หนูโดนแม่ตัดความมั่นคงใจจิตใจค่ะแต่แม่หนูเวลาพิมที่ไม่ใช้เสียงหรือสนทนาโดยตรงจะดีมากค่ะแต่เวลาตรงหน้ารึโทรคุยจะทะเลาะหรือใช้คำพูดรุนแรงตลอดเลยหนูพยายามไม่เถียงแม่ค่ะหนูพูดไม่ออกหนูรักแม่นะคะแต่หนูแค่ไม่เข้าใจเฉย ๆ แม่อยู่ต่างประเทศไม่ได้เจอกันตรง ๆ มา10ปีแล้วค่ะหนูไม่รู้ว่าหนูขาดความอบอุ่นรึป่าวหนูไม่ได้ให้ความสำคัญเลยหนูใช้ชีวิตปกติแต่บางครั้งยายจะชอบด่าหนูว่าหนูไม่นึกถึงแม่ไม่คิดถึงแม่แม่ส่งเรียนทำตัวแบบนี้ไม่สงสารแม่หรอหนูไม่ชอบเลยค่ะคำว่า "ไม่สงสารแม่หรอ" ทั้งที่ทุกวันนี้หนูเครียดกับเรื่องเรียนต่อเรื่องที่บ้านเรื่องหนูเองหนูไม่เคยบอกใครเพราะยังไงก้ไม่มีใครมานั่งสนใจหนูอยู่แล้วรึถึงจะสนใจก้ไม่เข้าใจอยู่ดีค่ะหนูควรทำยังไงหรอคะหนูเหนื่อยจริง ๆ หนูก้ไม่ได้ดีหรอกค่ะชอบเถียงชอบว่าชอบเสียงดังค่ะขอแค่คนเข้าใจหนูไม่เข้าใจก้ได้แค่ให้คำแนะนำรึช่วยก้ได้ค่ะขอบคุณค่ะ♥️♥️