คือแม่เราเป็นลูกคนกลางค่ะ แม่ตกงานเลยมาอยู่กับยายค่ะ ช่วงที่แม่เรายังไม่ตกงานยายเราก็ปกติค่ะไม่เคยด่าว่าแม่เรา แต่พอช่วงที่แม่ไม่มีเงินหรือช่วงที่แม่ตกงานแล้วมาอยู่กับยายยายเราก็จะด่าว่าแม่สารพัดจนเราเองก็สงสารแม่เหมือนกัน ยายเราไม่ชอบพ่อค่ะเพราะสาเหตุอะไรเราเองก็ไม่รู้นะคะ แม่เรามีลูก3คนตอนนี้ค่าใช้จ่ายพ่อเราก็ต้องเป็นคนหาเงินจ่ายค่าใช้จ่ายคนเดียว ค่างวดรถ ค่าเรียน แม่เราขายของที่โรงเรียนก็ขายดีค่ะ แต่เงินไม่เหลือเลยเพราะยายชอบขอชอบบอกยืมก่อนแล้วก็ชอบทวงบุญคุณประมาณว่าตอนกูให้ให้มากกว่านี้ยังไม่เคยทวง เราเองก็สงสารแม่มากๆค่ะแต่เราทำอะไรไม่ได้เลยเพราะติดกับสรรพนามที่ใช้เรียกว่ายาย คำเดียว เราเคยคิดนะคะตอนที่ยายกับแม่ทะเลาะกันเราอยากจะเข้าไปบีบคอให้ตายไปเลยเรื่องทุกอย่างจะได้จบเราเกลียดยายมากๆเกลียดจนขณะที่ว่าเราติดคุกก็ยอมถ้าเราได้ฆ่าเขา เราไม่รู้ว่าผิดมั้ยที่เราแช่งเขาทุกวันถึงผิดเราก็ยอม เพราะเราสงสารแม่ยายไม่เคยรู้หรอกว่าแม่เราเหนื่อยขนาดไหน เอาแต่ว่าให้ตัวเองสบายก็พอ แม่เรามีโรคประจำตัวค่ะ แต่ยายใช้แม่เราเยอะมากจริงๆแล้วพอโรคประจำตัวแม่เรากำเริบขึ้นมาก็หาว่าแม่เราไม่รักตัวเองไม่ดูแลตัวเอง แม่เราเป็นแบบนี้ก็เพราะเค้ารึเปล่า ทำไมไม่ย้อนกลับไปคิดบ้างทำกับแม่เราเหมือนแม่เราไม่ใช่ลูกเค้า  ตอนนี้เราเกลียดเค้ามากจริงๆค่ะ เวลาทะเลาะกับชอบถือมีดทำมาเป็นจะฟันแม่เรา เราเป็นลูกเราไม่ยอมหรอกค่ะยายก็ยายเถอะไม่ได้เลี้ยงดูเรามา(ปล.เราอยู่กับย่าที่อีกตำบลหนึ่งส่วนแม่พี่แล้วก็น้องชายเราอยู่กับยายอีกตำบลหนึ่งนะคะ) เราไม่สงสัยเลยค่ะว่าทำไมลูกสะใภ้ของยาย2คนไม่ชอบยาย เขาอยู่ด้วยก็ด่าเขาว่าเขา พอเขาไม่อยู่ก็หาว่าทิ้งแม่ ไม่รักแม่ ตัวเองเป็นอย่างนี้ใครเขาอยากอยู่ด้วย ยายเราเก่งค่ะโอ้อวดทุกอย่าง แต่เสียดายเก่งแต่ปาก ไม่เคยทำได้สักอย่าง เราอยากพาครอบครัวเราหนีไปไกลๆไม่อยากรู้จักกับเค้าอีกห่างหายไปเลยอยู่กันแบบครอบครัวจริงๆไม่มีคนอื่นมาเกี่ยวข้อง บางทีแม่เหนื่อยจนนังร้องไห้กับเราก็มี เราพยายามทำให้แม่รู้ว่าเราเข้มแข็งและรับฟังปัญหาจากเค้าทุกเรื่องแต่เราก็เข้มแข็งได้แค่ต่อหน้าแม่แหล่ะค่ะพอกลับบ้านมาก็นั่งร้องไห้ พอแม่เรากลับบ้านก็ต้องเจอปัญหาเดิมๆ วนลูปอยู่แบบนี้ แม่เราต้องฝืนยิ้มทำเหมือนไม่เป็นอะไร มาถึงตรงนี้ไม่รู้ว่าทุกคนจะคิดยังไงนะคะ แต่เราเองก็ไม่มีที่ระบายเราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำผิดหรือถูกที่เป็นแบบนี้แต่นี่ไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแต่มันแทบจะเป็นกิจวัตรประจำวันของแม่เราเลยที่กลับมาจากขายของโดนด่า บางวันแม่เราอธิบาย แม่เราขอทุนคืน ก็ทะเลาะกัน แม่เราก็เหนื่อย เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่เหนื่อยใจนี่สิ เราพยายามปลอบแม่พยายามขอให้แม่ย้ายไปอยู่ที่อื่น แม่เราก็อยากไปค่ะแต่ยายก็คงตามเจอ เพราะแบบนี้เราผิดมั้ยที่เกลียดยายตัวเอง  
ปล.1 ยายเป็นคนกินเหล้าค่ะ กินเมาแล้วแพร่ม 
ปล.2 พ่อก็ไม่ชอบยายค่ะเพราะยายชอบดูถูกพ่อ 
ปล.3 ที่พี่ชายและน้องชายเราไปอยู่นั่นเพราะอยากช่วยแม่ค่ะไม่อยากให้แม่เหนื่อยคนเดียว