่านการด่าเรา) ตอนนั้นเราอดทนสุดๆเลยค่ะ แต่พอพ่อได้ยินพ่อก็ปาจานข้าวลงพื้นค่ะ จนข้าวกระจายเต็มหน้าห้องเราเลย ตอนนั้นเราอธิบายไม่ถูกเลยค่ะ หดหู่โกรธเศร้าอยากตายอะไรพวกนี่มั้งคะ แล้วเขาก็ด่าแม่เรากลับแล้วก็ปาหม้อหุงข้าวทิ้งไปเลยค่ะ เสียงดังมากจนเราขวัญอ่อนแล้วเขาก็พูดว่า "อะไรที่เป็นปัญหาเดี๋ยวกูจะทำลายทิ้งให้หมดนี่แหละ" (หวังว่าเขาจะทำลายตัวเองทิ้งค่ะ) ตอนนั้นเราไม่อยากรับรู้อะไรเลยค่ะ ปกติเราจะทำหน้านิ่งแล้วก็ทำหน้าดุๆให้แม่รู้ว่าไม่โอเคแต่ครั้งนี้เราฟิวขาดมั้งคะอธิบายไม่ถูก น้ำตาเราไหลออกมาเราเลยพยายามนวดตาให้มันไม่ไหลอ่ะค่ะ แม่เราก็ตกใจค่ะที่พ่อทำแบบนั้นและเห็นเราน้ำตาไหลเลยเอามือมาจับหัว แต่เราปัดมือแม่ทิ้งแล้วก็บอกแม่ว่า "ทำไมต้องเอาหนูไปเกี่ยวด้วยวะ" แล้วก็ไล่แม่ออกไปค่ะ ตอนนั้นพ่อเกือบจะทำร้ายร่างกายแม่แล้วค่ะ คือเรารู้สึกแย่มากๆๆค่ะ รู้สึกแย่ที่ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ รู้สึกแย่ที่แม่ต้องเจอผัวแย่ๆแบบนี้ รู้สึกแย่ที่พ่อหน้าด้านขนาดนี้ แย่ไปหมดอ่ะค่ะ ก็คือร้องจนตอนนี่จะอ้วกแล้วค่ะ ปวดหัว ตัวร้อน หายใจไม่ออก

ใครที่อ่านก็ลองแสดงความคิดเห็นดูนะคะ นี่อาจจะไม่ใช่ปัญหาทั้งหมดที่เกิดขึ้นเพราะถ้าเราเขียนทั้งหมดจำนวนจำกัดแค่หมื่นตัวคงไม่พอ เราอาจจะเรียบเรียงได้ไม่ดีแล้วก็ไม่เห็นภาพขนาดนั้นแต่ก็พยายามที่สุดแล้วค่ะ เราไม่ได้อยากให้เป็นเรื่องใหญ่โตอะไร ถ้าให้เราหวังเราก็หวังว่าจะได้อยู่กับแม่สองคนแค่นั้นแหละค่ะ 
ปล.ถ้าพิมพ์อะไรที่ไม่เหมาะสมก็ขออภัยนะคะ