แด่เพื่อนผู้สูญหายในกาลเวลา
ยังจำได้ดี วันที่เราหัวเราะกันจนเหนื่อย
เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ กลายมาเป็นความทรงจำ
ความสนิทที่ดูเหมือนจะเติบโตไปเรื่อย ๆ
.
แต่วันเวลาผ่านไป
ทุกอย่างกลับเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบ ๆ
เราไม่ได้ทะเลาะกัน ไม่มีคำบอกลา
ไม่มีเหตุการณ์ใดที่ชัดเจน
แต่ความห่างเหินค่อย ๆ แทรกตัวเข้ามา
เราต่างมีทางเดินของตัวเอง
.
มันมีจริง ๆ นะความสัมพันธ์แบบนี้
.
ตอนนี้น่ะหรอ ? ...
ก็คงเป็นความสัมพันธ์ที่ติดตามกันผ่านสตอรี่
เราคงเข้าใจคำว่า "วัยผู้ใหญ่" มากขึ้น
.
บางความสัมพันธ์อาจไม่ได้จบลง
เพราะความเกลียดชัง
แต่มันจบเพราะเราต่างเติบโต
ไปในทิศทางที่แตกต่างกัน
.
และนั่น ... เราก็เข้าใจมันดี ....
ว่าทุก ๆ ช่วงเวลามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเยอะเลย
"แด่เพื่อนผู้สูญหายในกาลเวลา"
ยังจำได้ดี วันที่เราหัวเราะกันจนเหนื่อย
เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ กลายมาเป็นความทรงจำ
ความสนิทที่ดูเหมือนจะเติบโตไปเรื่อย ๆ
.
แต่วันเวลาผ่านไป
ทุกอย่างกลับเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบ ๆ
เราไม่ได้ทะเลาะกัน ไม่มีคำบอกลา
ไม่มีเหตุการณ์ใดที่ชัดเจน
แต่ความห่างเหินค่อย ๆ แทรกตัวเข้ามา
เราต่างมีทางเดินของตัวเอง
.
มันมีจริง ๆ นะความสัมพันธ์แบบนี้
.
ตอนนี้น่ะหรอ ? ...
ก็คงเป็นความสัมพันธ์ที่ติดตามกันผ่านสตอรี่
เราคงเข้าใจคำว่า "วัยผู้ใหญ่" มากขึ้น
.
บางความสัมพันธ์อาจไม่ได้จบลง
เพราะความเกลียดชัง
แต่มันจบเพราะเราต่างเติบโต
ไปในทิศทางที่แตกต่างกัน
.
และนั่น ... เราก็เข้าใจมันดี ....
ว่าทุก ๆ ช่วงเวลามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเยอะเลย